มีศีลมีสุข
(หมดทุกข์โศกโรคภัย)
เวทมนตร์ ชาติกำเนิด พวกพ้อง
ไม่เกี่ยวข้อง ทุกข์สุข ในปรโลก
ส่วนศีล ที่บริสุทธิ์ดีแล้ว ไม่ตลก
นำแต่สุข ไร้โศก สู่ปรโลกได้
ถ้าเป็นพหุสูต มั่นคงดีในศีล
บัณฑิตทั้งสิ้น ย่อมสรรเสริญเขา
ด้วยคุณ ๒ ประการ ไม่เบา
ด้วยศีลของเขา และด้วยสุตะ
ผู้มีศีล ไม่มั่นคง
แม้ดำรง เป็นอยู่ตั้งร้อยปี
ส่วนผู้มีศีล สดใสมีราศี
มีชีวี อยู่วันเดียว ประเสริฐกว่า
พึงศึกษา ศีลในโลกนี้
เพราะศีลที่ ศึกษาดีแล้วนั้น
เสพแล้วในโลกนี้ เป็นสำคัญ
ย่อมแม่นมั่น นำมา ซึ่งสมบัติ
ผู้มีปัญญา เมื่อปรารถนาสุข ๓
ความสรรเสริญ ความได้ทรัพย์
และบันเทิงในสวรรค์ จึงยินดีรับ
การปฏิบัติ รักษาศีล
ผู้มีศีล ย่อมได้มิตรมาก
ด้วยความรู้จัก สำรวมตน
ส่วนผู้ไม่มีศีล ไม่อดทน
ผู้คน หนีหน้า
เมื่อภิกษุมีมานะ ถือตัว ประมาท
ใจขาดสติ ไม่อยู่ในตน
ศีลสมาธิ และปัญญา จึงสับสน
ใจดิ้นรน หวังในภายนอก
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น