ภัยใดใดไม่ใหญ่ (เท่าภัยตัณหา) ผู้เห็นความประมาท เป็นภัย และใส่ใจ ไม่ประมาท ใจย่อมอยู่ในตน เป็นธรรมชาติ พ้นการรุกฆาต จากตัณหา

 ภัยใดใดไม่ใหญ่
(เท่าภัยตัณหา)

ผู้เห็นความประมาท เป็นภัย

และใส่ใจ ไม่ประมาท

ใจย่อมอยู่ในตน เป็นธรรมชาติ

พ้นการรุกฆาต จากตัณหา

ใจนิ่งใจหยุด หลุดจากกระแสบาป
ใจวูบวาบ สุขหลาย
สุขสว่าง กระจ่างอยู่ภายใน
เหมือนตาย เกิดใหม่ ในทางธรรม

มรรคมรรคา ทางบุญบริสุทธิ์
เป็นยอดมนุษย์ เหนือดินเหนือฟ้า
แผ่บารมี เมตตา
ปกคลุมทั่วหล้า จักรวาล

นี้คือ อุดมการณ์ชีวิต
พ้นบาปอำมหิต ชีวิตปลอดภัย
พ้นกฎแห่งกรรม ของมารร้าย
พ้นการเวียนว่าย ในวัฏฏสงสาร

มีสุขสมปราถนา ทุกประการ
ชีวิต สร้างบารมีปราบมาร ผยอง
กอบกู้ธาตุธรรม น้ำตานอง
หลงลำพอง จึงต้องไป อบายภูมิ

วัฏฏสงสาร คือคุกประหาร
เวียนว่าย แสนนาน อจินไตย
เสียน้ำตามากกว่า น้ำมหาสมุทรใหญ่
ทุกข์หลาย แต่เมื่อเกิดใหม่ ลืมหมด

ปุถุชน คนไม่รู้จักบุญ
มัวแต่วุ่น ทำมาหากิน
เหมือนไก่กา ปล่อยเวลาสิ้น
ไม่เคยถวิลว่า หลังตาย ใช้แต่บุญ

;;;;;;;;;;