ขยันนั้นดี (แต่ไม่ใช่ช่วยตะบี้ตะบัน):: ความขยันนั้นดี แต่ต้องมี ปัญญากำกับ โง่แล้วขยับ ขยัน มันไม่ได้

ขยันนั้นดี

(แต่ไม่ใช่ช่วยตะบี้ตะบัน)

ความขยันนั้นดี

แต่ต้องมี ปัญญากำกับ

โง่แล้วขยับ

ขยัน มันไม่ได้

โลกทุกวันนี้

ที่มันลุก เป็นไฟ

ก็เพราะคนจัญไร

โง่ใจหาย แต่ขยัน

ความขยันที่ดี

จะมาเวลามี ความรักบริสุทธิ์

รักประดุจ

มารดารักบุตร อย่างนั้น

ไม่ปนราคะ

มีแต่จะ สงสาร

จึงสุดขยัน

ทุ่มชีวัน เลี้ยงดู 

ความรักบริสุทธิ์

ประดุจ พ่อแม่ ปกป้องลูกนั้น

คือพรหมวิหาร อันได้แก่ เมตตา

กรุณา มุทิตา และอุเบกขา

 

เมตตา ปราถนาดี

ไม่ใช่มี แต่จะช่วยตลอดเวลา

จะต้องกรุณา

ให้ศึกษา ฝึกตน

 

มุทิตา ปีตินัก

เมื่อลูกรัก รู้จักช่วย

ไปได้สวย

ด้วย รู้จักเรียนรู้ เป็นผู้ใหญ่

ใจจะหยุดนิ่ง

 ดิ่งเข้ากลางทันใด

สุขสม สว่างไสว

 นี่แหละใช่ อุเบกขา

ปล่อยวางทุกสิ่งภายนอก

สิ่งหลอก ลวงตา

เข้าถึงธรรมกายา

นั่นหละ เป้าหมาย

กรุณาบุตรสุดดี

คือทำดี ให้เห็น

ทำตัวเป็น เพื่อนที่ดี

ชี้ทางสวรรค์

สอนให้รักความสะอาด

มีวินัย นี้สำคัญ

ส่วนสุดยอดนั้น

คือรักการ นั่งสมาธิ

 

;;;;;;;;;;