คนสติดี (ทุ่มชีวีแสวงบุญ) จนก็ได้ รวยก็ดี ถ้ามีสติ ไม่ตระหนี่ มีปัญญา เสียสละ เกิดมาเพื่อให้ แสวงบุญญา บุญเท่านั้นหละ ที่พึ่งแท้

 คนสติดี
(ทุ่มชีวีแสวงบุญ)

จนก็ได้ รวยก็ดี ถ้ามีสติ

ไม่ตระหนี่ มีปัญญา เสียสละ

เกิดมาเพื่อให้ แสวงบุญญา

บุญเท่านั้นหละ ที่พึ่งแท้

จนก็ดี สร้างบารมีได้มาก

 ชีวิตพลิกผันดีนัก หากศรัทธา

ดังเรื่องราว ของมหาทุคตะ

ตัดใจ ถวายผ้า ทั้งชีวามีผืนเดียว

มีทรัพย์มาก หายาก มีศรัทธา

 ที่หลีกพ้นตัณหา อุปาทาน

ไม่เห็นแก่ตน มหาชนได้พึ่งท่าน

เศรษฐีใจบุญนั้น หายาก

สติปัญญา สุดวิเศษ

มีขีวิตอยู่ในเขต..บุญ อบอุ่นนัก

แสวงบุญสร้างบารมี แจ้งประจัก

ตระหนัก ทำพระนิพพานให้แจ้ง

เป็นมนุษย์ สุดยาก ยังรู้จักศรัทธา

จะมีเทวดา รักษา ไม่ห่าง
คอยบันดาล ให้สุขสมหวัง
น่าอัศจรรย์จัง อจินไตย

บุญ ตัวตนของเราแท้
ให้สุขสมปราถนาแน่ ทุกประการ
บาปเป็นศัตรูร้าย ตัวมาร
ตามล้างผลาญ นำปัญหาอุปสรรค

แสวงบุญสร้างบารมี อุดมการณ์
จนหรือรวยไม่สำคัญ หน้าที่มนุษย์
ทำพระนิพพานให้แจ้ง เลิศสุด
เร่งรุด ให้ถึงพระรัตนตรัยในตัว

;;;;;;;;;;

มีทรัพย์มากน้อยต้องสละ (ชีวาปลอดภัย) ทรัพย์สมบัติ เป็นวิบัติ ถ้าไม่อาจสละ มีมากหรือน้อย ไม่ว่า ถ้าศรัทธามี มีน้อยยิ่งดี สละได้ ได้บารมี พลิกผันชีวี เป็นที่อัศจรรย์

มีทรัพย์มากน้อยต้องสละ
(ชีวาปลอดภัย)

เราเกิดมานี้ เพื่อที่จะให้ หรือเสียสละ
ไม่ใช่ว่า ที่จะมาเอา เช่นคนเขลาจัด
ผู้เสียสละย่อมได้มาก พระพุทธองค์ตรัส
เกินคนคิดคาด ถ้าหาก สละด้วยจิตศรัทธา

การเสียสละ มีหลักปฏิบัติ ดังนี้
สละทรัพย์ที่มี เพื่อที่รักษาอวัยวะ
สละอวัยวะ เพื่อรักษาชีวา
และเสียสละ..ชีวิต เพื่อรักษาสุดขีด คือธรรม

รักษาธรรม สำคัญที่สุด
องค์พระพุทธ ยังเคารพธรรม
ธรรมเป็นใหญ่ กว่าสิ่งใดใด อย่าล่วงล้ำ
ธรรมคือผู้ค้ำ ผู้รักษา เป็นอัตตาตัวตน

ธรรมนั้นหรือ ก็คือ บุญบารมี 
เป็นเครื่องชำระบาปอัปปรี ที่มาทำลาย
บุญ นำสุขสำเร็จ และชัยชนะทั้งหลาย
หลังจากตาย ใช้ได้แต่บุญ

กรรมวิบาก นำความทุกข์ยาก และปัญหา
คนทั้งหลายไม่รู้สา ไม่รู้จะทำอย่างไร
ก็ทำต่างๆนาๆ ตามความคิดของตนไป
คนส่วนใหญ่ ทำสิ่งร้ายๆ ก่อกรรมซ้ำลงไปอีก

ท่านถึงว่า กิเลสกรรมวิบาก
วัฏฏจักร ยากยิ่งกว่ายาก ที่จะออกไป
พระผู้รู้ กู่ก้อง ร้องบอกอย่างไร
สรรพสัตว์น้อยใหญ่ ไม่ได้ยิน

ทรัพย์สมบัติ เป็นวิบัติ ถ้าไม่อาจสละ
มีมากหรือน้อย ไม่ว่า ถ้าศรัทธามี
มีน้อยยิ่งดี สละได้ ได้บารมี
 พลิกผันชีวี เป็นที่อัศจรรย์

;;;;;;;;;;

การก้าวก่าย (ไม่เรียกว่าวิริยะ):: วิริยะ คือหาญกล้า ไม่บ้าบิ่น ด้วยมีฉันทะ สุดชีวิน ไม่ระเมิดศีล เด็ดขาด

การก้าวก่าย

(ไม่เรียกว่าวิริยะ)

วิริยะ คือหาญกล้า

ไม่บ้าบิ่น

ด้วยมีฉันทะ สุดชีวิน

ไม่ระเมิดศีล เด็ดขาด

วิริยะ มีมานะ บากบั่น

ทุ่มชีวัน สร้างความดี

ปล่อยวางโลก และกายี

จิตนิ่งเต็มที่ จิตตะ

วิริยะ เพราะว่า ศรัทธา

ทุ่มชีวา รักษาสติ

กระทั่งเกิดสมาธิ

นี้ คือพละ๕

วิริยะ ด้วยศรัทธานี้

เรียกอินทรีย์๕ ด้วยหน้าที่

เพราะมองตามหน้าที่ ที่มี

เป็นใหญ่ด้วยหน้าที่ นั่นเอง

จะว่ารับผิดชอบต่อหน้าที่

ที่มี ก็ได้

ทำหน้าที่ของตนให้ดี ไม่ก้าวก่าย

หน้าที่ใคร หน้าที่มัน

การก้าวก่าย ไม่ใช่วิริยะ

ธุระไม่ใช่

กลายเป็นพาล จัญไร

บ้านเมืองฉิบหาย ก็พวกนี้

การก้าวก่าย ไม่ใช่เสียสละ

จะมานะอย่างไร ก็ไม่ได้

นี่แหละโง่แล้วขยัน บรรลัย

บ้านเมืองฉิบหาย ด้วยคนโง่

 ;;;;;;;;;;