พระภิกษุ (พระผู้สงเคราะห์โลก) พระ เป็นอาชีพท้ายสุด ของทุกคน ไม่ต้องว่ายเวียนวน ในวัฏฏะ เดินทางตรง ศีลสมาธิปัญญา ทานศีลภาวนา นั้นช้า ของฆราวาส

 พระภิกษุ
(พระผู้สงเคราะห์โลก)

 อาชีพพระ จะท้ายสุด ของมนุษย์ทุกคน

ไม่ต้องว่ายเวียนวน ในวัฏฏะ

เดินทางตรง ศีลสมาธิปัญญา

ทานศีลภาวนา นั้นช้า ของฆราวาส

 วัฏฏะ ประมาทไม่ได้ อันตรายมาก

อบายภูมิ จงรู้จัก คุกประหาร

คนทั้งหลาย ส่วนใหญ่ ไปที่นั่น

ไม่เห็นเดือน ไม่เห็นตะวัน นับกาลไม่ได้

เวียนว่าย ทุกข์หนัก น้ำตานอง

ร้องแล้วร้อง..ไห้ น้ำตามากหลาย

สุดจะนับ น้ำสมุทร ยังน้อยไป

แต่คนทั้งหลาย ก็ยังยิ้มได้ ประมาทอยู่

ฆราวาส ประมาท ด้วยตัณหา

พระรู้ท่า จึงสละครัวเรือน

บำเพ็ญเนกขัมมบารมี ไม่แชเชือน

สันโดษสมถะ เป็นเพื่อน ภาวนา

คนทั้งหลาย คล้ายอยู่ กลางทะเลร้าย

ต่างก็แหวกว่าย เอาตัวรอด

พระบอกให้ขึ้นเรือใหญ่ ที่จอด

เหมือนคนตาบอด มองไม่เห็น

พระ ถูกกล่าวหา ว่าตัดช่องน้อย

สุขเลิศลอย อยู่คนเดียว

ครอบครัว หงอยเหงา หน้าเหี่ยว

ไม่แลเหลียว ไม่รับผิดชอบ

บรรพชา ก็เหมือนกับการศึกษาทั่วไป

จบแล้ว จึงได้ กลับมา

ทำให้ครอบครัว มีหน้ามีตา

มีชีวาพลิกผัน เกินบรรยาย

 บวชเอาบุญ ทดแทนคุณ บิดามารดา

บารมีกล้า ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้

มีผู้รักษา เป็นเทวดาศักดิ์ใหญ่

มีปัญญาหลาย ประสพชัยชนะ

สงเคราะห์ญาติ ร่วมชาติ ให้อยู่เย็น

เป็นดังเช่น ตะวัน ฉายแสงอบอุ่น

แผ่บารมี ความเมตตาการุณ

กระตุ้นพลังบุญ หนุนนำชีวิต

 ;;;;;;;;;;

ฆราวาส (ศักดิ์สิทธิ์) ฆราวาส ก็ศักดิ์สิทธิ์ได้ ไม่ใช่แต่พระ แต่ต้องมีสัจจะ จริงจัง จริงใจ จริงแท้ ซื่อ ตรง แท้ จึงใช่แน่ ศักดิ์สิทธิ์แท้ แม้เป็นฆราวาส

 ฆราวาส
(ศักดิ์สิทธิ์)

สังคมอยู่เย็น สามัคคีร่วมเป็นร่วมตาย

ที่สำคัญหลาย ต้องมีฆราวาสศักดิ์สิทธิ์

เป็นศูนย์รวมใจ ฝักใฝ่ธรรมเป็นชีวิต

เป็นกัลยาณมิตร พาหมู่คณะเข้าวัด ปฏิบัติธรรม

ฆราวาส ก็ศักดิ์สิทธิ์ได้ ไม่ใช่แต่พระ

แต่ต้องมีสัจจะ จริงจัง จริงใจ จริงแท้

ซื่อ ตรง แท้ จึงใช่แน่

ศักดิ์สิทธิ์แท้ แม้เป็นฆราวาส

จริงจังในการงาน ด้วยการมี อิทธิบาท๔

งานสำเร็จอย่างดี อย่างมิน่าเชื่อ

มีฉันทะวิริยะจิตตะ ไม่มีเบื่อ

อย่าเหลือเชื่อ วิมังสา ผลออกมา อย่างน่าอัศจรรย์

จริงใจ ไม่น่าไหว้ หลังหลอก

ไม่กลับกลอก ปากปราศัย ใจเชือดคอ

มีใจใส สว่างไสว หน้านวลละออ

คนจริงใจ จะสวยหล่อ ผิวพรรณงาม

จริงแท้ มิแปลผัน แม้วันเวลาเปลี่ยน

คงที่ไม่หันเหียน เปลี่ยนแปลง

เป็นของแท้ของจริง ไม่ปรุงแต่ง

แข็งแกร่ง..คงทน คนเหล็กไหล

สัจจะแท้ ที่แน่ๆ ให้ดูที่ ทมะ

คนแท้มีสัจจะ เป็นบัณฑิตา รักการฝึกตน

ฝึกใจ ฝึกสติสัมปชัญญะ ฝึกฝน

รักการฝึกตน คนฝึกใจ

สัจจะยิ่งแท้ ยิ่งแน่ ดูที่ขันติ

ไม่สู้ไม่หนี ทำดีเรื่อยไป

ไม่สู้ ไม่ว่าร้าย ไม่ทำร้าย แม้ชีพวาย

ไม่หนีหาย รักษาตนให้บริสุทธิ์ ประดุจมารดา

ทำดีเรื่อยไป ได้ปรมัตถบารมี

เป็นคนศักดิ์สิทธิ์ มีฤทธี มารตลึง

สัจจะที่สุด คือจาคะ มหาชนได้พึ่ง

เป็นผู้ซึ่ง เป็นหลักชัย ให้สังคม

จาคะ กิเลสหลุด ผ่องผุดสว่างไสว

เป็นมนุษย์ ที่คล้าย เทวดา

มีวาจาสิทธิ์ มีฤทธา

มหาชน กราบไหว้บูชา..ไท้ ไว้เหนือเศียร

;;;;;;;;;;

กิจคนละอย่าง (แต่ร่วมทางกันได้) ;; ทานศีลภาวนา สายกลาง ทางของฆราวาส ต่อกันไม่ขาด เป็นสาย เหมือนสายน้ำ จากสูงลงต่ำ ต่อๆกันไป จากต้นน้ำใหญ่ ลดหลั่น จุดหมายนั้นคือทะเล

กิจคนละอย่าง
(แต่ร่วมทางกันได้)

ทานศีลภาวนา สายกลาง ทางของฆราวาส

ต่อกันไม่ขาด เป็นสาย

เหมือนสายน้ำ จากสูงลงต่ำ ต่อๆกันไป

จากต้นน้ำใหญ่ ลดหลั่น จุดหมายนั้นคือทะเล

ทาน เปรียบปาน แม่น้ำลำคลอง

ซึ่งต้อง มีศีลเป็นต้นน้ำ ลำธาร

เป็นภูเขาใหญ่ป่าใหญ่ และมีบึงใหญ่ละหาน

ไหลตามโกรกธาร ลดหลั่นลงมา

ภาวนา เปรียบปานว่า มหาสมุทร

แหล่งน้ำใหญ่สุด แต่ว่าดื่มไม่ได้

 ไม่อาจขาด สุดคาดสำคัญหลาย

ผลิตเมฆฝน กระจาย ไปในสิบทิศ

ทิศใดมหาชน เปี่ยมล้น ศีลดี

ภาวนามี เกิดปัญญา ศรัทธาหลาย
ฝนตกต้องตามฤดูกาล ชาวบ้านชื่นใจ
ชะล้าง ความเจ็บป่วยไข้ และโรคร้ายไม่มี

แปลกที่ ทานศีลภาวนา ของฆราวาส
ส่วนบรรพชิตนั้น ศีลสมาธิปัญญา
และวินัยยังบัญัติว่า
เมื่อบรรพชาแล้ว ไม่ต้องทำมาหากิน

หมายความว่า ศีลห้า ของฆราวาส
ยังไม่อาจ เลี้ยงตนด้วยศีลได้
ยังต้องทำมาหากิน เลี้ยงชีวิน และครอบครัวไป
ทานศีลภาวนาได้ให้ เป็นเศรษฐีใหญ่ ใจบุญ

สำหรับบรรพชิต มีกิจต่างออกไป
ด้วยศีลใหญ่ บรรพชิต มุ่งกิจทำตนหลุดพ้น
เป็นที่เคารพบูชา เป็นครูของคน
อยู่เหนือปุถุชน ไม่ต้องทนลำบากหากิน

ศีลของบรรพชิตมีอานุภาพ ให้อยู่เย็น
เหมือนดังเช่น เป็นผู้เลี้ยงผู้รักษา
เรื่องกินเรื่องอยู่ ไม่ครณา
อัศจรรย์จริงหนา แต่ว่าเป็นจริง

ศีลห้าของฆราวาส มีอานุภาพไม่พอ
เพียงพอเหมาะ กับการทำมาหาเลี้ยงชีพ
ทำสะบายๆ ไม่กระเสือกกระสน ไม่เร่งรีบ
ทำอาชีพสะบายๆ เศรษฐีใหญ่ใจบุญ

ทางสายกลาง สายสมบัติ
พระพุทธองค์ทรงบัญญัติ ให้เหมาะกับสภาวะ
แต่ก็ทางสายกลาง อย่างเดียวกัน นั่นหละ
เพียงทำหน้าที่คนละอย่าง ร่วมทางกันได้

;;;;;;;;;;

ชีวิตพระภิกษุ (คือชีวิตอุดมการณ์) :: บัณฑิตมีปัญญา พิจารณาชีวิต บุญบาปตามติด ชีวิตของทุกคน บาปเหมือนสุนักล่าเนื้อ เราเป็นเหยื่อ หนีไม่พ้น ดิ้นรน หลุดพ้น สุดแสนยาก

ชีวิตพระภิกษุ
(คือชีวิตอุดมการณ์)

บัณฑิตมีปัญญา พิจารณาชีวิต
บุญบาปตามติด ชีวิตของทุกคน
บาปเหมือนสุนักล่าเนื้อ เราเป็นเหยื่อ หนีไม่พ้น
ดิ้นรน หลุดพ้น สุดแสนยาก

บุญเหมือนมารดาบิดา
เตือนเรานักหนา ให้อดทน
แต่บาป มันเอิบอาบเหลือล้น
จึงตามใจตน กลายเป็นคน อกตัญญู

 บัณฑิตรู้เช่นเห็นชาติ จึงสละเพศฆราวาส ประกาศตน

อดกลั้นอดทน ออกพ้นครัวเรือน

ออกบวช ประพฤติตามธรรมวินัย ไม่แชเชือน

ไม่เลื่อนเปื้อน กลัวหลาย ภัยกามคุณ

เหมือนคนแหกคุกประหาร
หรือเหมือนกัน กับคน ออกพ้นบ่อโคลนดูด
แล้วมองหาไม้ยาวๆ หรือเถาวัลย์ ฉุด
โน้มน้าวอุตลุด ฉุดหมู่ญาติ

มีศรัทธา พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

พระองค์รบเร้า ให้เรา ไม่ประมาท

ชีวิตเป็นของน้อยนิด คนไม่คิดคาด

ผู้ประมาท ทุกข์หลาย เวียนว่ายในวัฎฎะ

คนไม่รู้ ตัวเรานี้ มีกายฝัน
ซ่อนซ้อนอยู่ในนั้น กายหยาบ
เมื่อเราฝัน กายนี้นั้น ไม่ได้หลับ
เราควรทราบ กายฝันคือกายละเอียด

ยังมีกายในกายไปเรื่อยๆไม่สิ้นสุด
ยิ่งในยิ่งบริสุทธิ์ มีอานุภาพ
เป็นกายพระ ที่ศีรษะ มีเกศดอกบัวตูม ประดับ
งามระยับ สุดงาม อร่ามเรือง

ดังนั้นกายภายนอก เป็นกายของเรา
เป็นกายที่เน่าได้ หุ้มกายในเอาไว้
ส่วนใจ ถอดกาย เดินในเข้าไป
สวมซ้อนกายไหน เป็นอันเดียวกับกายนั้น

พระธรรมกายกายพระ เป็นอัตตา ตัวตนแท้ของเรา
กายตัวเก่า ล้วนเนาอยู่ในบรรดา สรรพสัตว์
กายหยาบ บุญบาปผสม ต่างกันชัด
แต่พระธรรมกาย ใสสะอาดบริสุทธิ์ ดุจเดียวกัน

ชีวิตพระภิกษุ คือชีวิตอุดมการณ์
เปรียบปาน แมลงภู่ มุ่งสู่สูง
ชนทั้งหลายคล้ายแมลงวัน ใฝ่ต่ำกิเลสจูง
 ชีวิตรุ่ง ชีวิตพระ ชนะมาร 

;;;;;;;;;;

สรรพสัตว์ (ตกปลักกามคุณ) :: ฆราวาสทั้งหลาย คล้าย คนตกน้ำ คนบนบกอยากช่วยล้ำ จะต้องว่ายน้ำเป็น

สรรพสัตว์

(ตกปลักกามคุณ)

ฆราวาสทั้งหลาย

คล้าย คนตกน้ำ

 อยากช่วยล้ำ

 จำต้องว่ายน้ำเป็น

มิฉนั้น มันจะจอด
เหมือนคนตาบอด จูงคนตาบอด
โง่แล้วขยัน อย่าฝัน ไม่รอด
สรรพสัตว์ม้วยมอด ด้วยอวดดี

ความรวยช่วยอะไรไม่ได้
ถ้าไม่ใช่ เปลี่ยนมาเป็นบุญ
สมบัติเป็นวิบัติ น๊ะพ่อคุณแม่คุณ
สมบัติสูญเปล่า ถ้าเจ้าไร้ศีลธรรม

ความสุภาพมีเมตตา
จึงมา มีบทบาท
มิฉนั้น สมบัติเป็นวิบัติ
ฆราวาสทั้งหลาย คิดไม่ถึง

สรรพสัตว์ กำลังตกปลักกามคุณ

ทุกข์หัวซุกหัวซุน อย่างไร แต่ไม่หนี

ตกนรกหมกไหม้ อเวจี

แต่ลืมทุกที เมื่อเกิดใหม่

ผู้ที่จะช่วยได้คือพระ
ผู้มีปัญญา เห็นภัย ในการครองเรือน
ที่ยากจะตัดอาลัย ใจเปื้อน
กามคุณเหมือน ธุลี

พระคือผู้ละครอบครัว

มาฝึกตัวฝึกตน ทนกามราคะ

ทนหิว คร่ำเคร่ง บำเพ็ญตบะ

กระทั่งเป็นที่ศรัทธา มหาชน

ปฏิบัติ ปฏิเวท

และ เทศนา

นี่หละหน้าที่พระ

โยมเกิดปัญญา จึงเลิกละอกุศล

เดินตามขันธ์สาม

นาม ทานศีลภาวนา

รูปสวยรวยทรัพย์ นับวิชา

สุขสมปราถนา ทุกประการ

;;;;;;;;;;

ตรองให้ดี (เลี้ยงชีวีด้วยทาน):: ศีลสมาธิปัญญา ทางดำรงชีวา ของสงฆ์ เป็นทางตรง สูงส่งยิ่งนัก

ตรองให้ดี
(เลี้ยงชีวีด้วยทาน)

ศีลสมาธิปัญญา

ทางดำรงชีวา ของสงฆ์

เป็นทางตรง

สูงส่งยิ่งนัก

 ทานศีลภาวนา ของฆราวาส 

ประหลาด ของสงฆ์เริ่มที่ศีล

 ศีล เป็นเครื่องทำมาหากิน

พระมีศีล โยมศรัทธา จึงมาถวาย

ฆราวาส ใช้ทานทำมาหากิน

ไม่ใช่สักแต่ดิ้น ขยัน
ดิ้นแทบตาย ไม่สำคัญ
เกาถูกที่คันนั้น  ทานต่างหาก

 คนใจกว้าง หากินง่าย

จะหยิบจับอะไร สะบาย

ซื้อง่าย
ขายคล่อง กำไรงาม

พระพุทธองค์

ทรงห้ามสงฆ์ ทำมาหากิน

เพียงรักษาศีล 

ก็เหลือกิน เหลือใช้

ฆราวาส

 ไม่อาจละทานได้

จะโชคดี มีชัย

หัวใจ เศรษฐีใจบุญ

ตรองให้ดี

 เลี้ยงชีวี ด้วยทาน

 บุญจะไหลผ่าน

 การงานดี เป็นผล

ศีลรักษา

ประพฤติภาวนา ของตน

รวยสวยฉลาด คนเหนือคน

เดินบน เส้นทางบุญ

ใช้ชีวิตเรียบง่าย

เหลือกินเหลือใช้ ทาน

มีปัญญา รู้จักพึ่งพากัน

ชีวิตสุขสันติ์ อยู่กัน ฉันญาติมิตร

เมืองมนุษย์

ดุจสวรรค์ งามวิจิตร

นี้คือชีวิต ที่ถูกต้อง

ตามทำนอง คลองธรรม

ในยุคพระศรีอารยะ

โลกจะ เป็นอย่างนั้น

ยุคนี้ยุคพระกาฬ

หมู่มาร คึกคนอง

 แสดงฤทธิ์ อำนาจ

 บังอาจ จองหอง

อันเป็นโอกาส ทอง

ของ นักสร้างบารมี

;;;;;;;;;;