วันอาทิตย์ที่ 4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2567

ดวงแก้วสว่างไสว (อยู่ในตัว) ชีวิต ต้องเวียนว่าย ยกเว้นไว้ แต่ผู้แสวงบุญสร้างบารมี ทำพระนิพพานให้แจ้ง เต็มที่ เพื่อหนีตัณหาตัวดี โลกีย์กิเลส

ดวงแก้วสว่างไสว
(อยู่ในตัว) 

ชีวิต ต้องเวียนว่าย
ยกเว้นไว้ แต่ผู้แสวงบุญสร้างบารมี
ทำพระนิพพานให้แจ้ง เต็มที่
เพื่อหนีตัณหาตัวดี โลกีย์กิเลส
ปุถุชน คนมีตัณหา
ไม่เข้าวัดเข้าวา ประมาท
เหมือนไก่กา ธรรมชาติ
ปัญญาขาด ไร้ศรัทธา
ปุถุชน คนหากิน
ลืมสิ้น ความเป็นมนุษย์
เกิดมาแสวงหาบุญ ความบริสุทธิ์
เป็นมนุษย์ ประดุจเทวดา
มนุษย์ มาจากอาภัสสราพรหม
กิเลสขย่ม จากพรหม เป็นคน
กิเลสหนา ปุถุชน
หมู่มารดีใจล้น ต้อนไล่ ไปอบาย
สรรพสัตว์ นักโทษประหาร
โลกปัจจุบัน คล้ายกัน เป็นวันสุดท้าย
ให้กินนอนตามสบาย
ใส่ตัณหา กั้นไว้ ไม่ให้หนี
ทางพระ เป็นกัลยาณมิตร
พยายามสุดขีด คิดช่วยเหลือ
ช่วยได้น้อยนิด คนไม่เชื่อ
มีศรัทธา ยากเหลือ จะมี
หมู่มาร ใส่ตัณหา มาช้านาน
ปุถุชน เป็นพาล หมดแล้ว
ใจดำมืด เป็นแถว
ไม่เห็นดวงแก้ว สว่างไสว อยู่ในตัว

;;;;;;;;;;

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น