คำสัตย์
(เป็นวาจาที่ไม่ตาย)
ผู้ใดสรรเสริญ คนไม่ดี
หรือตำหนิ คนที่ ควรสรรเสริญ
ผู้นั้น ปากเป็นโทษ ย่อมไม่เจริญ
ไม่นานเกิน จะได้ทุกข์
ผู้กล่าววาจา แม้ตั้งพัน
ไม่สำคัญ เพราะไม่มีประโยชน์
ผู้พูดคำที่ดี เพียงหนึ่งบท
พระสุคต สรรเสริญ
ผู้กล่าวถ้อยคำ ที่ไม่ทำให้ใจขุ่น
แต่อบอุ่นใจ ไม่หยาบคาย
มีสาระ และเป็นคำจริง ได้
ผู้นั้น ใช่ เป็นพราหมณ์
ผู้ใด ไม่โกรธ ไม่สะดุ้ง ไม่ฟุ้งซ่าน
ไม่โอ้อวด ไม่น่ารำคาญ พูดด้วยปัญญา
ผู้นั้นแล ชื่อว่า
เป็นมุนี มีวาจา สำรวมแล้ว
ผู้มีปัญญา ไม่พูดจาพล่อย ๆ
พูดลอยๆ ถึงคนอื่น หรือตน
จะมีผู้บูชา ในท่ามกลางชุมชน
ย่อมพ้นทุกข์ทน ไปสู่สุคติ
พระพุทธเจ้าตรัส เด็ดขาดปลอดภัย
เป็นไป เพื่อพระนิพพาน
และเพื่อที่สุดแห่งทุกข์ ทั้งนั้น
แม่นมั่น เป็นที่สูงสุดแห่งวาจา
คำสัตย์แล เป็นวาจาไม่ตาย
นั่นแหละใช่ เป็นธรรมเก่า
สัตบุรุษทั้งหลาย ย่อมถือเอา
ธรรมเก่า ที่เป็นอรรถและเป็นธรรม
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น