ปุถุชน
(คนมืดหนา)
ความอยาก ย่อมเสือกไสคน
ไปตามถนน โลกีย์
คนทั้งหลาย ตามกันไป ทางนี้
เหมือนที่ น้ำไหล ไปลงทะเล
ไฟเสมอด้วยราคะ ไม่มี
เผาไหม้ชีวี ไม่มีดับ
ตามไปทุกชาติ ไม่อาจนับ
ไม่มีดับ กลับจะมากขึ้นๆ
ความโลภ เป็นอันตราย
ธรรมทั้งหลาย เศร้าหมอง
ความตระหนี่ นี้ต้นเหตุ ของ
ภัยทั้งผอง ในโลกและชีวิต
ความละโมบเป็นบาปแท้
จะแก้ ก็ด้วยการให้
บำเพ็ญทาน ได้บารมีใหญ่
ได้สมบัติอจินไตย ติดตาม
ข่ายเสมอด้วยโมหะ ไม่มี
ขาดสติ จึงไม่รู้ ก่อเวรกรรม
ชีวิตมีกฎ แห่งการกระทำ
กฎแห่งกรรม ครอบงำสรรพสัตว์
ผู้บริโภคกาม
ย่อมปรารถนากามยิ่งขึ้นไป
ปล่อยไว้ ยิ่งลุกลามใหญ่
เหมือนไฟ ไหม้เชื้อ
ผู้บริโภคกาม เป็นผู้พร่อง
ตาจ้องมองหา สิ่งภายนอก
ใจไม่เป็นสุข เหมือนวอก
มีใจออก อยู่นอกตัว
ผู้มีปัญญาทราม ย่อมฆ่าตนเอง
คนเสงเครง ทำลายบุญ
บุญดังมารดา คอยค้ำจุน
ทำลายบุญ ทำลายตน
คนทั้งหลาย อันอวิชชาหุ้มห่อไว้
ทิฏฐิ กลับกลาย เป็นมิจฉา
ปิดบังปัญญา ศรัทธา
ใจมืดหนา เห็นนรกเป็นสวรรค์
;;;;;;;;;;
