ปากกับใจ
(ควบคุมให้ดี)
มีคนรัก แล้ว มักพูดมาก
ภูมิใจนัก ไม่อาจจัก คุมสติ
เป็นนกน้อย เริงร่า เต็มที่
ออกทางวจี พูดจ้อ
คนโกรธ แล้ว มักพูดมาก
อึดอัดนัก จึงระบาย
ปากกล่าว เป็นคำพูด ร้ายๆ
ฟังไม่ได้ เวลาโกรธ
ผู้มุ่งประโยชน์ ไร้อุบาย ลำบาก
ต้องมีปัญญา รู้จัก ธรรมชาติ
ธรรมเป็นใหญ่ ผิดไม่ได้เป็นอันขาด
คนใจง่าย น่าอนาถ ผิดศีลธรรม
คนตรง ไม่พูดคลาดความจริง
ส่วนคนกลอกกลิ้ง คบไม่ได้
คนตรง พูดจริงจัง จริงใจ
มีเพื่อนมากมาย เพื่อนแท้
พูดอย่างใด พึงทำอย่างนั้น
มิฉนั้น หน้าไหว้หลังหลอก
ไม่ใช่คน กลายเป็น วอก
เที่ยวหลอน เที่ยวหลอก ผู้คน
ไม่ทำชั่ว ด้วยความอาย
ปัญญาหลาย ใจใสสด
จึงเป็นคนตรง ไม่คด
มีใจใสสด อายบาปเป็นธรรมดา
กวีเป็นที่อาศัย แห่งคาถาทั้งหลาย
ไพเราะจับใจ ซาบซึ้ง
เกิดศรัทธา มีปัญญา ที่พึ่ง
กวีจึง ใช่ ไม่ธรรมดา
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น