ปราชญ์ไม่ประมาท (สุดชีวาตฝึกสติ) ผู้ใดเป็นพาล รู้ตัวว่าเป็นพาล ผู้นั้น พอนับได้ว่าเป็นบัณฑิต แต่ผู้ที่ สำคัญตนผิด ว่าตนเป็นบัณฑิต คนพาลแท้

 ปราชญ์ไม่ประมาท
(สุดชีวาตฝึกสติ)

ผู้ใดเป็นพาล รู้ตัวว่าเป็นพาล

ผู้นั้น พอนับได้ว่าเป็นบัณฑิต

 แต่ผู้ที่ สำคัญตนผิด

ว่าตนเป็นบัณฑิต คนพาลแท้

อันว่าบัณฑิตนั้น ดีแน่

แต่ว่าบัณฑิต เลยเถิดไปก็ไม่ดี

คือไม่สงวนท่าที

บัณฑิตแท้ ที่ดี สงบสง่า

 บุรุษ จะเป็นบัณฑิต

 ในทุกทิศ ทุกที่ก็หาไม่

สตรี คิดการได้ฉับไว

ก็เป็นบัณฑิตได้ เช่นกัน

คนนั่งนิ่ง เขาก็นินทา
คนมากวาจา ก็ไม่พ้นแน่
แม้แต่คนพูดพอประมาณ ก็นั่นแหละ
คนไม่ถูกนินทา นั้นแน่ ไม่มีในโลก

เป็นบัณฑิต หรือไม่เป็นบัณฑิต
ดูที่ กรณียกิจ ฝึกตน
มีปัญญา กตัญญุตา เปี่ยมล้น
รู้คุณบุญกุศล จึงแสวงบุญ

ความไม่ประมาท เป็นทางไม่ตาย
ฝึกตน คนไม่ประมาท
ฝึกใจหยุดใจนิ่ง ในตน ไม่ขาด
บัณฑิต มีชีวาต เพื่อฝึกตน

ปราชญ์ บันเทิงในความไม่ประมาท

รักษาสุดชีวาต ฝึกสติ

เป็นทรัพย์ประเสริฐสุด ของชีวี

เกิดมานี้ ทำพระนิพพานให้แจ้ง

;;;;;;;;;