โทษตนนั่นหนา
(เท่าภูผา มองไม่เห็น)
นั่งสมาธิ
เห็นนิสัยไม่ดี ในตน
เกิดอายล้น
และกลัว จนตัวสั่น
หิริโอตัปปะ
จึงเกิดขึ้นมา ได้บัดนั้น
สามารถหันหลังให้
ความชั่วทั้งหลาย ในบัดดล
อัตตัญญุตา อยากรู้จักตน
ให้ยล ข้างใน
หลับตาใว้
แล้วเปิดใจ จะเห็น
นิสัยตน อันชั่วร้าย
กลัวและอาย เป็น
เราจึงเน้น นั่งสมาธิ
เพื่อที่ แก้ไข นิสัยตน
ถ้ามองไปข้างนอก
มีสิ่งหลอกๆ ดูดตา
มองไปมองมา
เห็นแต่ความชั่วช้า ของคนอื่น
ส่วนของตน มองไม่เห็น
ยังหน้าเป็น ยิ้มระรื่น
เป็นผู้ไม่ตื่น
ไม่เห็นโรง ไม่หลั่งน้ำตา
โทษผู้อื่น น้อยนักหนา
เพี้ยงว่า งาเมล็ด
ปองติฉินนินทา เสด็ด
ตามเช็ด ตามล้าง
โทษตนนั่นหนา
เท่าภูผา ไม่เห็น
ป้องปิด คิดซ่อนเร้น
เรื่องร้าย หายสูญ
เมื่อรู้จักตน
แล้วจึงรู้จักคนอื่น
มีปีติสดชื่น
เพ่งโทษ ใครอื่น ไม่เป็น
มองแต่ที่ดีงาม
ข้ามความไม่ดีพ้น
รักเคารพคน
ยิ่งล้น ประเสริฐ
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น