ใจหยุด (ที่สุดสมถะ):: สมถะเรียบง่าย ต้องอาศัย อยู่ในป่าหรือ? เพราะนั่นก็คือ พระปัจเจก อยู่เอกองค์

ใจหยุด
(ที่สุดสมถะ)

สมถะเรียบง่าย ต้องอาศัย อยู่ในป่าหรือ?

เพราะนั่นก็คือ พระปัจเจก อยู่เอกองค์

การอยู่ป่า ตามพระพุทธประสงค์

ปลีกวิเวก อยู่เอกองค์  เพื่อทรงหนี ที่วุ่นวาย

อยู่ป่าช้าป่าชัฏ ในที่สงบสงัด ก็อยู่ได้

มีดวงธรรมใส สว่างไสว เป็นเพื่อน
อบอุ่นใจ สุขใจ หามีใดเหมือน 
ความเมตตามาเตือน พระโพธิสัตว์ จึงไม่อาจอยู่นาน

การเผยแผ่ศาสนา พระ ต้องอยู่ในวัด

ที่สงบสงัดร่มรื่น ไม่ไกลไม่ใกล้ ไปจากหมู่บ้าน

ง่ายต่อการบิณฑบาต ไม่ขาด ของขบฉัน

โยมพากัน  มาบำรุง ด้วยมุ่ง แสวงบุญ

วัดกับบ้าน พึ่งพา อาศัยกัน

ต่างผูกพัน แยกกัน ไม่ได้

คนทำลายวัด จึงเป็นมารชัดชัด คนจัญไร

ทำลายวัดได้ เท่ากับทำร้ายตน และคนอื่น

วัดดีไม่ดี ไม่อยู่ที่ ใหญ่หรือเล็ก

เหมือนผู้ใหญ่กับเด็ก ดีไม่ดี ดูไม่ได้

อยู่ที่การฝึกตน ทนกิเลส ไหวไม่ไหว

ดูไม่ได้ ภายนอก สิ่งหลอกตา

ความเรียบง่าย อยู่โคนไม้ ก็ไม่ไหว

จึงขยับขยาย มาอยู่ที่พอสะบาย ในวัด

เล็กหรือใหญ่ อยู่ที่การใช้ ง่ายต่อปฏิบัติ

ถือหลัก สุดประหยัด ประโยชน์สูง มุ่งธรรม

;;;;;;;;;;

การสร้างบารมี (ต้องมีหมู่คณะ):: การสร้างบารมี ต้องมีหมู่คณะ ไม่อาจจะ ว่าคนเดียว บุกเดี่ยวได้

การสร้างบารมี
(ต้องมีหมู่คณะ)

การสร้างบารมี

ต้องมีหมู่คณะ

ไม่อาจจะ

ว่าคนเดียว บุกเดี่ยวได้

 หมู่มารไม่ปล่อยไว้

 คล้ายลูกแกะหลงฝูง

สุนักป่าหิวกระหาย หมายมุ่ง

ลูกแกะหลงฝูง อันตราย

ดังนั้น การเข้าวัดขาดไม่ได้

ปลอดภัย ในการสร้างบารมี

และ ที่มีกินมีใช้อยู่นี้
ก็ด้วยบารมีทั้งนั้น

 พระโพธิสัตว์เร่งสร้างบารมี

ตั้งใจเต็มที่ รื้อสัตว์ขนสัตว์
ทุกชีวิตล้วนเป็นญาติ
น่าอนาถ ทุกข์นักหนา น้ำตานอง

มีอุปสรรคไม่หนี
บารมี จึงสร้างได้
จึงลงมายังโลกนี้ นั่นไง
คนบุญหลาย ไหลรวมอยู่ที่นี่

 นักสร้างบารมี
คือผู้ที่ มาวัดประจำ
มหาปูชนียาจารย์ นำ
เราติดตาม ทุกก้าวย่าง

วัดอื่น ศาสนาอื่นก็ทำดี
ศูนย์กลางกายมี แต่ไม่รู้
 พระธรรมกายใส ก็มีอยู่
แต่ไม่รับรู้ เป็นผู้มิจฉาทิฏฐิ

สร้างบารมี เป็นกรณียกิจ
ทุกชีวิต ต้องสร้าง
เหมือนมีสระน้ำใหญ่ กินใช้สะบายจัง
ที่อุปสรรคประดัง ด้วยยัง บารมีน้อย

หลวงปู่ฯท่านพูดดี
 ไม่สร้างบารมี แล้วเกิดมานี่ จะทำอะไร
ไอ้พวกขี้ไต้
ไม่เขี่ยไม่ได้ ไม่รู้จักตื่น

;;;;;;;;;;

พระปัจเจกพุทธเจ้า (สนใจแต่ตัวเก่าเข้านิพพาน) :: กาลัญญุตา รู้จักว่า เวลาเป็นของน้อย ทุกวินาที ไม่ปล่อย ต้องใช้สอย อย่างเหมาะสม

พระปัจเจกพุทธเจ้า

(สนใจแต่ตัวเก่าเข้านิพพาน)

กาลัญญุตา

รู้จักว่า เวลาเป็นของน้อย

ทุกวินาที ไม่ปล่อย

ต้องใช้สอย อย่างเหมาะสม

เป็นกิจวัตรที่ดีงาม

โลกไม่ช้ำ ธรรมไม่ระบม

พ้นทุกข์ระทม

ผู้คนนิยม เคารพรัก

 กิจวัตรที่ดี

สามัคคี งอกงาม

หมู่คณะปฏิบัติตาม

ธรรม ต้องปฏิบัติ

 มัตตัญญุตา

รู้จักว่า พอประมาณ

รู้จักอดทนอดกลั้น

ไม่กระสัน สิ่งอันพ้นวิสัย

ไม่รู้จักประมาณ

กาลัญญุตา เสียหาย

กิจวัตรทำไม่ได้

เสียหาย หน้าที่การงาน 

 คนส่วนใหญ่

ใส่ใจ ในสิ่งที่ชอบ

ไม่อาจรอบคอบ

เมื่อมีความชอบ ความเพลิน

 งานประจำแท้

ได้แก่ กิจวัตร

ชีวิตข้องขัด

ถ้ากิจวัตร ไม่ลงตัว

ยังไม่เข้าวัด

ไม่ปฏิบัติธรรม ชีวิตมืดมัว

กิจวัตรไม่อาจลงตัว

เพราะเมามัว กามคุณ

การเลี้ยงชีวิต

อุปสรรค กิจวัตร

ด้วยไม่อาจ

เข้าวัด ปฏิบัติธรรมได้

การแสวงบุญสร้างบารมี

ต้องมาที่วัด

รวมกันปฏิบัติ

พลังสามัคคี สามารถ ขจัดมาร

 ปฏิบัติธรรมที่บ้านก็ได้

ทำคล้าย พระปัจเจกพุทธเจ้า

ไม่สนใจใครเลย ไม่เอา

สนใจแต่ตัวเก่า เข้านิพพาน

;;;;;;;;;;