โลกคือโรงละคร
(ย้อนอดีต)
ภิกษุไม่ควรติด ในกามทั้งหลาย
เป็นสิ่งเลวร้าย ทำใจให้ขุ่นมัว
รูป เสียง กลิ่น รส และสัมผัส ชั่ว
ควรมีสติ ตัวรู้ อยู่ทุกอิริยาบถ
ควรเป็นผู้ฉลาด ในธรรมทั้งปวง
ไม่นำมาเป็นห่วง ผูกมัด
กามคุณ อย่าประมาท
ตัดให้ขาด ด้วยสติปัญญา
บัณฑิตฝึกตน คนไม่ประมาท
มีหิริโอตัปปะ คุณธรรม ค้ำ
คนดี มีชีวีไม่ตกต่ำ
ความทุกข์ระกำ ห่างไกล
นิวรณ์ห้า ตกอยู่ในกฎไตรลักษณ์
จงตระหนัก ไม่มีตัวตน
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ไม่คงทน
เป็นอัตตา มีตัวตน คือบุญ
ยึดติดกามโลกีย์ เป็นทุกข์
ไม่ใช่สุข แต่สนุกสนาน
เป็นเหยื่อล่อ ของมาร
ปุถุชน เหมือนกัน ไก่หลงเหยื่อ
พระผู้รู้ท่านว่า โลกคือโรงละคร
คิดพูดทำ ทุกขั้นตอน กิเลสกำกับ
กรรมวิบาก สร้างภาพ
คล้ายกับ ฉากละคร
ตอนใกล้ตาย จะได้สติรู้
ปุถุชน คนทุกผู้ เป็นอย่างนั้น
เวียนว่าย ตายเกิด วัฏฏสงสาร
คุกประหาร อบายภูมิ
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น