เข้าถึงพระธรรมกาย
(พ้นภัยกฎไตรลักษณ์)
โลก คือที่อาศัย ตกอยู่ใต้ กฎไตรลักษณ์
ให้ตระหนัก..ถึง อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ไม่อยู่ค้ำฟ้า
เป็นภาพลวงตา อย่าไปยึดติด
ท่านจัดโลกเอาไว้ ให้มีสาม
มีนาม โอกาสโลก สัตวโลก และสังขารโลก
เป็นที่อาศัยของสรรพสัตว์ คือโอกาศโลก
และสัตวโลก เป็นที่อาศัย ของใจหรือสังขาร
สุดท้าย สังขารโลกคือใจ ที่ไม่อยู่ในตน
ก็ยังไม่พ้น ตกอยู่ใน กฎไตรลักษณ์
เป็นที่อาศัย ของบุญกับบาป
เมื่อหยุดคิดหยุดอยาก ใจจักเขามาอยู่ในตน
ใจอยู่ในตน เป็นนิจจัง สุขัง และอัตตา
แต่ถ้าอยู่นอกตนนั่นหนา เป็นอนิจจังฯ
บุญกับบาป ชิงชัย ไม่หยุดยั้ง
ส่วนเหตุการณ์ภายนอก เป็นอย่าง สงครามตัวแทน
เมื่อเราประมาท บาปได้โอกาศชนะ ก็จะ ชักใย
ให้ใจออกนอกกาย ไปท่องเที่ยว
เสพตัณหากามคุณ วุ่ยวายทีเดียว
ท่องเที่ยวอยู่ในโลก ที่ชุ่มโชกกฎไตรลักษณ์
ถ้าบุญชนะ ใจก็จะ อยู่ในกระแสบุญ
รู้สึกอบอุ่น เหมือนนอนหนุนตักแม่ อยู่ในกาย
พ้นจากกฎไตรลักษณ์ สุขสมสะบาย
มีกินมีใช้ได้ง่ายๆ คล้ายเทวดาเดินดิน
คนทั้งหลาย ใจจะไม่อยู่กับตัว
ด้วยกิเลสชั่ว ห่อหุ้มใจ ไม่ให้มีสติ
ใจอยู่นอกตัว เมามัวโลกีย์
ยากเหลือที่ จะมีสติ เก็บใจไว้ในตน
กายเป็นที่อยู่ของใจ แต่ใจไม่ใคร่จะอยู่
กิเลสจึงฟู ควบคุมใจ ให้คิดชั่ว
ใจเป็นนายกายเป็นบ่าว จึงพูดชั่วทำชั่ว
ได้บาปไม่รู้ตัว ยังยิ้มหัวอยู่ได้
มีวิบากติดตามมา วนเวียนไป ในวัฏฏสงสาร
อนันตกาล ยาวนานนัก
ซึ่งก็คือโคตรคุกประหาร สังสารวัฎฎ์
พระเตมีย์ ท่านประจัก กลัวนัก จึงแกล้งเป็นใบ้
ใจสำคัญหลาย ตัวการใหญ่ จะให้ทุกข์หรือสุข
ถ้ารักสนุก ก็จะทุกข์ถนัด ในอบาย
บัณฑิตผู้มีปัญญา รู้เท่าทันชีวิต จึงได้
ฝึกสติสัมปชัญญะ ควบคุมใจ เอาไว้ในตัว
สติสัมปชัญญะ ท่านจึงว่า เป็นธรรมะคุ้มครองโลก
ดับโศก ดับทุกข์ ให้สรรพสัตว์
ดังนั้น การฝึกสมาธิ เจริญสติ จึงเป็นชีวาต
เข้าสู่เส้นทางธรรม ที่สุขสะอาด ปราศภัยมาร
บุญบาปในใจของมนุษย์ จึงสุดที่จะสำคัญ
ต่อโลกสาม จักรวาล อนัตจักรวาล ดินฟ้าอากาศ
ทุกเหตุการณ์ ทั้งโรคภัย ภัยสงคราม ภัยธรรมชาติ
ปรากฎการณ์ประหลาด ที่ปรากฎขึ้น
สรรพสิ่ง สรรพสัตว์ และสรรพสังขาร
ทุกอย่างนั้น ล้วนตกอยู่ใน กฎไตรลักษณ์
ยกเว้นไว้ พระธรรมกาย พระรัตนตรัยในตัว ที่คนไม่รู้จัก
หมู่มารปิดบังยิ่งนัก กลัวรู้
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น