เพียรมานะบากบั่น
(เป็นผู้ขยัน ไม่ประมาท)
ผู้ขยัน ในหน้าที่การงาน
เข้าใจจัดการ ไม่ประมาท
เลี้ยงชีวิตพอสมควร จึงอาจ
สามารถ รักษาทรัพย์ที่หามาได้
เมื่อความบากบั่น มีอยู่
บัณฑิตรู้ ซึ้ง จึงพึงเว้นบาปในโลกนี้
เหมือนคนมีจักษุดี
เว้นทางอันที่ ไม่เรียบร้อย
บัณฑิตรู้ ซึ้ง จึงพึงเว้นบาปในโลกนี้
เหมือนคนมีจักษุดี
เว้นทางอันที่ ไม่เรียบร้อย
ผู้เกียจคร้าน มีความเพียรเลว
เหลวไหล เป็นอยู่ได้ ตั้งร้อยปี
ส่วนผู้ปรารภความเพียร มั่นคงเต็มที่
มีชีวี อยู่เพียงวันเดียว ประเสริฐกว่า
ผู้ทนความหนาว และความร้อนได้
และทนได้หลาย ยิ่งกว่าหญ้า
ทำกิจของบุรุษ สู้ตัณหา
ย่อมละทุกขา ไม่เสื่อมจากสุข
จงเห็นความเกียจคร้าน เป็นภัย
และเห็นดีใน ปรารภความเพียร
จงอดทนอดกลั้น อย่าหันเหียน
ปรารภความเพียร เป็นพุทธานุศาสนี
การทำความเพียร ต้องทำเอง
แม้แสนเก่ง ก็ทำให้ไม่ได้
เจริญสติ สม่ำเสมอ ตลอดไป
เกิดปัญญาใส พ้นภัยมาร
อริยมรรค ย่อมบริสุทธิ์
เมื่อหลุดจาก หลับ และเกียจคร้าน
ความบิดขี้เกียจ เบื่องาน
และความเมาอาหาร ด้วยความเพียร
ผู้ถึงพร้อมด้วยศีล มีปัญญา
มีใจรักษา มั่นคงดี
ปรารภความเพียร ในทุกที่
ย่อมข้ามโอฆะที่ ข้ามได้ยาก
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น