เป็นมนุษย์ยากสุด
(แทบเป็นสูญ)
การได้กายมนุษย์ สุดที่จะมีบุญ
ยากแทบเป็นสูญ จะเกิดได้
เต่าตาบอดใต้ทะเล ร้อยปี โผล่หายใจ
หัวลอดห่วงน้อยได้ ยังง่ายกว่า
เกิดก็ยาก อายุยังสั้น ปานฟองน้ำฝน
อายุคน ปานแว๊ปเดียว อย่างนั้น
กายมนุษย์สุดวิเศษ ชนะมาร
ไม่อาจต้าน การสร้างบารมี
มารเอาอวิชชา มาปิดบัง
ทำให้คนโง่งั่ง เกลียดชังร่างกายตน
ใช้อย่างกะข้าทาส น่าอนาถล้น
นี่หละคือคน ตัณหาปน ไม่ใช่มนุษย์
ควรได้สติ มีปณิธาน
มุ่งมั่น ทำพระนิพพานให้แจ้ง
เข้าวัด ไม่ขาด ด้วยเป็นแหล่ง
บุญแสวง สร้างบารมี
พระนิพพาน เท่านั้น พ้นวัฏฏะ
เป็นอมตะ สุขสมปราถนา ทุกประการ
เป็นกรณียกิจ ของชีวิต จงรู้กัน
วัฏฏสงสาร สุดประมาณ อันตราย
แสวงบุญสร้างบารมี ชีวีปลอดภัย
เหมือนอยู่บนเรือใหญ่ เดินสมุทร
หรืออยู่บนเกาะ หนีพายุร้าย สะบายสุด
นี้คือ หน้าที่มนุษย์ สุดสำคัญ
สติสัมปชัญญะ มีได้ ในมนุษย์เท่านั้น
และสุดสำคัญ มีศูนย์กลางกาย
พระนิพพานจะแจ้ง ไม่ผ่านไม่ได้
เป็นธรรมกาย จึงจะได้ ไปนิพพาน
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น