หวงคือไล่
(ให้คือเรียก)
การบำเพ็ญทาน นั้นจำเป็น
ต้องเน้น ว่าจำเป็นอย่างยิ่ง
เป็นเสบียงเลี้ยงตน จริงๆ
และสำคัญยิ่ง ไม่แล้งน้ำใจ
ผู้มีน้ำใจ จะไม่เบื่อหน่ายซึมเซ็ง
จะไม่เล็งแลหา อบายมุข
ไม่หงุดหงิดงุ่นง่าน เป็นทุกข์
มีใจเป็นสุข ชื่นฉ่ำอยู่ในตน
ผู้มีน้ำใจ ใจกว้าง นุ่มนวล
เป็นใจที่ควร กับการงาน
มีน้ำใจ ไม่ดูดาย เพื่อนบ้าน
จึงเป็นผู้สำคัญ ของหมู่คณะ
การบำเพ็ญทาน ขจัดตระหนี่
ตัณหากาลี อุปาทาน
เป็นกิเลสร้อยรัด ขจัดจิตบาน
จิตจึงร้อนร่าน เป็นทุกข์
แต่ปุถุชน ยากจะหนีพ้นตัณหา
เหมือนคนติดสุรา ยาเสพติด
คนไม่มีสัจจะ เลิกยากสุดขีด
ปุถุชน จึงมีชีวิต น่าเวทนา
ผู้มีบารมี เป็นกัลยาณมิตร
จึงมีสิทธิ์ ปลูกศรัทธาให้
พาบำเพ็ญทาน สั่งสมบุญไว้
พ้นภัยวัฏฏะ อบายภูมิ
หวงคือไล่ ให้คือเรียก
ผู้มีปัญญาสำเหนียก จึงบำเพ็ญทาน
เศรษฐีใจบุญ ค้ำจุนชาวบ้าน
เป็นหลักเป็นประธาน ในงานบุญ
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น