วันศุกร์ที่ 26 มกราคม พ.ศ. 2567

เลิกอยากลาหยอก (ออกจากกาม) ปุถุชน เหมือนคน ลูกศรแทง ย่อมแล่นไปทุกแห่ง ทั่วทิศ ถอนลูกศรนั้นแล้ว จึงหยุดสนิท ไม่คิดแล่นโลด และปลอดโปร่งใจ

 เลิกอยากลาหยอก
(ออกจากกาม)

ปุถุชน เหมือนคน ลูกศรแทง
แล่นไปทุกแห่ง ทั่วทิศ
ถอนลูกศรนั้นได้ จึงหยุดสนิท
 มีจิตตั้งมั่น ไม่กระสันอยาก

โลภะ โทสะ โมหะ
เกิดจากตัวข้า ตัวเอง
ย่อม เบียดเบียน เสงเครง
ฆ่าตนเอง ดุจขุยไผ่ ฆ่าต้นไผ่

กาม ไม่เที่ยง ไม่ยั่งยืน
มีทุกข์ขมขื่น มีพิษมาก
ดังก้อนเหล็กที่ร้อนนัก
จงประจักษ์ มีทุกข์หนักเป็นผล

โลก ถูกอวิชชาปิดบัง น่าสลด
ไม่ปรากฎ เพราะตระหนี่ ประมาท 
 ความอยาก เป็นเครื่องฉาบ
คนไม่ทราบ เป็นภัยใหญ่ ของโลก
โลก มีความอยาก ผูกมัดไว้
 หลุดได้ ใจหมดอยาก
 ความอยาก ละได้ยาก
ละอยาก จึงชื่อว่าตัดเครื่องผูกทั้งปวง
ความอยาก ชักลากนรชนไป
 ความอยาก ละได้ยากในโลก
สัตว์เป็นอันมาก เป็นเหมือนนก
 ที่ตก อยู่ในบ่วงดัก
ผู้วางเฉย มีสติทุกขณะ
ไม่สำคัญตนว่า เสมอเขา ดีกว่าเขา
หรือ ว่าต่ำกว่าเขา
ผู้นั้นชื่อว่า กิเลสเครื่องเศร้า ไม่ฟูขึ้น

;;;;;;;;;;

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น