พระภิกษุ
(พระผู้สงเคราะห์โลก)
อาชีพพระ จะท้ายสุด ของมนุษย์ทุกคน
ไม่ต้องว่ายเวียนวน ในวัฏฏะ
เดินทางตรง ศีลสมาธิปัญญา
ทานศีลภาวนา นั้นช้า ของฆราวาส
วัฏฏะ ประมาทไม่ได้ อันตรายมาก
อบายภูมิ จงรู้จัก คุกประหาร
คนทั้งหลาย ส่วนใหญ่ ไปที่นั่น
ไม่เห็นเดือน ไม่เห็นตะวัน นับกาลไม่ได้
เวียนว่าย ทุกข์หนัก น้ำตานอง
ร้องแล้วร้อง..ไห้ น้ำตามากหลาย
สุดจะนับ น้ำสมุทร ยังน้อยไป
แต่คนทั้งหลาย ก็ยังยิ้มได้ ประมาทอยู่
ฆราวาส ประมาท ด้วยตัณหา
พระรู้ท่า จึงสละครัวเรือน
บำเพ็ญเนกขัมมบารมี ไม่แชเชือน
สันโดษสมถะ เป็นเพื่อน ภาวนา
คนทั้งหลาย คล้ายอยู่ กลางทะเลร้าย
ต่างก็แหวกว่าย เอาตัวรอด
พระบอกให้ขึ้นเรือใหญ่ ที่จอด
เหมือนคนตาบอด มองไม่เห็น
พระ ถูกกล่าวหา ว่าตัดช่องน้อย
สุขเลิศลอย อยู่คนเดียว
ครอบครัว หงอยเหงา หน้าเหี่ยว
ไม่แลเหลียว ไม่รับผิดชอบ
บรรพชา ก็เหมือนกับการศึกษาทั่วไป
จบแล้ว จึงได้ กลับมา
ทำให้ครอบครัว มีหน้ามีตา
มีชีวาพลิกผัน เกินบรรยาย
บวชเอาบุญ ทดแทนคุณ บิดามารดา
บารมีกล้า ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้
มีผู้รักษา เป็นเทวดาศักดิ์ใหญ่
มีปัญญาหลาย ประสพชัยชนะ
สงเคราะห์ญาติ ร่วมชาติ ให้อยู่เย็น
เป็นดังเช่น ตะวัน ฉายแสงอบอุ่น
แผ่บารมี ความเมตตาการุณ
กระตุ้นพลังบุญ หนุนนำชีวิต
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น