ไม่รู้คุณศาสนา
(มหาภัย)
บุญนั้นหมดได้ ใช้ไปๆก็หมด
เมื่อน้ำลด ตอผุด ปัญหาจะมา
ชีวิตเหมือนพายเรือข้าม นั่นหละ
การแสวงบุญญา จะต้องสม่ำเสมอ
กิเลสตัณหา ใช้อวิชชา มาปิดบัง
สรรพสัตว์ หลงคลั่ง กามคุณ
รูปรสกลิ่นเสียงสัมผัส กระตุ้น
จึงหัวหมุน เร่งลุ้นหาเงิน
ปัญหาใหญ่ ไม่รู้ว่าตนไม่รู้
กลายเป็นผู้..หัวแข็ง ด้วยแรงมานะทิฏฐิ
ทั้งกระด้าง ทั้งอวดดื้อ ถือดี
และคนเหล่านี้ ตัวดี คือหมู่ญาติมิตร
พุทธศาสนา เปรียบว่าเป็น เช่นตะวัน
ฉายแสงเฉิดฉัน ไม่แบ่งชั้นวรรณะ
ให้ความอบอุ่น แด่สรรพสัตว์ ทั่วหล้า
ให้มีชีวิตชีวา ท้่วหน้ากัน
ใครไม่รู้คุณศาสนา ก็จะเอาแต่หากิน
สติสิ้น ปัญญาดับ เหมือนกับแมงเม่า
หลงแสงสี หลงโลกีย์ มัวเมา
ลืมชีวีของเจ้า ลืมตัวเก่า ลืมแสวงบุญ
ตายแล้วไปอบาย จะไม่ได้เห็นตะวัน
เป็นโทษทัณฑ์ ทุกข์อนันต์ นับกาลไม่ได้
เมื่อได้โอกาศ เกิดเป็นมนุษย์ใหม่
ทุกข์หลาย จะเกิดในถิ่นร้าย ที่ไม่เจริญ
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น