สติดี (ระลึกได้ อยู่ในตน) สตินี้ มิเพียงระลึกได้เท่านั้น สุดสำคัญ ระลึกได้ ในตน ระลึกอยู่ภายนอก ปุถุชน เปี่ยมล้น กิเลสตัณหา

 สติดี
(ระลึกได้ อยู่ในตน)

สตินี้ มิเพียงระลึกนึกได้เท่านั้น

สุดสำคัญ ระลึกได้ อยู่ในตน

ระลึกอยู่ภายนอก ปุถุชน

เปี่ยมล้น กิเลสตัณหา

ขี้เมาขับรถได้ ประมาท

สติขาด ประมาทเหลือร้าย

เมาโลกีย์ ไม่เข้าวัด คือคนตาย

แสวงบุญไม่ได้ หลังตายแล้ว

สติสัมปชัญญะ ค้ำจุนโลก

น่าตระหนก คนเกือบทั้งโลก ลืมสติ

แข่งกันรวย แข่งกันฉวย เต็มที่

หลงลืมความดี ความถูกต้อง

คนทั้งหลาย เหมือนน้ำไหลลงต่ำ

ทำตามๆ..กัน ไม่ลืมหูลืมตา

ยังดื้อดึง ไม่เชื่อ คำพระ

ขาดศรัทธา ขาดสติ

ผู้เชื่อคำพระ ชีวาพลิกผัน

สุดอัศจรรย์ อจินไตย

จากหลังมือ เป็นหน้ามือ ไปได้

กัลญาณมิตร จึงยิ่งใหญ่ ให้ชีวิต

แสวงบุญ สร้างบารมี

 เต็มที่ ทำพระนิพพานให้แจ้ง

ด้วยมี สติสัมปชัญญะ แกร่ง

สติอยู่ในแหล่ง เส้นทางบุญ

เส้นทางบุญ อยู่ในตน

จึงจะพ้น ไม่หลงกล หมู่มาร

มีแต่ทางนี้เท่านั้น

จึงพบพาน พระรัตนตรัยในตัว

;;;;;;;;;;

คนสติดี (ทุ่มชีวีแสวงบุญ) จนก็ได้ รวยก็ดี ถ้ามีสติ ไม่ตระหนี่ มีปัญญา เสียสละ เกิดมาเพื่อให้ แสวงบุญญา บุญเท่านั้นหละ ที่พึ่งแท้

 คนสติดี
(ทุ่มชีวีแสวงบุญ)

จนก็ได้ รวยก็ดี ถ้ามีสติ

ไม่ตระหนี่ มีปัญญา เสียสละ

เกิดมาเพื่อให้ แสวงบุญญา

บุญเท่านั้นหละ ที่พึ่งแท้

จนก็ดี สร้างบารมีได้มาก

 ชีวิตพลิกผันดีนัก หากศรัทธา

ดังเรื่องราว ของมหาทุคตะ

ตัดใจ ถวายผ้า ทั้งชีวามีผืนเดียว

มีทรัพย์มาก หายาก มีศรัทธา

 ที่หลีกพ้นตัณหา อุปาทาน

ไม่เห็นแก่ตน มหาชนได้พึ่งท่าน

เศรษฐีใจบุญนั้น หายาก

สติปัญญา สุดวิเศษ

มีขีวิตอยู่ในเขต..บุญ อบอุ่นนัก

แสวงบุญสร้างบารมี แจ้งประจัก

ตระหนัก ทำพระนิพพานให้แจ้ง

เป็นมนุษย์ สุดยาก ยังรู้จักศรัทธา

จะมีเทวดา รักษา ไม่ห่าง
คอยบันดาล ให้สุขสมหวัง
น่าอัศจรรย์จัง อจินไตย

บุญ ตัวตนของเราแท้
ให้สุขสมปราถนาแน่ ทุกประการ
บาปเป็นศัตรูร้าย ตัวมาร
ตามล้างผลาญ นำปัญหาอุปสรรค

แสวงบุญสร้างบารมี อุดมการณ์
จนหรือรวยไม่สำคัญ หน้าที่มนุษย์
ทำพระนิพพานให้แจ้ง เลิศสุด
เร่งรุด ให้ถึงพระรัตนตรัยในตัว

;;;;;;;;;;

สติดี (จึงจะมีความสุขความเจริญ) สติดี เพียงที่ คิดจะทำบาป ก็ถึงกับมีหิริโอตัปปะ ทั้งอายทั้งกลัวไม่กล้า เหมือนพระเตมีใบ้ จึงอดทนอดกลั้น รักษามั่น กายวาจาใจ เก็บใจไว้ภายใน ใส่ใจ ฝึกสติเจริญภาวนา

สติดี
(จึงจะมีความสุขความเจริญ)

สติดี เพียงที่ คิดจะทำบาป ก็ถึงกับมีหิริโอตัปปะ 

ทั้งอายทั้งกลัวไม่กล้า เหมือนพระเตมีใบ้

จึงอดทนอดกลั้น รักษามั่น กายวาจาใจ

เก็บใจไว้ภายใน ใส่ใจ ฝึกสติเจริญภาวนา 

บัณฑิต คือบุคคล ผู้ฝึกตน เป็นประจำ

ทุ่มเทชีวิต ทุกเช้าค่ำ ฝึกสติ เจริญภาวนา

เดินทาง ตามทางสายกลางภายใน นั่นหละ

กระทั่งบรรลุธรรมกายา พระรัตนตรัยในตัว

สติดี มีอุปการะมาก

เป็นเครื่องให้ตื่นจาก โลกโลกีย์

เป็นโลกมายา โรงละคร ย้อนอดีตก่อนกี้

นี้คือฤทธี กิเลสกรรมวิบาก สุดยากที่คนจะดูออก

สติดี รู้จักรักษาตน คนบัณฑิต

รักษาจิต เอาใจไว้ในตน

ไม่ตามใจ ไม่ตามอารมณ์ อดทน

หลุดพ้นวังวน กิเลสกรรมวิบาก วัฏฏะจักรของมาร

เข้าสู่กระแสบุญ อันอบอุ่น ของพระนิพพาน

มีปีติสุข อันโอฬาร อันใครคิดไม่ถึง

พร้อมด้วย ความเมตตากรุณา เป็นที่พึ่ง

 ประหนึ่ง..เป็น จุดเย็น ในเตาหลอม

 สติดี เหมือนมี บิดามารดา

บุพการี อุปการะ หมดทุกข์ร้อน
 ให้ความสุข เมตตา กรุณา และเอื้ออาทร

บิดามารดร เป็นพรหมของบุตร

คนสติดี มีความเจริญทุกเมื่อ

ยากจะเชื่อ แต่ก็เป็นความจริง

เพราะคนสติดี มีใจหยุดใจนิ่ง

แปลกแต่จริง บุญวาสนา จะมาเป็นสาย

คนสติดี จะมีความสุข เป็นเครื่องหมาย

ด้วยใจไม่วุ่นวาย สับสน

จะนิ่ง สุกใสสว่าง อยู่ในกลางกายตน

มีสุขท่วมท้น เป็นธรรมดา ด้วยอานุภาพบุญ

คนสติดี นี่หละ คนประเสริฐ

คือคนดีเลิศ มนุษย์และเทวาเทิดไท้ บูชา

นำพามหาชน พ้นทุกข์ภัย ในวัฏฏะ

เป็นคนยากจักหา ใครพบเห็น เป็นโชคดี

;;;;;;;;;;

เสร็จนาฆ่าโคถึก (คนพาล กว่าจะนึกได้ ก็สายแล้ว) สติดี มีใจใส ไม่ประมาท สายบุญไม่ขาด ขจัดบาป อกุศล

เสร็จนาฆ่าโคถึก
(คนพาล กว่าจะนึกได้ ก็สายแล้ว)

สติดี มีใจใส ไม่ประมาท

สายบุญไม่ขาด ขจัดบาป อกุศล

 ทานศีลภาวนา เป็นมรรคา หลุดพ้น
เมื่อมีทุกข์ทน ขันติมาเสริม เพิ่มพูนบารมี

ผู้ไม่ประมาท ย่อมไม่ตาย กลายเป็นอมตะ

พ้นบ่วงมารา พ้นวัฎฎะ ไม่ต้องเวียนว่าย 

พ้นกฎแห่งกรรม พ้นกฎไตรลักษณ์ ของมารร้าย

บรรลุธรรม อำไพ เป็นพระอรหันต์

ปราชญ์ย่อมรักษา ความไม่ประมาท สุดชีวี

คือรักษาสติ เหมือนมี ทรัพย์ประเสริฐสุด

เหมือนจามรี รักษาขนหาง ไม่ให้หลุด

ยอมหยุด ยอมยั้ง ยอมกระทั่งสละชีวิต

ยศย่อมเจริญแก่ผู้ รู้จักขยัน อย่างมีสติ

อันมีการงานสะอาดดี ที่ใคร่ครวญดีแล้ว ระวังดีแล้ว จึงทำ

รักษาความไม่ประมาท ยืนหยัด อยู่ในธรรม

ธรรมย่อมค้ำ ย่อมรักษา ผู้ประพฤติดี ปฏิบัติชอบ

กามคุณ เสนาใหญ่ ของฝ่ายมาร

สะทกสะท้าน เมื่อพบพาน สติ
ความมัวเมาหาย จิตแจ่มใส ขึ้นมาทันที

 สติสัมปชัญญะ นี้ มีอุปการะยิ่ง  

สติดี มีใจหยุดนิ่งที่ ศูนย์กลางกาย

ความมืดสลาย หายไป ความสลัว

  โล่งโปร่ง เบาใจ สะบายตัว

ความเกลียดกลัว เมามัวหาย ใจปีติ 

สัมมาสติ มีอยู่ที่ ศูนย์กลางกายเท่านั้น  

จงเชื่อมั่น ที่อื่นนอกนั้นไม่ใช่ ไปศึกษา 

อย่าเชื่อง่ายๆ จงสนใจ อย่าหลบหูหลับตา
บัณฑิตา คนกล้า ให้มาพิสูจน์  

พุทธศาสนา เป็นวิชชา วิทยาศาสตร์

 สามารถ เข้าถึง ซึ้งคำสอน

 ตนเป็นที่พึ่งของตน อย่างแน่นอน
นั่นคือสอน ให้พึ่งพระรัตนตรัย ภายในตัวนั่นเอง  

ฤทธิ์เดช ขาดศีล เป็นมิจฉา  

ระวังหนา พญามาร  ส่งมาให้
เป็นเหยื่อล่อ ตะขอเบ็ด อันตราย

 หมดทางใช้ โคถึกถูกลากไป ลงนรก

;;;;;;;;;;;

ไม่ให้แล้วได้ไม่มี (เมื่อก่อนกี้ ได้ทำทานเอาไว้):: การหา แล้วได้มา นั้นง่ายกว่า ง่ายกว่าการรักษา สิ่งที่หามาได้ มีทรัพย์ รู้จักรักษาทรัพย์ รวยตาย ไม่รู้จักรักษา ไม่รู้จักใช้ ทรัพย์กลายเป็นวิบัติ

ไม่ให้แล้วได้ไม่มี
(เมื่อก่อนกี้ ได้ทำทานเอาไว้)

การหา แล้วได้มา นั้นง่ายกว่า

ง่ายกว่าการรักษา สิ่งที่หามาได้
มีทรัพย์ รู้จักรักษาทรัพย์ รวยตาย
ไม่รู้จักรักษา ไม่รู้จักใช้ ทรัพย์กลายเป็นวิบัติ

รู้จักให้ แล้วจึงได้มา 
เรียกว่าทานนั่นหนา ที่ว่ารู้จักให้
ให้ด้วยใจศรัทธา เปรมปรีดา ได้บุญใหญ่
รักษาทานเข้าไว้ ทรัพย์ไหลมาเอง

บุญจากทาน กุญแจไขการงานสำเร็จ
จะว่าเป็นเคล็ด ก็ได้
คนใจกว้างใจดีใจใส ธรรมชาติเป็นใจ
เทวดาไท้ ลงรักษา

คนที่ไม่ทานแล้วได้ ไม่มี
เมื่อก่อนกี้ ได้ทำทานไว้
ชาติปัจจุบัน ไม่ทานจึงได้
กฎแห่งเหตุผลยิ่งใหญ่ หรือใช่ กฎแห่งกรรม

แสวงหา แล้วได้มา ด้วยบุญเก่า

อย่าอวดตัว ว่าเจ้า  ประเสริฐศรี

อย่าประมาท ขาดสติ อวดดี

ควรที่ รู้รักษา หาบุญใหม่

สติดี  ไม่มี ประมาท

ละโลกีย์ เด็ดขาด ชาติบัณฑิต

ทานศีลภาวนา รักษา สุดชีวิต

บุญต่อบุญสุดจิต ไม่คิด กินแต่บุญเก่า

มีลูก ด้วยเคย ผูกพัน

มีไม่สำคัญ ไม่เท่า การเลี้ยง

มีสมบัติ ไม่รักษา หายเกลี้ยง

มีลูกไม่เลี้ยง เสียหาย ทำลายตระกูล

หัวใจรักษา คือความสะอาด

อย่าประมาท ฝึกตนเป็นอาจิน
 มีบุตร สอนบุตร อย่าให้แต่กิน
รักสะอาดก็คือบาท ของศีล นั่นเอง

;;;;;;;;;

มีสติดี (ประดุจมีมารดาบิดา):: คุณธรรมสติ สำคัญที่สุด เป็นประดุจ บิดามารดา ที่มีอุปการะ ต่อบุตรธิดา อย่างยิ่ง

มีสติดี

(ประดุจมีมารดาบิดา)

คุณธรรมสติ สำคัญที่สุด 

เป็นประดุจ บิดามารดา

ที่มีอุปการะ

ต่อบุตรธิดา อย่างยิ่ง

เจริญสติ เกิดปัญญา

ชีวา มีไฟส่องทาง

ความทุกข์ทั้งหลาย หนีหายห่าง

สุขประดัง สมปราถนาทุกประการ

คนทั้งหลายขาดสติ ด้วยมิรู้

ว่าสตินั้นอยู่ ภายในตน

ปล่อยใจ วิ่งพล่านไป เวียนวน

บนถนน ทางโลก ชุ่มโชกกามคุณ

คิดว่าตนมีสติปัญญา

เก่งกล้าสามารถ เลิศล้น

ร่ำรวยทรัพย์มากมาย เกินคน

รวยล้นเพียงใด ไม่ใช่สติ

ผู้มีสติ จะมีความสุข

ไม่ใช่สนุกสนาน เมามันอยู่ภายนอก

ความสนุกเพียงดับกระหาย เท่านั้นดอก

สุขหลอกๆ คล้ายติดยา

สขจากการใช้ทรัพย์

เหมือนกับสุนัก แทะกระดูก

มันมัน เกาตุ่มคัน มันสนุก

สุกๆดิบๆ อิ่มไม่เป็น

สติดี มีการระลึกนึกได้

ปัญญาไว คิดอะไรแตกฉาน

การเจริญสติ จึงสุดที่สำคัญ

ความสุขทางโลกนั้น มันทำลายสติ

การวางใจ ไม่ถูกที่

เหมือนเรานี้ ไม่เกิดในปฏิรูปเทส

อันเป็นมงคลวิเศษ

เหตุของความสุข ความเจริญ

ศูนย์กลางกาย

ประตูไขจักรวาล

สำคัญนัก จักต้องผ่าน

ทางได้พระโพธิญาณ พบพานพระรัตนตรัย

;;;;;;;;;;

กระบือ :: สติดี เพื่อนแท้ อุปการะ สติเสียเป็นบ้า และงี่ เง่า

กระบือ

สติดี

เพื่อนแท้ อุปการะ

สติเสียเป็นบ้า

และงี่ เง่า

สติขาด

ประมาท และดูเบา

ชีวิตเรา

ขาดสติ ตายเสียได้ ยังดีกว่า

สติดี

คิดดี พูดดี และทำดี

สั่งสมบารมี

บุญญวาสน์

หนีห่าง

ภัยพาล อันร้ายกาจ

สุขสมมาด

ด้วยวาสนา ดี

ฝึกสติ

นี่หละ ชีวิต

ฝึกจิต

ฝึกตน คนบัณฑิต

คนพาล

คนไม่ดี คนสิ้นคิด

ปล่อยชีวิต

ไหลลื่นเร็วลู่ สู่อบาย

สติ

พระท่านชี้ ว่ายอด

เหมือนตาไม่บอด

ยอด อุปการะ

แข็งแกร่ง

ปานแท่ง เหล็กกล้า

แต่แพ้สุรา

ไม่เป็นท่า ไม่น่าเชื่อ

ศีลข้อ ๕

ตั้งเจตนา งดเว้น 

ข้อ ๑ ถึง ๔ นั้นเป็น

เว้นทาง กายวาจา

ข้อ ๕ มีสติ

ประคับประคอง ตลอดเวลา

ศีลข้อ ๕

เว้นดื่มสุรา จึงจำเป็น

จงรู้ไว้ว่า

สุรา ศัตรูร้าย 

ไม่ตาย

ก็เลี้ยงไม่โต ทั้งโง่ทั้งดื้อ

 

คิดวิปริต

มิจฉาทิฏฐิ ยิ่งกว่า กระบือ

เชื่อเถอะอย่าดื้อ

เลิกดื่มสุรา ยาเมา

;;;;;;;;;;