ความตระหนี่
(นี้เป็นต้นทุกข์)
กามทั้งหลาย เป็นของเผ็ดร้อน
ไม่เหมือนหนอน แต่เหมือนงูพิษ
คนที่หมกมุ่น โง่สนิท
มีชีวิต แออัดในนรก ตลอดกาลนาน
คนหลอกลวง เย่อหยิ่ง อวดดี
ขี้โอ่ เพ้อเจ้อ เหลวไหล
ย่อมไม่งอกงาม ในธรรมวินัย
ที่พระจอมไตร ทรงแสดง
พระอริยะ สรรเสริญ ฆ่าความโกรธ
ซึ่งมีโคนเป็นโทษ ปลายหวาน
เพราะเมื่อตัดความโกรธ ได้แล้วนั้น
ย่อมไม่โศกศัลย์ เป็นทุกข์
ผู้มีความเพียร ไม่พึงนอนมาก
รู้จัก เสพธรรมเครื่องตื่น
พึงละ ความเกียจคร้าน ความครึกครื้น
ละความหื่น โหยหา และเครื่องประดับ
คน ที่เห็นแต่โทษผู้คน
สน แต่เพ่งโทษคนอื่นนั้น
อาสวะ จะเพิ่มพูน แม่นมั่น
เขาเหล่านั้น ยังไกลความสิ้นอาสวะ
เมื่อใด พราหมณ์เป็นผู้ถึงฝั่ง
ในธรรม ๒ อย่าง สมถะ และวิปัสสนา
เมื่อนั้นกิเลสเครื่องตรึงตรา
ย่อมไม่อาจจะ ตั้งอยู่ได้
ทุคติในโลกนี้และโลกหน้า
ล้วนมีอวิชชา เป็นราก
มีอิจฉาและโลภะ เป็นลำต้น จงรู้จัก
ความตระหนี่ สำคัญนัก ตัวร้าย
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น