เป็นคนดี (มิใช่เพียงกินนอนถ่าย):: ธัมมัญญุตา ธรรมะของสัตบุรุษ ผู้มีปัญญา คือรู้จักชีวิต รู้จักว่า เกิดมาทำอะไร เกิดมาเดินทาง เข้ากลาง เท่านั้นไซร้ แต่คนทั้งหลาย ทำตนเป็นปลาตาย ลอยไปตามน้ำ

เป็นคนดี
(มิใช่เพียงกินนอนถ่าย)

ธัมมัญญุตา ธรรมะของสัตบุรุษ ผู้มีปัญญา

คือรู้จักชีวิต รู้จักว่า เกิดมาทำอะไร

เกิดมาเดินทาง เข้ากลาง เท่านั้นไซร้

แต่คนทั้งหลาย ทำตนเป็นปลาตาย ลอยไปตามน้ำ

ชีวิต คือการเดินทาง ไปยังเป้าหมายปลายทาง พระนิพพาน

เท่านี้เท่านั้น ชีวิตสรรพสัตว์

ตามทางสายกลาง ทางสายสมบัติ

ทางสายอื่น ทุกข์หนัก น้ำตานอง

คนทั้งหลาย ไม่ขวนขวายเดินทาง

ใช้ชีวิตเหมือนอย่าง สัตว์ชั้นต่ำ

กินนอนถ่าย ออกหากิน วันยังค่ำ

ไม่เชื่อคำพระ ให้ตั้งหน้า เดินทางสายกลาง

ทางสายกลางมีสอง ตรองให้ดี

ข้างนอกข้างใน อย่างนี้ มีสอง

ทานศีลภาวนา เป็นข้างนอก จงตรอง

ข้างในนั้นต้อง เดินด้วยใจ ไปผ่าน ศูนย์กลางกายในตัว

ทานศีลภาวนา ทางสละ เพื่อละกามคุณ

ทาน สละทรัพย์ เพื่อดับตระหนี่

ศีล สละความไม่สุภาพ เพื่อดับโกรธ ท่านชี้

ส่วนภาวนา นี้หนา สละนิวรณ์

ทาน ตัดตระหนี่ เกิดมีใจกว้าง

สุขใจจัง ความเกลียดชัง ห่างหาย
นี้คือคุณสมบัติ ของผู้ศรัทธา การให้
เกิดอานุภาพใหญ่ สมบัติไหลมา

 ทาน เป็นเครื่องหมาย ของคนดี

ย่อมเป็นคนที่ มีกินมีใช้ ไม่ขาด
มีเพื่อนฝูงคนรักใคร่ มากขนาด
สุขสมมาด ด้วยมีผู้อุปถัมภ์ ค้ำชู

ดังนั้นชีวิตที่ใช่ คือมีใจ มุ่งให้ทาน
 มีใจนิ่มนวล ควรแก่การงาน สุดสุด
ขยันรับผิดชอบ ประกอบกิจด้วยปัญญา เลิศมนุษย์
ด้วยใจบริสุทธิ์ มีเทพและมนุษย์ดูแล

แม้เศรษฐกิจตกต่ำ มีบุญค้ำ ไม่เป็นปัญหา
ทรัพย์ไหลมาเทมา น่าอัศจรรย์
ทานจึงเป็นเคล็ด งานสำเร็จเกินฝัน
โชคดีมหันต์ สุขสันติ์ บุญบันเทิง

มีศีล คนใจสูง ไม่ว่าร้ายทำร้าย
ไม่โกรธให้อภัย แม้ถูกทำร้าย ก็ตาม
สำรวมกายวาจา และมารยาทงาม
น่าเคารพเหลือล้ำ คนมีศีล

คนใจสูง มุ่งมองแล แต่ความดีของคน
สุขใจล้น อนุโมทนา
มารยาทจึงงาม น่าเกรงขาม หมู่พาลามิกล้า
จึงมีชีวาปลอดภัย จากโรคร้าย และภัยพาล

นิวรณ์หลุดจากใจได้ ใจจะสว่าง
เห็นหนทาง..ภายใน และศูนย์กลางกายในตัว
เกิดปัญญา รู้ได้เห็นได้ทั่ว
เห็นพระรัตนตรัยในตัว และเห็นแจ้งพระนิพพาน

เกิดวิชชาสาม และเลิศล้ำ วิชชาแปด อภิญญาหก
หมู่มารตระหนก หลบลี้ หนีหาย
คนภัยคนพาลระย่อ ยอมือไหว้
ทิ้งอาวุธร้าย ได้สติ เป็นคนดีของสังคม

;;;;;;;;;;

พระสำคัญหลาย (ยิ่งใหญ่กว่าดวงตะวัน):: บวชพระทำไม สงสัยนัก ไม่รู้จัก..รับผิดชอบ ต่อครอบครัว พ่อแม่ก็มี ไม่รู้จักดีชั่ว ไม่ดูแลครอบครัว ไม่รู้ตัว อกตัญญู

พระสำคัญหลาย
(ยิ่งใหญ่กว่าดวงตะวัน)

บวชพระทำไม สงสัยนัก

ไม่รู้จัก..รับผิดชอบ ต่อครอบครัว

พ่อแม่ก็มี ไม่รู้จักดีชั่ว

ไม่ดูแลครอบครัว ไม่รู้ตัว อกตัญญู

คนส่วนใหญ่ คิดได้ คล้ายๆอย่างนั้น

บวชทำไมกัน การงานก็ไม่ทำ

ทำตัวคล้ายขอทาน ต่ำๆ

หรือโฮมเลสตัวดำๆ ก็ใช่ ไม่ไกลกัน

ประโยชน์การบวชพระ ถ้าจะว่าตรงๆ

คือปลดปลง ชีวิตฆราวาส ที่ยากจะขจัดธุรี

ธุรีหรือนิวรณ์ห้า ปิดบังวิชชา ปราบมารี

 ปราบกิเลสตัวดี ตัวร้าย ภัยสรรพสัตว์

เนกขัมมบารมี ชีพพลี หนีกามคุณ
อันเป็นตัววายวุ่น ทำให้เราหัวหมุน หมกมุ่น โลกธรรม
กลายเป็นคนอ่อนต่อโลก ไม่เอาไหน ตามใจตนล้ำ
กินเหล้า หัวราน้ำ นั่นก็ใช่

การมีกินมีใช้ ไม่อัตคัดขัดสน
ด้วยเป็นคน มีทานบารมี
เคยสั่งสมบุญทานไว้ดี
ในชาตินี้ จึงอยู่ดีกินดี มีสุข

สร้างทานบารมี ต้องมีพระ เป็นเนื้อนาบุญ
เป็นศูนย์..รวมศรัทธา นำพาสร้างทานบารมี
เกิดมาไม่พบพระ ได้ชื่อว่า ทำบุญมาไม่ดี
บุญวาสนาไม่มี เกิดมาสูญเปล่า

การสร้างบารมี ต้องมีพระนำทาง
ติดตามท่าน ทุกก้าวย่าง จึงจะได้
ทางสร้างบารมี มีมาร ขวางทางไว้
จึงต้องอาศัย ผู้มีบารมีใหญ่ คือพระ

การสร้างบารมี ต้องมีหมู่คณะ
จะไปเดินเดี่ยว เที่ยวดะ เหมือนกะ ลูกแกะน้อยไม่ได้
ต้องมีพระผู้แก่กล้า..บารมี จึงไหว
กัลยาณมิตร จึงยิ่งใหญ่ เป็นทุกสิ่งของพรหมจรรย์

ผู้มีบุตรหลาน หรือสามีภรรยา เป็นพระ ประเสริฐสุด
 ได้บุญอุตลุด ได้ชื่อว่า ทายาทพระศาสนา
ทำบุญด้วยทรัพย์๑๐โกฏิยังไม่เท่า เลยนา
อย่าสงกา บวชพระนั้น ญาติกา มีโชคนัก

พระ เหมือนดวงตะวัน สำคัญต่อชีวิต
สถิตย์อยู่บนฟากฟ้า เหมือนว่า ไม่ทำอะไร
พระนั้น สำคัญยิ่งกว่าอากาศหายใจ
ขาดบุญไม่ได้ฉันใด ขาดพระไป ก็ไม่ได้ ฉันนั้น

;;;;;;;;;;

ทุกอย่างที่เราเป็นเราได้ (ใจบันดาล):: ทุกอย่างอยู่ที่ใจ ไม่ใช่ใครบันดาล ทุกอย่างที่เราได้เราเป็นนั้น มันมาจากใจ ตนเป็นที่พึ่งของตน ที่คนเขาว่าไว้ คำว่าตนนั้น ใช่ อยู่ในใจเรานั่นเอง

ทุกอย่างที่เราเป็นเราได้
(ใจบันดาล)

ทุกอย่างอยู่ที่ใจ ไม่ใช่ใครบันดาล

ทุกอย่างที่เราได้เราเป็นนั้น มันมาจากใจ

ตนเป็นที่พึ่งของตน ที่คนเขาว่าไว้

คำว่าตนนั้น ใช่ อยู่ในใจเรานั่นเอง

ใจที่ดี มีลักษณะ สามอย่าง

คือนิ่งใสสว่าง สามอย่างนี้เอง

ใจนิ่งอยู่ภายใน/ใจกว้าง ใจใส/ใจสูง ใจสว่าง/ใจสงบบานเบ่ง

ใจสามอย่างนี้เอง ให้สมบัติสาม

คนใจกว้าง แปลกจัง นำทรัพย์สมบัติมาให้

มีอายตนะดึงดูด ไม่อยากได้ ก็จะได้ มันมาเอง

ส่วนคนใจแคบ ยิ่งอยากได้ ยิ่งไม่มา คนเสงเครง

มันเป็นไปเอง ไม่มีใครกำหนด กฎแห่งกรรม

คนใจกว้าง ลักษณะมี เป็นที่ประจัก

มีศรัทธายิ่งนักในบุญ ในคุณของพระรัตนตรัย

รู้จักสังฆทาน เนื้อนาบุญ ที่ยิ่งใหญ่

ทุ่มสุดใจ ในทานบารมี

คนใจสูง ใจใส ด้วยศีล

สำรวมกายวาจาเป็นอาจิน ไม่ว่าร้าย ไม่ทำร้าย
 แม้ถูกกลั่นแกล้ง ถูกทิ่มแทงด้วยวาจา ก็ไม่เป็นไร
 รักษาความสงบกายวาจาไว้ได้ สุดใจรักษาศีล

คนใจสูงใจใส จะได้รูปสมบัติ
พ้นภัยพิบัติ คนภัยคนพาลมิอาจเข้าใกล้
ร่างกายแข็งแรงสมบูรณ์ สวยงาม ปราศจากโรคภัย
โจรผู้ร้าย ไม่กล้าเข้าใกล้ ใจระย่อ

คนใจสว่างใจสงบ พบสุขภายใน
เบิกบานใจ ยิ่งกว่าอะไรทั้งสิ้น
เกิดปัญญาความสว่าง รู้เห็นกระจ่าง ทั่วฟ้าจดดิน
มีอานุภาพเกินถวิล ที่คนจะคิดได้

คนใจสว่าง ใจเบิกบาน สำคัญนัก
ได้คุณสมบัติ มีความสามารถ และอานุภาพ
 มหาชน เปี่ยมล้นศรัทธา ก้มกราบ
สงบราบคาบ แผ่นดินธรรมแผ่นดินทอง

;;;;;;;;;;

PATIENCE (self sacrificing) :: Patience is as a plant of bitter root, but sweet top of which people pleased,

PATIENCE
(self sacrificing)

Patience is as a plant of bitter root,

but sweet top of which people pleased,

 be loved, respected and worshiped by

human and angel,

uncountable merit happened,
happiness and all wishes fulfilled.

 Nature of patience in Buddhism is unselfish or generous,
sacrificing and abandoning evil habit,
not..stingy- angry and crazy,
becoming generous-compassionate and kind or grateful.

Traveling along the Middle Path,
giving-forgiving-forgetting,
so brave without being afraid of
poverty-agony-death.
Setting the great ultimate goal,
pursuing merit and accumulating Palami,
following Louang Pu to Dhamma End.

The patient one, self sacrificing,
is the diligent one,
conducting both self and others benefit
completely,
living a life economically and thrifty,
a docile one.

Patience is to keep going until life ended,
walking along the road of goodness,
 thinking good, speaking good
and doing good at the utmost of life.

Patience, not fight-not escape and going on doing good,
not fight\the utmost of thinking good\
speaking good and doing good,
not escape is as Buddha,
refusing to leave seat,
defeating Mara, the evil, with ten Parami.

Being the right/serious person,
defeating Kilesa/defilement until life ended,
the source of all sufferings.
problems, split up, conflict, evil era,
cleaned up, entering the white crow habitat.

Kindness is special patience,
 able to pardon the evil thought,
the evil word and the evil conduct,
not fight not escape, continue doing good.
As so, got..too proud, great happiness
and fulfillment.

People, raising up the one above
their head,
and seek approaching to respect,
walk following his foot steps,
along the path of Triple Gems,
through the body center
towards the inner Triple Gems.

;;;;;;;;;;

ทานบารมี (นี้สำคัญเป็นอันดับแรก):: ความหิว นี้ร้าย เป็นโรคภัยอย่างยิ่ง เป็นภัยจริงๆ ไม่ขจัดไม่ได้ ทานบารมีเท่านั้น ที่จะขจัดมันออกไป พระพุทธองค์จึงบัญัติไว้ เป็นตายต้องสร้างทานบารมี

ทานบารมี

(นี้สำคัญเป็นอันดับแรก)

บนเส้นทางสร้างบารมี เราต้องมีหมู่คณะ

เดินทางคนเดียวไม่อาจจะ มีภัยนาๆมาขวาง

คนเดียวหัวหาย สองคนเพื่อนตาย คิดบ้าง

สุขสมหวังทั้งคณะ ด้วยทานบารมีของเรา

อีกอย่าง อุปสรรคการสร้างบารมี คือการที่มัวทำมาหากิน

เวลาหมดสิ้น กับหากิน ไม่ต้องทำอะไร

จนชาตินี้ชาติเดียว เก็บเกี่ยวทานบารมี จึงใช้ได้

ชาติหน้า และชาติต่อๆไป ไม่ต้องทำมาหากิน

สร้างทานบารมี จะมีคนรักใคร่มากมาย

จึงสะดวกสะบาย และปลอดภัยด้วย

ไม่ว้าเหว่หงอยเหงา ไม่รวยก็เหมือนรวย

ทำอะไรก็ไปได้สวย สะบายๆ

สร้างทานบารมี จะมีคนดีคบหา

เหมือนมีเทวดา..ปกป้อง คุ้มครองชีวิต

ช่วยปัดเป่า ปัญหาและภัยนาๆ ทุกทิศ

เป็นญาติทางธรรม สนมสนิท มิ่งมิตรร่วมชาติ

สร้างทานบารมี ทำให้เรานี้ มีผู้อุปการะ

มีผู้รักษา ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้

ศัตรูหมู่มาร และโจรผู้ร้าย

ไม่อาจเข้าใกล้ ทำร้าย แม้ขุมขน

สร้างทานบารมี ทำให้มี ผู้ให้ประโยชน์ใหญ่

เป็นผู้โชคดีหลาย ยากที่ใครจะมีได้
รวมทั้งสมบัติที่เป็นมรดก พ่อแม่เต็มใจ
สมบัติทั้งหมดยกให้ หวังใช้ให้เกิดประโยชน์

สร้างทานบารมี จะเป็นผู้ที่ แกล้วกล้าอาจหาญท่ามกลางชุมชน
กระตือลือล้น นำมหาชน พ้นบ่วงมาร
เป็นกัลยาณมิตร ทุ่มชีวิต บำเพ็ญทาน
ติดตามท่าน มหาปูชนียาจารย์ สู่สุดธรรม

ความหิว นี้ร้าย เป็นโรคภัยอย่างยิ่ง
เป็นภัยจริงๆ ไม่ขจัดไม่ได้
ทานบารมีเท่านั้น ที่จะขจัดมันออกไป
พระพุทธองค์จึงบัญัติไว้ เป็นตายต้องสร้างทานบารมี

;;;;;;;;;;

สุขสมปราถนา (ยอดธรรมะ ขันติ) :: มนาโป โหติ ขนฺติโก ผู้มีความอดทน ย่อมเป็นที่ชอบใจของบุคคลอื่น ความอดทนเป็นเหมือนพืชพันธุ์ อันมีรากขม ส่วนยอดนั้นคนนิยม มีรสหวาน ย่อมเป็นที่รัก ที่เคารพบูชา ของมนุษย์และเทวัน บุญอนันต์ สุขสมปราถนา ทุกประการ

สุขสมปราถนา
(ยอดธรรมะ ขันติ)

มนาโป โหติ ขนฺติโก

ผู้มีความอดทน ย่อมเป็นที่ชอบใจของบุคคลอื่น

ความอดทนเป็นเหมือนพืชพันธุ์ อันมีรากขม

ส่วนยอดนั้นคนนิยม มีรสหวาน

ย่อมเป็นที่รัก ที่เคารพบูชา ของมนุษย์และเทวัน

บุญอนันต์ สุขสมปราถนา ทุกประการ

ความอดทนของพุทธศาสนา มีลักษณะ จาคะ

เป็นผู้เสียสละ ละนิสัยไม่ดี

 ตระหนี่ ขี้โกรธ โฉดเขลา ไม่มี
กลายเป็นผู้ที่ ใจกว้าง ใจดี มีเมตตา

เดินทางสายกลาง ทานศีลภาวนา 

หาญกล้า ไม่กลัวจน ไม่กลัวเจ็บ ไม่กลัวตาย
มีอุดมการณ์แสวงบุญ สร้างบารมี ที่ยิ่งใหญ่

ติดตามไท้ ไปถึง สุดธรรม

ผู้อดทน สละความสุขส่วนตน คนขยัน 
ทำประโยชน์ตน ประโยชน์ท่าน ถึงพร้อม
เป็นอยู่อย่างสมถะ ประหยัดมัธยัสถ์ และอดออม
เป็นคนอ่อนน้อม คนยอมคน

เกวลานํปิ ปาปานํ ขนฺติ มูลํ นิกนฺตติ 

ครหกลหาทีนํ มูลํ ขนฺติ ขนฺติโก

ความอดทน ย่อมตัดรากแห่งบาปทั้งสิ้น 

ผู้มีขันติ ชื่อว่าย่อมขุดรากแห่งความติเตียนและการทะเลาะกันได้ เป็นต้น

ความอดทน แม้ตาย ก็ไม่คลายความอดทน
เดินบนถนน แห่งความดี สุดชีวิต
คิดดี พูดดี ทำดี สุดจิต
ทำสุดฤทธิ์ ไม่ได้ตายเหอะ

ขันติ ไม่สู้ไม่หนี ทำดีเรื่อยไป
ไม่สู้ คือสุดใจ คิดดี พูดดี ทำดี
ไม่หนี เหมือนพระพุทธองค์ ทรงไม่ลุกจากที่
เอาชนะหมู่มารตัวดี ด้วยบารมีสิบทรรศ

เป็นคนจริง ทิ้งชีวิต พิชิตกิเลส
ต้นเหตุ รากเหง้า ความทุกข์
ปัญหาและข้อขัดแย้ง แบ่งขั้ว กาลียุกต์
ถูกขจัด สะอาดทั้งสิ้น ถึงยุกต์ถิ่นกาขาว

ขนฺติโก เมตฺตวา ลาภี ยสสฺสี สุขสีลวา 

ปิโย เทวมนุสฺสานํ มนาโป โหติ ขนฺติโก

ผู้มีความอดทน นับว่ามีเมตตามีลาภมียศและมีสุขเสมอ , 
ผู้มีความอดทน ย่อมเป็นที่รักชอบใจของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย
ใครอดทนได้ ด้วยมีเมตตาหลาย จึงไม่ธรรมดา
ไม่ถือสา แม้ใครจะคิดร้าย ว่าร้าย ทำร้าย
ไม่สู้ไม่หนี ทำดีเรื่อยไป
ปีติใจ เหลือที่ จึงสุขี สมปราถนา

มหาชนยกไท้ ไว้เหนือเศียร
คอยวนเวียน ระลึกนึกถึง กราบไหว้
เดินตามท่าน ทุกก้าวย่าง ทางพระรัตนตรัย
ผ่านศูนย์กลางกาย พระรัตนตรัยในตัว

;;;;;;;;;;