ความมืดของใจ
(ต้นเหตุใหญ่ความทุกข์)
ผู้สำรอก ราคะโทสะอวิชชา
ชื่อว่า ได้ข้ามทะเลร้าย
ที่มีสัตว์ มีผู้คน มีคลื่น มหาภัย
อันข้ามไป ได้ยาก
ราคะจริต ติดใจในความสวยงาม
สนใจล้ำ กับการแต่งกาย
มีเสื่อผ้าอาภรณ์ มากมาย
แก่แล้วยังไม่วาย แต่งหน้าทาปาก
ราคะจริต ติดในกามคุณ
ใจหมกมุ่น อยู่กับโลกโลกีย์
ลาภยศสรรเสริญสุข เต็มที่
เกิดมานี้ มีแต่เอา
โทสะจริต จิตร้อนรน
เอาแต่ใจตน คนโกรธง่าย
ไม่สุขุมรอบคอบ ผู้คนไม่เข้าใกล้
ใจคอดุร้าย ไม่เกรงใจคน
โทสะจริต ด้วยจิตขาดเมตตา
ไม่ใช่คนกล้า แต่บ้าบิ่น
เหมือนไฟ ไหม้ได้ทั้งสิ้น
ความดีสิ้น อุตส่าห์สั่งสม
อวิชชา หรือโมหะจริต
ไม่มีความคิด โง่เขลาเบาปัญญา
ดื้อดึงดื้อด้าน มานะ
ทิฏฐิเป็นมิจฉา เห็นพระเป็นมาร
อวิชชา ความมืดของใจ
เป็นรากแก้วใหญ่ ของความทุกข์
ด้วยความไม่รู้ จึงชอบสนุก
ผิดถูกไม่รู้ ไม่สนใจ
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น