ผู้มีปัญญา (ตามรักษาจิตตน) โลก ถูกจิตนำไป ปรากฎการณ์ทั้งหลาย ไปจากจิต ใจมีบุญบาป กำกับ ลิขิต อำนาจแห่งจิต กำกับชีวิต และโลก

 ผู้มีปัญญา
(ตามรักษาจิตตน)

โลก ถูกจิตนำไป

ปรากฎการณ์ทั้งหลาย ไปจากจิต

ใจมีบุญบาป กำกับ ลิขิต

 อำนาจแห่งจิต กำกับชีวิต และโลก

ผู้มีตัณหา มิจฉาทิฏฐิ

บำเพ็ญตบะร้อยปี ก็ไม่หลุด

ขจัดเวรกรรม ต้องศีลพุทธ
ไม่ใช่ศีลพรต ของเดียรถี

 การฝึกจิต ที่เบา ข่มยาก 

ด้วยตกในปลัก อารมณ์ ที่น่าใคร่

เป็นความดี ยิ่งกว่าสิ่งใด
ด้วยนำสุขมาให้ เมื่อฝึกได้แล้ว 

 ผู้ใด ทำกรรมชั่ว

เมามัว ไม่คำนึงถึงพ่อแม่
ล้างผลาญสมบัติได้ ช่างชั่วแท้
เทวดาไม่เหลียวแล ทุกข์แท้จะมา

 ภิกษุเพ่งพินิจ จิตหลุดพ้น
เห็นทุกข์ทน ในโลก
เห็นกิเลสตัณหา พาลงนรก
เกิดปีติ ใจตกศูนย์ เห็นบุญเพื่อนแท้

 คนใดมีจิตไม่ท้อถอย ไม่หดหู่

เป็นผู้ บำเพ็ญกุศลธรรม
ฝึกตนทนกิเลส ทุกช้าวค่ำ
ย่อมพ้น วิบากกรรมกิเลส 

 ผู้มีปัญญา ตามรักษาจิตตน

ที่แสนซน เหมือนทารก
ชอบนัก อารมณ์ใคร่ ซกมก
บัณฑิตปลงตก จึงสุขสมปราถนา

 

;;;;;;;;;;