ผู้มีสติตื่น
(ไม่ขมขื่นโศกเศร้า)
ผู้นึกถึง พระนิพพาน
ใจเบิกบาน ไม่ง่วงเหงา
ไม่ประมาทซึมเศร้า
ไม่มัวเมา ไม่หลงทะนงตัว
ผู้ไม่คำนึงถึง สิ่งที่ยังไม่มา
และไม่อาลัยหา สิ่งที่ล่วงไปแล้ว
มีสติอยู่กับตัว ใสแจํว
สุขสันติ์แล้ว ปลอดภัยในผัสสะ
ไม่พึง เพลิดเพลินของเก่า
และไม่เขลา ไปพึงพอใจของใหม่
เมื่อสิ่งนั้นเสื่อมไป
ก็ไม่พึงอาลัย เพราะมันใช่ตัณหา
สัตว์โลก มีมฤตยู ความตาย
ถูกล้อมไว้ ด้วยชรา
ถูกลูกศรเสียบ คือตัณหา
ถูกไฟอิจฉา ไหม้แล้วทุกเมื่อ
หมู่สัตว์ มีมานะทิฏฐิ ถือตัว
จึงเมามัว ด้วยมีเครื่องร้อยรัด
แข่งดี เพราะถูกทิฏฐิมานะมัด
จึงมิอาจ ล่วงสงสารไปได้
ผู้หลง ย่อมไม่รู้อรรถ
ผู้หลง นั้นชัด ไม่เห็นธรรม
คนใดเมื่อใด ความหลงครอบงำ
ความมืดมิดดำ ย่อมมีเมื่อนั้น
ผู้ใด ไม่มีกังวลว่า
นี้ของเราของข้า นี้ของผู้อื่น
ผู้นั้นเมื่อไม่ถือ ปล่อยว่าง สติตื่น
ย่อมชื่นมื่น ไม่ขมขื่นโศกเศร้า
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น