พัดยศตำแหน่ง
(แย่งกันใหญ่ ภัยสังคม)
บุคคลที่น่ายกย่องที่สุด ประดุจไม้ต้นคด ปลายตรง
รู้สึกตนว่าหลง ปลงแล้ว ตั้งต้นใหม่
ช่างสง่างาม น่ายกย่อง สุดบรรยาย
เหมือนจันทร์เพ็ญ พ้นเมฆใหญ่ สว่างไสวกลางนภา
ผิดแล้วทำเป็นไม่รู้สา น่าเวทนาเป็นที่สุด
ก่อกรรมอุตลุด ฉุดตนเองลงต่ำ
มิจฉาทิฏฐิดิ่ง มารเข้าสิง สมแก่กรรม
บุญมี ยังพอค้ำ ถลำลึก
คนดีชอบแก้ไข คนจังไร ชอบแก้ตัว
ดันทุรังสุดขั้ว เก่งกล้า ท้านรก
ทำชั่วซ้ำๆ ประมาทเหลือล้ำ น่าตระหนก
เหมือนเทวทัต ก่อนลงมหานรก อเวจี
แปลกเหลือล้ำ เทวทัต ปฏิบัติธรรมกระทั่งได้ฤทธิ์
ยังไม่เลิกคิด..อาฆาต พระพุทธองค์
จองเวร เป็นกรรมหนัก หนุนส่ง
แม้แต่องค์..พระสัมมา ไม่อาจจะช่วยได้
พระกับมาร บุญกับบาป รุกรับ รบกัน
ในยุคปัจจุบัน ก็อย่างนั้น ไม่เปลี่ยนแปลง
โรคภัยไข้เจ็บ อีกทั้งภัยคนพาล ที่รุนแรง
ด้วยบุญทำ กรรมแต่ง อย่าแปลกใจ
ฝ่ายพระ ทำหน้าที่กัลยาณมิตร สุดฤทธิ์เดช
ฝ่ายมาร ทำอาเภท ทำลายล้าง
ก็สู้กันไป หลวงพ่อครูไม่ใหญ่ นำทาง
เป็นความหวัง ของธรรมธาตุ ฝ่ายขาว
ธรรมกาย ใช่พุทธแท้ ธาตุธรรมขาว
นิพพานไม่เข้า พำนักเนา ที่ดุสิตบุรี
ปราบมาร ไปให้ถึงที่สุดธรรม จึงมี
แสวงบุญสร้างบารมี เต็มที่ สู้มาร
หมู่มารนั้นก็ยิ่งใหญ่ ในบาปศักดิ์สิทธิ์
เพียงแพ้ฤทธิ์ พุทธแท้ธรรมกาย
บ้านเมืองจึงอลวล ด้วยพระผู้ใหญ่
ลุ่มหลงใน พัดยศ ปรากฎนาม
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น