ปลาหลงเหยื่อ
(หนอนหลงอาจม)
โลกโลกีย์ นี้คือโรงละครแท้ๆ
กิเลสนั่นแหละ กำกับ ทุกขั้นตอน
ใส่อารมณ์ สมบทบาท กิเลสสอน
แต่น่าสะออน หลังตาย ผ้าติดกาย ก็ไม่มี
เหมือนกัน กับการเลิกเล่นละคร
ต้องถอดถอน..อารมณ์ และเครื่องเล่น
กลับคืนสู่ตัวตนเก่า ที่เคยเป็น
โลกโลกีย์ ก็เช่น เป็นอย่างนั้น
ผู้มีปัญญา พิจารณา แล้วเข้าใจ
หมดอาลัย ในคนสัตว์สิ่งของ
เป็นคนสันโดษ จิตปราโมทย์ ใจผ่อง
เข้าสู่ครรลอง คลองธรรม
โลกภายนอก โลกหลอกลวง
เป็นชีวิตที่กลวง ไม่มีแก่นสาร
กิน นอน ถ่าย สืบพันธุ์
ตายแล้ว แม่นมั่น ไปอบาย
ชีวิตจริง ชีวิตแท้ มีแต่ทางธรรม
บุญอุปถัมภ์ ไม่อ้างว๊าง มีบุญเพื่อนแท้
ชีวีปลอดภัย เหมือนอยู่บนเรือใหญ่ นั่นแหละ
ชีวิตแท้ มีแต่ทางนี้ ทางธรรม
ทางธรรมต้องมีศรัทธา มีกัลยาณมิตร
ยากสุดขีด ด้วยฤทธิ์ของตัณหา
คนทั้งหลาย มีนิสัย คล้ายๆปลา
หลงเหยื่อกามา เป็นมิจฉาทิฏฐิ
กิเลสตัณหา เหมือนเหยื่อของปลา
สติสัมปชัญญะ ถูกทำลาย
กลายเป็นปลา เห็นกามา อดไม่ได้
หรือหนอน อดไม่ไหว เมื่อเห็นอาจม
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น