บัณฑิตมีปัญญา
(ถ่อมตนเหมือนว่า ผ้าขั้ริ้ว)
กตัญญู คู่กับปัญญา
เลิศล้ำ กตัญญู
ฟังคำ และตรองตาม คำครู
แล้วนำมาสู่ ความประพฤติ
ฝึกตน ทนปฏิบัติ อัตตสุทธิ
ฝึกสติ ให้ใจ ใสสว่าง
ด้วย ศีลสมาธิปัญญา จริงจัง
ไม่ใสไม่สว่าง มิล้างลา
เกิดสุขภายใน
มีใจเมตตา กรุณา อุเบกขา
จึงทุ่มชีวา
ทำทั่วทิศา บริสุทธิ
แผ่พระศาสน์
นำหมู่ญาติ ทานศีลภาวนา
นำชาวพารา
สุขสมปราถนา แผ่นดินธรรม
จิตอุเบกขา
มิอาจจะ ดูดาย
เห็นใครได้ทุกข์ อยู่ไม่ได้
เป็นตาย เข้าไปอุ้มชู
อุเบกขาธรรม
จะนำมา ซึ่งสังคหะ
ทุ่มชีวา ช่วยชาวพารา
ตายไม่ว่า ต้องช่วย
อุเบกขาธรรม
เลิศล้ำ อานุภาพ
หมู่มารราบคาบ
เหมือนน้ำดับไฟ
อุเบกขา สละชีวา
อย่างเช่นว่า แม่ไก่
ป้องกันลูกไว้
ปลอดภัย จากเหยี่ยว
คนพาลกับบัณฑิต
อยู่คนละทิศทาง
พระฯสอนให้ห่าง คนพาล
ร้อยโยชน์แสนโยชน์
พระฯสอนให้คบบัณฑิต
มุ่งสู่ทิศ พระรัตนตรัย
ผ่านศูนย์กลางกาย
ในตัว ฐานที่ ๗ เท่านั้น
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น