บุญอาหารใจ (บันดาลให้สมปราถนา) การทำความดีแท้ ได้แก่ มิทำให้เดือดร้อนในภายหลัง สิ่งแวดล้อมทุกอย่าง ต่างอยู่ดี ทั้งดินฟ้าอากาศ คนสัตว์ สรรพสิ่งที่มี โดยเฉพาะใจเรานี้ และของสรรพสัตว์

บุญอาหารใจ
(บันดาลให้สมปราถนา) 

การทำความดีแท้ ได้แก่ มิทำให้เดือดร้อนในภายหลัง
สิ่งแวดล้อมทุกอย่าง ต่างอยู่ดี
ทั้งดินฟ้าอากาศ คนสัตว์ สรรพสิ่งที่มี
โดยเฉพาะใจเรานี้ และของสรรพสัตว์

ธรรมชาติของใจ ที่ใสหรือหมองของเรานี้
กระทบธรรมชาติ เต็มที่ ทั้งสรรพสัตว์สรรพสิ่ง
การทำความดี นี้ มิง่ายเลยจริงๆ
บุญคือคำตอบอย่างยิ่ง เป็นผลของความดี

ปรากฎการณ์ภัยพิบัติ ธรรมชาติเลวร้าย
ไม่ใช่อะไร แต่เกิดจากใจของคน
ที่ผิดศีลา เข่นฆ่ากันปี้ป่น
ธรรมชาติเหลืออดเหลือทน เหลือล้น คนชั่ว

กฎแห่งกรรม ทำหน้าที่
ใครๆไม่อาจหนี กฎนี้ กฎธรรมชาติ
ยกเว้นผู้มีบารมี ที่สามารถ
เข้าถึงพระไตรรัตน์ พ้นอำนาจกฎแห่งกรรม

บุญญา คือผลานิสงส์ ของความดี
เป็นเครื่องชี้ ทำดีไม่เดือดร้อน
บาป คือผลของการทำชั่ว แน่นอน
อันจะนำความเดือดร้อน มาให้ในภายหลัง

บุญญา คืออาหาร ของใจ
เกิดความสุข อิ่มอกอิ่มใจ หายเศร้าหมอง
เกิดกำลังใจ มีความอดทน หายขุ่นข้อง
เห็นสรรพสัตว์ทั้งผอง ล้วนพี่น้องกัน

บุญเป็นธาตุอจินไตย บันดาลให้ สำเร็จและชัยชนะ
นี่หละ พระบรมครู ท่านตรัสรู้ คือทั้งรู้เห็น
เป็นสิ่งลี้ลับ ธรรมชาติ ซ่อนเล้น
ผู้มีบุญ จึงมีใจเป็น อจินไตย

ผู้มีบุญญา สุขสมปราถนา จึงมีมาเองง่ายๆ
การเข้าวัดแสวงบุญ ไม่ทำไม่ได้ มันจำเป็น
สม่ำเสมอเป็นสาย  กลายเป็นบารมี ดีเด่น
หนีกรรมเวร พ้นภัยในวัฎฎะ

ใจมนุษย์ฝึกได้ ฝึกให้มีสติสัมปชัญญะ
กลายเป็นบัณฑิตา ผู้ฝึกตน คนฝึกใจ
ให้หยุดให้นิ่ง ให้ใสสว่าง อยู่ในกาย
 สำคัญหลาย ได้ที่สุดของสมถะ ชนะมาร

;;;;;;;;;;