คนกตัญญู
(คือผู้อภิชาติบุตร)
เราเกิดมา เพื่อทำพระนิพพานให้แจ้ง
แสวงบุญ และสร้างบารมี
อ้าว แล้วเราจะไม่ทำมาหากิน หรือนี่
เอาแต่สร้างบารมี เข้าวัดปฏิบัติธรรม
เรามีชีวิตหลังตาย เดินทางไกล ย้ายถิ่นฐาน
ไกลสุดประมาณ อนันตกาลก็ว่าได้
การเตรียมเสบียง เลี้ยงชีพ จึงยิ่งใหญ่
จึงสำคัญหลาย แสวงบุญสร้างบารมี
ส่วนการทำมาหากินในปัจจุบัน ก็ทำกันไป
ขาดได้ยังไง เรานี้ต้องใช้ต้องกิน
แต่อย่าลืม การเดินทางไกล อพยพหนีตาย จากถิ่น
เดือดร้อนไม่สิ้น เหมือนหนีตาย ภัยสงคราม
ใครเตรียมไว้ดี ก็จะมิเดือดร้อน
มีที่หลับที่นอน บ้านช่อง สะบาย
โง่นัก ผัดวันประกันพรุ่ง รู้ตัวก็สาย
คนทั้งหลาย ประมาท ชาติคนพาล
คนทั้งหลาย ไม่รู้ ว่าตนเองไม่รู้
แม้พระจะร้องกู่ สูเจ้าก็เอาหูทวนลม
เป็นอีหอยหน้าวัด มิจฉาทิฏฐิจัดบรม
แม้เหาะให้ชม ก็ยังแลบลิ้น ปลิ้นตาใส่
การทำมาหากิน เอาแต่เก็บรักษา
ไม่ทำทักษิณา..ทาน การกุศล
เป็นคนอกตัญญู ไม่รู้จักบุญคุณคน
กตัญญูต่อบิดามารดา ดีล้น คือทำตนเป็นคนดี
คนดีสุด คืออภิชาติบุตร นั่นเอง
ไม่ใช่หาทรัพย์เก่ง แต่เอ็งต้อง พาพ่อแม่เข้าวัด
เก็บเกี่ยวบุญ มีศรัทธา รักษาพระศาสน์
ปฏิบัติธรรมเป็นกิจวัตร และแสวงบุญสร้างบารมี
การเลี้ยงกาย ไม่สู้เลี้ยงใจ พ่อแม่
ปลูกฝังศรัทธา นั่นแหละ..หนา พาขึ้นสวรรค์
มีทรัพย์แม้มาก เป็นอนันต์
ตายแล้วหมดกัน นำไปไม่ได้
ทรัพย์วิบัติ ถ้าขาดศรัทธา
เอามาเลี้ยงชีวา จะมีปัญหาอุปสรรค
ลูกหลานไม่อยู่ในโอวาท แม้ฉลาด
แต่แกมโกง ที่สามารถ โกงกินชาติได้
แม้เก่งแค่ไหน สุดท้ายจะแพ้ภัยตน
เมื่อกรรมยังไม่ส่งผล คนพาลจึงประมาท
ไม่ตายก็เหมือนตาย แสวงบุญไม่ได้ ชัด
เหมือนกับนัด ผู้ประมาท ไปสู่อบาย
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น