เป็นคนดี
(มิใช่เพียงกินนอนถ่าย)
ธัมมัญญุตา ธรรมะของสัตบุรุษ ผู้มีปัญญา
คือรู้จักชีวิต รู้จักว่า เกิดมาทำอะไร
เกิดมาเดินทาง เข้ากลาง เท่านั้นไซร้
แต่คนทั้งหลาย ทำตนเป็นปลาตาย ลอยไปตามน้ำ
ชีวิต คือการเดินทาง ไปยังเป้าหมายปลายทาง พระนิพพาน
เท่านี้เท่านั้น ชีวิตสรรพสัตว์
ตามทางสายกลาง ทางสายสมบัติ
ทางสายอื่น ทุกข์หนัก น้ำตานอง
คนทั้งหลาย ไม่ขวนขวายเดินทาง
ใช้ชีวิตเหมือนอย่าง สัตว์ชั้นต่ำ
กินนอนถ่าย ออกหากิน วันยังค่ำ
ไม่เชื่อคำพระ ให้ตั้งหน้า เดินทางสายกลาง
ทางสายกลางมีสอง ตรองให้ดี
ข้างนอกข้างใน อย่างนี้ มีสอง
ทานศีลภาวนา เป็นข้างนอก จงตรอง
ข้างในนั้นต้อง เดินด้วยใจ ไปผ่าน ศูนย์กลางกายในตัว
ทานศีลภาวนา ทางสละ เพื่อละกามคุณ
ทาน สละทรัพย์ เพื่อดับตระหนี่
ศีล สละความไม่สุภาพ เพื่อดับโกรธ ท่านชี้
ส่วนภาวนา นี้หนา สละนิวรณ์
ทาน ตัดตระหนี่ เกิดมีใจกว้าง
สุขใจจัง ความเกลียดชัง ห่างหาย
นี้คือคุณสมบัติ ของผู้ศรัทธา การให้
เกิดอานุภาพใหญ่ สมบัติไหลมา
ทาน เป็นเครื่องหมาย ของคนดี
ย่อมเป็นคนที่ มีกินมีใช้ ไม่ขาด
มีเพื่อนฝูงคนรักใคร่ มากขนาด
สุขสมมาด ด้วยมีผู้อุปถัมภ์ ค้ำชู
ดังนั้นชีวิตที่ใช่ คือมีใจ มุ่งให้ทาน
มีใจนิ่มนวล ควรแก่การงาน สุดสุด
ขยันรับผิดชอบ ประกอบกิจด้วยปัญญา เลิศมนุษย์
ด้วยใจบริสุทธิ์ มีเทพและมนุษย์ดูแล
แม้เศรษฐกิจตกต่ำ มีบุญค้ำ ไม่เป็นปัญหา
ทรัพย์ไหลมาเทมา น่าอัศจรรย์
ทานจึงเป็นเคล็ด งานสำเร็จเกินฝัน
โชคดีมหันต์ สุขสันติ์ บุญบันเทิง
มีศีล คนใจสูง ไม่ว่าร้ายทำร้าย
ไม่โกรธให้อภัย แม้ถูกทำร้าย ก็ตาม
สำรวมกายวาจา และมารยาทงาม
น่าเคารพเหลือล้ำ คนมีศีล
คนใจสูง มุ่งมองแล แต่ความดีของคน
สุขใจล้น อนุโมทนา
มารยาทจึงงาม น่าเกรงขาม หมู่พาลามิกล้า
จึงมีชีวาปลอดภัย จากโรคร้าย และภัยพาล
นิวรณ์หลุดจากใจได้ ใจจะสว่าง
เห็นหนทาง..ภายใน และศูนย์กลางกายในตัว
เกิดปัญญา รู้ได้เห็นได้ทั่ว
เห็นพระรัตนตรัยในตัว และเห็นแจ้งพระนิพพาน
เกิดวิชชาสาม และเลิศล้ำ วิชชาแปด อภิญญาหก
หมู่มารตระหนก หลบลี้ หนีหาย
คนภัยคนพาลระย่อ ยอมือไหว้
ทิ้งอาวุธร้าย ได้สติ เป็นคนดีของสังคม
;;;;;;;;;;
