แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ ดวงธรรม แสดงบทความทั้งหมด
แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ ดวงธรรม แสดงบทความทั้งหมด

วันอาทิตย์ที่ 4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2567

ดวงแก้วสว่างไสว (อยู่ในตัว) ชีวิต ต้องเวียนว่าย ยกเว้นไว้ แต่ผู้แสวงบุญสร้างบารมี ทำพระนิพพานให้แจ้ง เต็มที่ เพื่อหนีตัณหาตัวดี โลกีย์กิเลส

ดวงแก้วสว่างไสว
(อยู่ในตัว) 

ชีวิต ต้องเวียนว่าย
ยกเว้นไว้ แต่ผู้แสวงบุญสร้างบารมี
ทำพระนิพพานให้แจ้ง เต็มที่
เพื่อหนีตัณหาตัวดี โลกีย์กิเลส
ปุถุชน คนมีตัณหา
ไม่เข้าวัดเข้าวา ประมาท
เหมือนไก่กา ธรรมชาติ
ปัญญาขาด ไร้ศรัทธา
ปุถุชน คนหากิน
ลืมสิ้น ความเป็นมนุษย์
เกิดมาแสวงหาบุญ ความบริสุทธิ์
เป็นมนุษย์ ประดุจเทวดา
มนุษย์ มาจากอาภัสสราพรหม
กิเลสขย่ม จากพรหม เป็นคน
กิเลสหนา ปุถุชน
หมู่มารดีใจล้น ต้อนไล่ ไปอบาย
สรรพสัตว์ นักโทษประหาร
โลกปัจจุบัน คล้ายกัน เป็นวันสุดท้าย
ให้กินนอนตามสบาย
ใส่ตัณหา กั้นไว้ ไม่ให้หนี
ทางพระ เป็นกัลยาณมิตร
พยายามสุดขีด คิดช่วยเหลือ
ช่วยได้น้อยนิด คนไม่เชื่อ
มีศรัทธา ยากเหลือ จะมี
หมู่มาร ใส่ตัณหา มาช้านาน
ปุถุชน เป็นพาล หมดแล้ว
ใจดำมืด เป็นแถว
ไม่เห็นดวงแก้ว สว่างไสว อยู่ในตัว

;;;;;;;;;;

วันอาทิตย์ที่ 3 กันยายน พ.ศ. 2566

ดวงธรรมเป็นธงชัย (เข้าถึงได้ด้วยขันติ) ธรรม เป็นธงชัยของฤาษี หรือของพระที่ ปฏิบัติธรรม ธรรม ดวงกลม สว่างล้ำ ดวงบุญ ดวงธรรม ค้ำชีวิต

 ดวงธรรมเป็นธงชัย
(เข้าถึงได้ด้วยขันติ)


ธรรม เป็นธงชัยของฤาษี
หรือของพระที่ ปฏิบัติธรรม
ธรรม ดวงกลม สว่างล้ำ
ดวงบุญ ดวงธรรม ค้ำชีวิต
ดวงธรรม เป็นปานประตู
นำไปสู่ พระรัตนตรัย
พระธรรมกาย แก้วใส
เป็นเครื่องหมาย ไปถึงพระนิพพาน
พระธรรมกาย พระรัตนตรัยในตัว
คนพาล เกลียดกลัว เพียงได้ยิน
เหมือนคนไข้แพ้น้ำเย็น ดิ้น
ชีวิตจะสิ้น กินไม่ได้ นอนไม่หลับ
กายจิตธรรม ค้ำชีวิต
หรือชีวิต คือกายจิตธรรม
กาย เป็นบ้าน เหมือนล้ำ
ธรรม ผู้รักษา เหมือนมารดาแท้
ใจ เหมือนเด็กทารก
ชอบซน สกปรก วิ่งพล่าน
เด็กจะดีหรือร้าย อยู่ที่มารดาท่าน
บุญบาป เป็นตัวการ อยู่ในดวงธรรม
การเข้าถึงดวงธรรม จึงสำคัญ
ต้องตั้งใจมั่น มีสติ
หลุดพ้นจาก ตัณหากาลี
 ต้องมี ความอดทน
พระพุทธองค์ ทรงยกขันติ
เป็นที่..หนึ่ง ในโอวาทปาฏิโมกข์
ไม่สู้ไม่หนี ทำดีเรื่อยไป หนีนรก
คนพาลเต็มโลก พาหนีนรก ด้วยขันติ

;;;;;;;;;;

วันเสาร์ที่ 15 สิงหาคม พ.ศ. 2563

พระพุทธองค์ (ยังทรงเคารพธรรม) :: กาย จิต ธรรม ค้ำชีวิต ธรรมนำหน้า รักษาจิต และกาย ธรรมผู้ควบคุมรักษา ธรรมเป็นใหญ่ พระพุทธองค์ สุดยอดล้ำ ยังได้ เคารพธรรม

พระพุทธองค์
(ยังทรงเคารพธรรม)
กาย จิต ธรรม ค้ำชีวิต
ธรรมนำหน้า รักษาจิต และกาย 
  ธรรมผู้ควบคุมรักษา ธรรมเป็นใหญ่
พระพุทธองค์ไท้ ธรรมราชา ยังคารวะธรรม
แม้พระพุทธองค์ ทรงยอดเยี่ยม
ไม่มีใครเทียม แล้วยังทรง คงเคารพธรรม
สุดคาดคิด พระองค์ผู้เลิศฤทธิ์ เลิศล้ำ
เราทั้งหลายปุถุชนคนต่ำ ทิ้งธรรม ต่ำทรามแท้
ชีวิตมีเป้าหมาย ยิ่งใหญ่ ทำพระนิพพานให้แจ้ง
อันเป็นแหล่งอมตะ สุขะนิรันดร์
มิฉนั้น ต้องเวียนว่าย ในวัฏฏะ ทุกข์มหันต์
จึงต้องแจ้งพระนิพพาน นี้เท่านั้น พ้นทุกข์
จะแจ้งพระนิพพานได้ นั่นแหละใช่ ต้องสร้างบารมี
ด้วยตัวเรานี้ อันมี กายจิตธรรม
กาย จะต้องได้กายมนุษย์เท่านั้น ย้ำ
 เกิดในโลก อันมีโลกธรรม ยั่วยวนใจ
โลก เป็นเหมือนกับดัก สุดจักหักหาญ
พญามาร นำมากั้น มาขวางทางมนุษย์
มีเหยื่อล่อ น้ำลายสอ สุดสุด
นั่นคือกามคุณ ที่มนุษย์ ชอบนัก
เป็นเสมือนปลักโคลนดูด มนุษย์ยากออกได้
แม้ชีพวางวาย ก็ไม่ขอจาก
ยอมติดกับดัก
ไม่ยอมพราก เหมือนปลากับน้ำ
กายมนุษย์ เหมือนเสื้อผ้า หรือว่าบ้านเรือนของใจ
มนุษย์สุดอาลัย ร่างกายตน
เหมือนเต่ารักกระดอง รักเหลือล้น
ค่ำเช้า สารวน อยู่กับกายตน ล้นเหลือ
 ใจเหมือนเด็กน้อย แม่ยังปล่อยไม่ได้
ต้องดูแลต้อย ติดตามไป ทุกแห่งหน
คุ้มครองรักษา ลูกรักของตน
สุดแสนซน วิ่งวกเวียนวน ไม่หยุด
ดวงธรรมดุจดังมารดา ทุ่มชีวา รักษาบุตรน้อย
และยังคอย ดูแลบ้านช่อง คือกาย
บุญบาปจรมา เข้าสวมซ้อนร้อยไส้
มารดาจึงไม่ได้ เป็นตัวของตัวเอง
ดังนั้นตัวเรา กายจิตธรรมนั้นหรือ ก็คือเมืองหรือหุ่น
บุญบาปเข้ามาวุ่น มาปกครอง
ใช้กฎแห่งกรรม กฎไตรลักษณ์ ซ้ำสอง
มีการปกครอง..เด็ดขาด เผด็จการชัดๆนี้เอง
กายมนุษย์สุดสำคัญนัก เป็นที่พำนักศูนย์กลางกาย
ปากทางเข้าไป พบพระธรรมกายในตัว
ทำพระนิพพานให้แจ้ง และรู้เห็นได้ทั่ว
ไม่มืดมัว..โง่เง่า เมื่อเข้าถึง จึงเข้าใจ
ทำพระนิพพานแจ้งได้ ยิ่งใหญ่แท้
นี่แหละ เป้าหมายชีวิต
พ้นกรรม พ้นวัฏฏะสงสาร ที่อำมหิต
มีสุขสมปราถนาเกินคิด มีจิตเกษม เปรมปรีดา

;;;;;;;;;;

วันอาทิตย์ที่ 27 ตุลาคม พ.ศ. 2562

ควอนตั้ม (เลิศล้ำพุทธศาสน์) :: สรรพสัตว์ทั้งหลาย มีคล้ายๆกัน คือ มีกายจิตธรรม ทั้งนั้น ประกอบ กาย จับต้องได้ ไม่รู้ผิดชอบ จิต อ่านจำคิดรู้, รู้ผิดชอบ อยู่ที่ธรรม

วอนตั้ม
(เลิศล้ำพุทธศาสน์)
สรรพสัตว์ทั้งหลาย มีคล้ายๆกัน
คือ มีกายจิตธรรม ทั้งนั้น ประกอบ
กาย จับต้องได้ ไม่รู้ผิดชอบ
จิต อ่านจำคิดรู้, และรู้ผิดชอบ อยู่ที่ธรรม
ธรรมเป็นดวง เป็นอย่าง คลังข้อมูล
เป็นศูนย์ เก็บรักษาพฤติกรรม
มีร่างกายหุ้ม คลุมทับ คล้ายถ้ำ
ดวงธรรมอยู่นิ่งๆ คล้ายกันจริง กับโปรตอน
ร่างกายละม้าย คล้ายนิวตรอน
ไม่เดือดร้อน ตัวโต แต่โง่เขลา
ส่วนใจ คล้าย อีเลคตรอน ร้อนเร่า
ไม่โง่เขลา แต่วิ่งพล่าน ตะลอนๆ
ใจเที่ยวไป ตามนิสัยชอบ
นิสัยดี รอบคอบ ไม่ก่อบาป
นิสัยเสีย ซึมซับซาบ
เอาแต่บาป อกุศล
บุญบาปสั่งสม จมอยู่ในดวงธรรม
สะท้อนกรรม กระทบกายใจ
ควบคุมพฤติกรรมให้เป็นไป
ทั้งกายใจ จึงเปลี่ยนแปลงไป ไม่คงที่
เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
เป็นธรรมดา สรรพสัตว์
บุญบาปแก่งแย่งอำนาจ
ควบคุมธาตุ และธรรม
หลวงปู่ฯ ลงมากอบกู้ธรรมธาตุ
ด้วยประกาศ ทางมรรคผล
ธรรมกาย จึงได้โผ่พ้น
นำมหาชน พ้นมือมาร
ใจ เป็นอายตนะติดต่อรับรู้
จากทางตา หู จมูก ลิ้น และกายสัมผัส
กระทบความคิด ความเห็น เร็วลัด
จิตปราศ จากสติ จึงมีโทษมาก
ใจมีอานุภาพ เป็นกระแส แผ่ออกไปได้
ด้วยมีบุญบาปส่งให้ จากดวงธรรม
ถ้าเป็นบารมี หรือนิสัยดี จะเลิศล้ำ
ดึงดูดสิ่งที่ดีงาม และความสุขสำเร็จ
เป็นแสงสว่าง มีพลังอานุภาพ
ซึ่งไอสไตน์ยอมรับ จับได้เป็น ควอนตั้ม
อีเลคตรอนนี้ ก็มีคลื่นและแสง ประจำ
เหมือนล้ำ กับจิตหรือใจเรา
 อีเลคตรอน มีคลื่นกระแสและแสง วิ่ง
ไม่อยู่นิ่ง เหมือนกับวิ่ง หาคู่
เมื่อพบแล้วก็ดูดกันเข้ามาอยู่
มาสู่สรรพสัตว์ คัดสรรตามแรงกรรม
ที่ว่ามา พยายามจะใช้พุทธ
ปักหมุดเชื่อมต่อ กับควอนตั้ม
อันเป็นของนักปรัชญา มีตาที่มืดดำ
 เหมือนตาบอดคลำทาง อย่างนั้น
ไอสไตน์ และอีกหลายๆท่าน
ได้ขบคิดค้นคว้ากัน มานาน
พยายามเข้าให้ถึง ความลับของจักรวาล
พยายามด้นดั้น ได้เท่านั้นเอง
พุทธญาณเท่านั้น รู้ทันจักรวาล
เร่งคิดอ่าน หันมาฝึกตน
เดินทางสายกลาง ปฏิบัติฝึกฝน
ตามถนน แสวงบุญสร้างบารมี

;;;;;;;;;;

วันพฤหัสบดีที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2562

ดวงธรรมหม่นไม่ได้ (บุญใกล้จะหมด):: เราทำดี ด้วยต้องการมี บุญ เป็นที่พึ่ง เสมือนหนึ่ง สร้างที่พัก จักต้องจ่าย

ดวงธรรมหม่นไม่ได้
(บุญใกล้จะหมด)
เราทำดี
ด้วยต้องการมี บุญ เป็นที่พึ่ง
เสมือนหนึ่ง
สร้างที่พัก จักต้องจ่าย
การทำดี
มีที่พึ่ง ทุกชาติไป
สะดวกสะบาย
มีกินมีใช้ ไม่อนาทร
กฎแห่งกรรม
ทำชั่วหรือดี ย่อมมีผล
ชีวิตคน
กรรมส่งผล วนเวียนไป
เหมือนคนติดคุก
ย้ายคุก ใหม่
น่าตกใจ หลังตาย
 ส่วนใหญ่ ไปคุกมืด
บุญวาสนา ไหลมาเป็นสาย
คล้ายระรอกคลื่น
ลงแล้วขึ้น
ขึ้นแล้วลง ไม่คงที่
เพราะเรา
ทำบุญเก่า เอาไว้ ไม่ดี
ไม่เต็มที่
ไม่ทุ่มชีวี ลงไป
เมื่อเราตายไป
เอาไปได้ บาปกับบุญ
บุญค้ำจุน
โอบอุ้ม คุ้มครอง
ดุจดังบิดามารดา
รักษาบุตร ไม่ต้องขอร้อง
 ถ้าบุญพร่อง
บาปได้ช่อง จะส่งผล
ตนเป็นที่พึ่งของตน
ทุกคน รู้
แต่คนไม่สู้ จะรู้
อะไรคือตู ตัวตน
กายจิตธรร
รวมสาม คือคน
ดวงธรรมหม่น ไม่ได้
อันตราย บุญใกล้จะหมด

;;;;;;;;;;