ผู้ฆ่าย่อมทุกข์ (สุขไม่มี) สรรพสัตว์ พึงรู้ ชาติภพที่อยู่ เป็นทุกข์ ด้วยกรรมจากการฆ่า ไล่ล่าสนุก ผู้ฆ่า ย่อมทุกข์ สุขไม่มี

ผู้ฆ่าย่อมทุกข์
(สุขไม่มี)

สรรพสัตว์ พึงรู้

ชาติภพที่อยู่ เป็นทุกข์

ด้วยกรรมจากการฆ่า ไล่ล่าสนุก

ผู้ฆ่า ย่อมทุกข์ สุขไม่มี

ไม่ฆ่าสัตว์ ตัดชีวิต
ศีลข้อที่หนึ่ง จึงลิขิตขึ้นมา
อบายภูมิ เป็นที่อยู่ อย่าสงกา
ทุกข์หนักหนา หาที่เปรียบไม่ได้

เมื่อมีโอกาศได้เกิดเป็นมนุษย์
ร่างกายแย่สุดสุด น่าเวทนา
เจ็บป่วยไข้ ยากเยียวยา
มีศัตรูกล้า ไล่ล่า เบียดเบียน

ภัยทั้งหลาย ไล่ตามประชิด
กรรมตามติด อนันตกาล
เป็นมิจฉาทิฏฐิ ยอดคนพาล
อบายภูมิ เป็นบ้าน ถาวร

ปุถุชน คนปัญญาน้อย
ปัญญาเสื่อมถอย ด้วยสุรา
ทิฏฐิ จึงเป็นมิจฉา
 การฆ่าเป็นธรรมดา ของปุถุชน

ทางพระ เน้นหนักหนา สติ
แต่ทางโลกีย์ กลับทำลาย
ปุถุชนกิเลสหนา ไม่รู้อะไร
เหมือนปลาที่แหวกว่าย ในน้ำ

แทนการฆ่าสัตว์ตัดชีวิต
ควรมีจิตเมตตา เยียวยาญาติ
ได้บุญบารมี ติดตามไม่ขาด
สุขสมมาด ทุกชาติภพ

;;;;;;;;;;