รับผิดชอบต่อหน้าที่ (คือคนดี มีสันโดษ) วัตถุมีไว้ใช้ ไม่ได้มีไว้ให้หลง ปลดปลงให้ลง ร้ายนัก จักบอกให้ ลูกหลานท่าน อาจจักเป็นอันตราย

รับผิดชอบต่อหน้าที่
(คือคนดี มีสันโดษ)

วัตถุมีไว้ใช้ ไม่ได้มีไว้ให้หลง

 ปลดปลงให้ลง ร้ายนัก จักบอกให้

     ลูกหลานท่าน อาจจักเป็นอันตราย

 ความหลงนี้ อัปปรีจัญไร ขจัดให้ได้ในใจตน

การพัฒนาสติ เจริญภาวนานี้ จึงมามีบทบาท

สม่ำเสมอ อย่าให้ขาด ตลอดชีวิต

เกิดปัญญา ขจัดหลง รู้จักยั้งคิด

ความพลาดผิด ใจอำมหิต ย่อมเกิดขึ้นไม่ได้ 

 ความหลง สุดแสนร้าย ดังใน ครอบครัวหนึ่ง

 มีพ่อที่ซึ่ง ประหนึ่งบ้า รักรถยิ่งกว่าลูก

วันหนึ่ง ตกตะลึง ถึงกับจุก

   พ่อบุญปลูก ลูกชายน้อยตัวดี ขีดเขียนที่ข้างรถ

ความโกรธประดัง ดุจบ้าคลั่ง ยั้งไม่อยู่

กว่าจะได้สติรู้ มือไอ้หนู ก็แตกยับ

เมื่อได้สติคืนมา  หายโกรธา ลมแทบจับ
 เห็นมือลูกน้อยแตกยับ หมอไม่อาจรับ ต่อนิ้ว

 สุดสงสารลูกน้ก นิ้วจักด้วน  

 พ่อไม่ควร สำนึกได้ ก็สายเกินแก้
ยิ่งคิด จิตยิ่งโศก สงสารแท้

สุดจะแก้ สุดท้อแท้ คอตก

ยิ่งสงสาร เมื่อลูกนั้น ถาม

เมื่อไร นิ้วจะงาม เหมือนเดิม 

พ่อสะอื้น กลืนกล้ำ ซ้ำเติม

ใจสั่นเทิ้ม แค้นตน เราคนโง่

ยิ่งตกใจ เมื่อได้เห็น รอยขีด 

รู้สึกผิด ต่อบุตร สุดให้อภัย

 ลูกรักพ่อ ลูกชาย เขียนไว้

 สุดเสียใจ ทำอะไรไม่ได้ ด้วยสายเสียแล้ว

เรื่องนี้ ให้คติว่า ความหลงนี่ร้าย ซ่อนอยู่ในใจทุกคน

เป็นโรคร้าย ทำใจให้หม่น หมองไหม้

ดับปัญญา พาทำโง่ๆ นำมาปัญหาน้อยใหญ่

อุปสรรค และปัญหาทั้งหลาย ล้วนใช่เพราะมัน

ชีวิตที่ดี คือชีวิตที่ สันโดษสมถะ

อยู่อย่างพระ มี ก็สักแต่มี
มีความรับผิดชอบ รอบคอบ สำนึกในหน้าที่
พัฒนาสติ มีขันติ และปัญญา

พอใจในสิ่งที่ ตนมี ตนได้

 เอาใจใส่ บิดามารดา ภรรยาบุตร  

 ประโยชน์ตน ประโยชน์ท่าน สุดสุด
 ตักตวงบุญ อุตลุด สุดกำลัง

;;;;;;;;;;

บุญกินไม่ได้ (แต่บันดาลให้สุขสม) :: เกิดมาไม่แสวงบุญ แล้วคุณ เกิดมาทำอะไร เล่นๆหัวๆ ไม่ได้ บุญนั้น รู้ไว้ คือชีวิต

บุญกินไม่ได้

(แต่บันดาลให้สุขสม)

เกิดมาไม่แสวงบุญ

แล้วคุณ เกิดมาทำอะไร

เล่นๆหัวๆ ไม่ได้

บุญนั้น รู้ไว้ คือชีวิต

บุญกินไม่ได้

แต่บันดาลให้ สุขสมปราถนา

ทุกอย่างที่ได้มา

บุญญา บันดาลให้

 คนดีหรือไม่ดีไม่เป็นไร

ล้วนรวยได้ น่าคิด

ขยันหรือไม่ ก็มีสิทธิ์

น่านำมาคิด พิจารณา

อยู่ที่บุญวาสนาบันดาล

ไหลผ่าน มาที่ใจ

เหมือนคลื่นทะเลไหล

เล็กใหญ่ เป็นระรอก

บุญเป็นพลัง

ให้กำลังใจ

ทำงานอดทน ไม่เบื่อหน่าย

 สำเร็จง่ายๆ คิดไม่ถึง

 คนมีบุญกินน้อย

ใช้สอย ประหยัด

เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ หมู่ญาติ

เพื่อนร่วมชาติ สาธุชน

รักความสะอาด

มีมารยาท มีระเบียบ

ใช้ชีวิตเรียบๆ

สมถะ

 มีสมองโปร่งใส

สะท้อนไกล เห็นกลเม็ด

ทางชีวิตทางสำเร็จ

อยู่ข้างหน้า ศรัทธาแรง

บุญกลั่นธาตุธรรม

เห็นจำ คิดรู้

ขจัดบาปหยาบช้า ศัตรู

เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน

 

 ;;;;;;;;;;

อุดมการณ์ :: ขยันและอดทนแค่ไหน ไปไม่ไหว ถ้าไม่มีอุดมการณ์ ต้องมีสิ่งยึดมั่น เป็นอุดมการณ์ อันสูงสุด

อุดมการณ์

ขยันและอดทนแค่ไหน

ไปไม่ไหว ถ้าไม่มีอุดมการณ์

ต้องมีสิ่งยึดมั่น

เป็นอุดมการณ์ อันสูงสุด

ไม่มีอะไรเท่า

พระรัตนตรัย ของพุทธฯ

วิเศษสุด มีทางมรรคผล

ที่คนไม่รู้

ฝรั่งชาวตะวันตก

เป็นได้ เพียงคล้ายอังกุระ

เสียสละอย่างมหาฯ

แต่ว่า กับคนทั่วไป

ไม่รู้จักทำบุญ

กับพระ ทักขิไนย

จึงสู้อินทกะไม่ได้

เพียงใช้ ข้าวหนึ่งทับพี

ผู้มีสัจจบารมี

คือคนดี มีอุดมการณ์

ส่วนขยันและอดทนนั้น

เปรียบปาน รถแทรคเตอร์

วิ่งไปตามคำสั่ง

ของคนขับ ที่บังคับไว้เสมอ

ไม่อาจเผลอ ไผล ไร้สติ

มิฉนั้นหนี ออกนอกทาง

สัจจะ

เหมือนคนขับ ไม่หลับใน

งานจึงได้

สำเร็จ เสร็จสิ้น

เป็นคนรับผิดชอบ

ประกอบกิจ สุดชีวิน

ไม่เสร็จสิ้น

ไม่ได้ ตายเหอะ

สัจจบารมี

ทำเรานี้ เป็นคนเหนือคน

มีอานุภาพอยู่ในตน

ทำให้คน ระย่นย่อ

เป็นที่พึ่งพา

ชาวประชา เฝ้ารอ

หมู่มารระย่อ 

ไม่ขอ ต่อกร

;;;;;;;;;;