บาปทั้งหลาย
(อันตรายยิ่งกว่ายาพิษ)
พึงละเว้น บาปทั้งหลาย
วัฏฏะ เวียนว่าย อันตรายนัก
คุกประหาร สุดโหด จงรู้จัก
โลก คือที่พัก วันสุดท้าย
ไม่ควรทำบาป เพราะเห็นแก่กิน
สุขเพียงลิ้น ทุกข์สิ้นกาลนาน
ตัณหา พรางตา รู้ไม่ทัน
อย่างนี้ทั้งนั้น สรรพสัตว์
ผู้ทำบาป เศร้าโศกในโลกนี้
ยังมีกว่านี้ เศร้าโศกอนันต์
โศกในปรโลก วัฏฏจักรมาร
คุกประหาร เวียนว่าย
ผู้ทำบาป โศกทั้งโลกนี้และปรโลก
ไม่ตลก ปรโลก โศกอนันต์
เวียนว่าย ในวัฏฏสงสาร
ซึ่งก็คือคุกประหาร นั่นเอง
แม้หม้อน้ำ ยังเต็มได้
ด้วย หยาดน้ำหยด
สั่งสมแม้ทีละน้อย บาปย่อมปรากฎ
ความสุขใสสด เป็นหมดกัน
คนพูดเท็จ ล่วงสัตย์ธรรม
ไม่เชื่อวิบากกรรม ในโลกหน้า
ย่อมทำบาป หยาบช้า
เป็นปุถุชนกิเลสหนา นั่นเอง
บาปกรรมที่ทำ ไม่มีเปลี่ยนแปลง
ไม่แห้ง ไม่เสีย สดใหม่เสมอ
บาปย่อมตามไม่เลิกลา จนกว่าจะเจอ
เหมือนไฟ นั่นแหละเธอ ขี้เถ้ากลบไว้
ถ้าฝ่ามือ ไม่มีแผล
แน่แท้ ถือยาพิษ ด้วยฝ่ามือได้
ยาพิษ ไม่อาจทำอันตราย
บาป ไม่ทำร้าย ต่อผู้ไม่ทำ
ผู้ใด ระงับบาปน้อยใหญ่ได้
กระทั่งเป็นนิสัย บารมี
ผู้นั้นเป็น สมณะ สงบสง่าราศรี
บริสุทธิ์เต็มที่ ไม่มีบาปกรรม
ขึ้นชื่อว่าบาป ควรงดเว้น
ทำเป็น เหมือนพ่อค้า
มีทรัพย์มาก คอยรักษา
แต่ว่า มีพวกน้อย
พึงเว้นหนทาง ที่มีภัย
คล้ายๆ ผู้รักชีวิต
ที่เว้น ยาพิษ
เว้นบาปอำมหิต พึงเว้นอย่างนั้น
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น