ประคองใจทุกขณะ
(เรียกว่าบัณฑิต)
ชีวิต มีกายจิตธรรม
กายนั้นเหมือนล้ำ คล้ายบ้าน
จิต เป็นเด็กทารก ซนนัก วิ่งพล่าน
ธรรม ปานมารดา รักษาบุตร
จิต เปรียบได้ คล้ายฟองสะบู่
ล่องลอยอยู่ ตามอารมณ์
ไม่เคยนิ่ง ชอบวิ่งลงต่ำ เล่นโคลนตม
ทุกข์ระทมไม่รู้ ผู้ปุถุชน
จิตมนุษย์ฝึกได้ ให้มีสติ
สติดี เป็นที่พึ่งของตน
เป็นคนดีมีปัญญา เป็นผล
การฝึกตนฝึกสติ สุดวิเศษ
ผู้รู้จัก ยกใจ เรียกบัณฑิต
ออกจากตัณหา อำมหิต
ซึ่งยิ่งกว่ายาเสพติด ปลักโคลนดูด
การยกใจ รู้อารมณ์ ทุกขณะ
หรือสันโดษสมถะ ทำใจหยุดนิ่ง
ซึ่งต้องมี สติสัมปชัญญะ รู้ทั่วจริง
เหนือทุกสิ่ง ต้องนิ่ง อยู่ในตัว
ฝึกตนฝึกใจ ไม่ธรรมดา
ยากนักหนา ศรัทธา มาก่อน
ปุถุชน มีมานะ ยากสอน
โลกร้อน สะท้อน คนบาปหนา
การยกใจ กุศโลบาย พ้นตัณหา
พ้นโลกา โลกีย์
เข้าสู่ทางธรรม ทางอุดมคติ
กิจกรณีย์ เพื่อหนี กฎแห่งกรรม
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น