เป็นผู้ให้ (ยิ่งใหญ่ด้วยบารมี) ผู้ไม่ให้ ดูเหมือนได้ นั่นก็ใช่ แต่ได้ ชาตินี้ชาติเดียว หลังตาย อนันตชาติ หน้าเหี่ยว หน้าเขียว ทุกข์หนัก น้ำตานอง

เป็นผู้ให้
(ยิ่งใหญ่ด้วยบารมี)

 ผู้ไม่ให้ ดูเหมือนได้

นั่นก็ใช่ แต่ได้ ชาตินี้ชาติเดียว

หลังตาย อนันตชาติ หน้าเหี่ยว

หน้าเขียว ทุกข์หนัก น้ำตานอง

ผู้ให้ คล้ายปลูก ต้นผลไม้

ต้องอดทนหลาย ดูแลรักษา

กว่าจะให้ผล กลับคืนมา

 สุขสมปรารถนา ด้วยบารมีทุกชาติ

กฎแห่งกรรม ทำหน้าที่

คนมีสติ อดทนอดกลั้น

ประหยัดสุด ประโยชน์สูง ทุ่มชีวัน

บำเพ็ญทาน ประพฤติธรรม นำชีวิต

มีปัญญา เมตตาพร้อม

ใจจึงน้อม เข้ามา หาญาติ

ดูแลทุกข์ สุขไม่ให้ขาด

รวมทั้งเพื่อนร่วมชาติ ปฐพี

ทำงานไม่มีโทษ เพื่อสังคม

สุขบรม ได้สร้าง บารมี

พระโพธิสัตว์ เพื่อสรรพสัตว์ สุขี

เกิดมาชาตินี้ ไม่เสียชาติเกิด

การให้ คล้ายประตู

เปิดเข้าสู่ สวรรค์นิพพาน

 มีปัญญา แตกต่างจากชาวบ้าน

ทุ่มชีวัน แสวงบุญสร้างบารมี

เร่งสร้างบารมี เพื่อสรรพสัตว์

ที่ประมาท ตัณหาอุปาทาน

มานะทิฏฐิ ดื้อดึง ดื้อด้าน

ปราบมาร ตามท่าน หลวงปู่ฯ

;;;;;;;;;;

ผู้ที่ให้ (คือผู้ที่ได้ ใครคิดไม่ถึง) ผู้ที่ให้ คือผู้ที่ได้มากที่สุด องค์พระพุทธ ตรัสตอบเทวดา ผู้ให้ไม่ได้เสีย แต่ได้มา ได้อริยทรัพย์ คือบุญญา อจินไตย

 ผู้ที่ให้
(คือผู้ที่ได้ ใครคิดไม่ถึง)

ผู้ที่ให้ คือผู้ที่ได้มากที่สุด 
องค์พระพุทธ ตรัสตอบเทวดา
ผู้ให้ไม่ได้เสีย แต่ได้มา
ได้อริยทรัพย์ คือบุญญา อจินไตย

บุญ เป็นธรรมชาติ มีคุณสมบัติ นำสุขสมปราถนา
เป็นธรรมา ธาตุอจินไตย 
ช่างอัศจรรย์ ยากแก่การเข้าใจ
ใครมีศรัทธาได้ จึงไม่ธรรมดา 

การสั่งสมบุญ เป็นกิจกรณีย์ ของชีวิต
โง่สนิท มีชีวิตไม่สั่งสมบุญ
เกิดมาเปล่า เจ้าเป็นโมฆบุรุษ สูญ
น่าอาดูลย์ น่าเวทนา สุดประมาณ

บุญควรสั่งสมนัก จักต้องทำบ่อยๆ
ด้วยชีวิตเป็นของน้อย อย่าปล่อยไป
ยากยิ่งกว่ายาก  จักเกิดเป็นคนได้
จักเชื่อใคร ถ้าไม่เชื่อพระพุทธองค์

บุญเป็นอสาธารณะ โจรไม่อาจจะเอาไปได้
เป็นเหมือนเงาติดตามไป ทุกภพชาติ
คอยบันดาลให้ สุขสมมาด
อุปถัมภ์ ค้ำจุนชีวาต ของเรา

หลังตาย บุญเท่านั้นไซร้ ติดตามเรา
เป็นเหมือนเงา ติดตามเราไม่ห่าง
รู้จิตรู้ใจ รู้จัง
ทำให้สุขสมหวัง ห่างภัยพาล

บุญเท่านั้น ติดตามเราทัน ในภพหน้า
อย่าสงกา สั่งสมบุญญา เร็วไว
อย่าสงสัย ตั้งสติให้ได้
ตัดอาลัย..ในโลกีย์ อันจะพาเรานี้ไปนรก

บุญเท่านั้น เป็นที่พึ่ง หนึ่งเดียวในปรภพ
จะประสพแต่สุข ในทุกสถาน
บุญหย่อนปัญหาเยอะ เจอทางตัน
รีบเร่งขยัน แสวงบุญสร้างบารมี

บุญเท่านั้น ให้สุขสำราญโลกทั้งสอง
เราจึงต้อง ขวนขวาย ใส่ใจทำบุญ
ละเว้นบาป เอาใจจรดศูนย์
เพิ่มพูน สติสัมปชัญญะ รักษาใจ

สหาย เป็นมิตรคู่ใจ ในการเดินทาง
บุญเป็นทุกอย่าง ของชีวิต
อย่าดูเบาบุญใด ไม่ใส่ใจ ว่าน้อยนิด
ผู้มีปัญญา เพียรสุดขีด ถือว่าบุญนิดก็เต็มตุ่มได้

;;;;;;;;;;

เป็นผู้ให้ (จะได้มากที่สุด) เทวดา ทูลถามพระพุทธองค์ว่า ใครหนา ที่ว่า เป็นผู้ที่ได้มากที่สุด พระองค์ ทรงตรัสตอบว่า ผู้ที่ให้ได้อุตลุด สลัดบาปหลุด บุญผุดสะพลั่ง

เป็นผู้ให้
(จะได้มากที่สุด)

เทวดา ทูลถามพระพุทธองค์ว่า
ใครหนา ที่ว่า เป็นผู้ที่ได้มากที่สุด
พระองค์ ทรงตรัสตอบว่า ผู้ที่ให้ ได้อุตลุด
สลัดบาปหลุด บุญผุดสะพลั่ง

อีกอย่าง การให้ เปรียบได้กับปลูก
ชาวนาคิดถูก เก็บข้าวส่วนหนึ่ง ไว้ทำพันธุ์
เก็บไว้นิดหน่อย แต่ว่าขยาย ได้ผลมหันต์
บุญให้ผลยิ่งกว่านั้น เป็นอนันต์ นับไม่ได้

บัณฑิต ย่อมคิดแต่จะให้
ไม่คิดเอาเปรียบใครๆ รักศีลรักวินัย ยิ่งกว่า
รักบุญสุดชีวี ชีวิตนี้ สละ
รักสันโดษสมถะ แสวงบุญญา สร้างบารมี

การให้ คือการได้ สมบัติสาม
มีนาม ทรัพย์สมบัติ รูปสมบัติ และคุณสมบัติ
บุญเป็นอริยทรัพย์ บันดาลได้สารพัด
อจินไตย ให้สุขสมมาด สมปราถนา

สละแม้น้อยนิด ด้วยจิตศรัทธา
สมบัติไหลมา เป็นแม่น้ำ
ให้ด้วยศีลา ได้สมบัติมา เป็นห้วงน้ำ
ให้ด้วยภาวนา ยิ่งมากล้ำ เหมือนน้ำมหาสมุทร

ดังนั้น ทานศีลภาวนา นั่นหละทางสมบัติ
ทางสลัด..ออก ลอกกิเลส โลภโกรธหลง
ทางให้ทรัพย์ ให้อวัยวะ ให้ชีวา ปลดปลง
ทางสายกลาง ไม่หลง..กระแสโลก กามคุณ

หวงคือไล่ ให้ คือเรียก
ใครสำเหนียก..ได้ รู้ไว้ คนเหนือคน
เป็นบัณฑิตนักปราชญ์ ฉลาดในบุญกุศล
มีปัญหาน้อยใหญ่ ก็รู้จักอดทน อดกลั้น

การให้ เป็นเรื่องยิ่งใหญ่  สัมมาทิฏฐิ
คือมีความเห็นถูก เรื่องโลกนี้ และโลกหน้า
จึงไม่หลงกล คนพาล หมู่มารา
ภัยอันตรายนาๆ ไม่เข้ามาใกล้

ไม่หลงเหยื่อมาร ตัณหาบาน กามคุณ
ไม่ยอมสูญ..เสียเวลา อันมีค่า ซึ่งมีน้อย
เป็นผู้ให้ ขนเสบียงไป ไม่มีถอย
มีชีวิตเลิศลอย สมบัติสาม ติดตามชีวิต

;;;;;;;;;;