โภคทรัพย์สมบัติ
(แน่นขนัดอยู่ทางบุญ)
สุดขีด ทำพระนิพพานให้แจ้ง
ทางธรรม ทางสมบัติ ไม่แห้งแล้ง
ส่วนทางโลกแล้ง แหล่ง ของมาร
;;;;;;;;;;
โภคทรัพย์สมบัติ
(แน่นขนัดอยู่ทางบุญ)
;;;;;;;;;;
ใจเป็นสิทธิธาตุ
(แต่ขาดอานุภาพ)
ลาภยศสรรเสริญ เพลินโลกียสุข
มัวเมากับความสนุก เพลิดเพลิน
ทั้งหลับและตื่น มีแต่เงินกับเงิน
หากินกันเพลิน เหมือนไก่กา
กิเลสตัณหา พาให้เป็นมิจฉาทิฏฐิ
ยากเหลือที่ สติจะตื่น ฟื้นศรัทธา
หัวดื้อหัวแข็ง เหมือนอีหอยหน้าวัด นั่นหละ
แม้พระ..เหาะให้ดู กูก็ไม่สน
บ้านของใจ คือศูนย์กลางกายนั่นเอง
ใครคนเก่ง ทำใจนิ่งใจหยุด ที่จุดนี้
บุญทะลักถล่มทลาย อานุภาพมี
เกิดมหาปีติ ใจมีพลัง
สัมมาสมาธิ อยู่ที่ศูนย์กางกาย
จึงจะได้ พบพระรัตนตรัย ในตัว
เป็นพระธรรมกาย สว่างไสว ผู้รู้ทั่ว
มีสติ รู้ตัว อย่างสมบูรณ์
สิ่งที่เรามีเราได้เราเป็น เช่นในปัจจุบัน
เหมือนฝัน มันไม่จริง
เมื่อตื่นได้สติ เราก็จะเข้าใจทุกสิ่ง
ชีวิตจริง เมื่อตาย จะรู้ได้ เหมือนฝัน
ดังนั้น สำคัญสุดของชีวิต ทำพระนิพพานให้แจ้ง
เก็บใจไว้ในแหล่ง สมปราถนา
ณ ศูนย์กลางกาย จะพ้นภัยนานา
มีสุข สมปราถนา ทุกประการ
;;;;;;;;;;
กตัญญูไม่ได้
(ถ้าไม่รู้จักบุญ)
บุญเป็นสิทธิธาตุ เป็นธรรมชาติสำเร็จ
บุญเป็นเหตุ แห่งความเจริญ
บาปตัวร้าย ระวังไว้ ความเพลิน
ประมาทหลือเกิน เดินตาม เหยื่อล่อ
โลกโลกีย์ ผู้ขาดสติ หลงไหล
ใน ลาภยศสรรเสริญสุข
ไม่รู้ว่าตนไม่รู้ เป็นอย่างนี้ทุกยุค
รักสนุก ทุกข์ถนัด อ่อนหัดเหลือเกิน
คนสติดี มีศรัทธา และมาวัด
แสวงบุญไม่ขาด มุ่งมาดสร้างบารมี
ทำพระนิพพานให้แจ้ง แสดงเต็มที่
ด้วยรู้ดี เวลามนุษย์นี้ น้อยนัก
เมื่อไม่เชื่อบุญ คุณจะกตัญญูไม่ได้
เพียงเลึ้ยงกาย ยังไม่ใช่กตัญญู
ต้องเป็นผู้อัตตสุทธิและบริสุทธิ คุณไม่รู้
คือเป็นผู้ พาพ่อแม่เข้าวัด
คุณรู้หรือไม่ อภิชาติบุตร สุดประเสริฐ
มาเกิด ช่วยชาติศาสนา
เป็นขวัญกำลังใจ ชาวประชา
บุตรเช่นนี้หละ ยอดกตัญญู
บุญแสนดี แต่แปลกเหลือที่ คนไม่ค่อยรู้
จึงเกิดมาเพื่ออยู่ เหมือนหมูหมากาไก่
ตื่นเช้า ออกจากเล้า คุ้ยเขี่ยหากินไป
ตายแล้วไปอบาย คุกประหาร
;;;;;;;;;;
สุขสำเร็จ
(ต้นเหตุคือบุญ)
แม้ทุนถึง ทีมถึง เทคถึง ยังพึ่งไม่ได้
สำคัญหลาย บุญถึง จึงชนะ
นี้เป็นธรรมชาติ สุดประหลาด ดังว่า
จริงแสนจริง สำเร็จและชัยชนะ อยู่ที่บุญ
เราจึง เกิดมา แสวงบุญญา สร้างบารมี
และอย่างเต็มที่ ทำพระนิพพานให้แจ้ง
การทำมาหากินก็ทำ แต่ย้ำ บุญแสวงฯ
โลกมนุษย์ เป็นแหล่ง แห่งเดียวของบุญ
บุญเป็นของเฉพาะตน โจรนำไปไม่ได้
ติดตามไป เหมือนเงาตามตัว
คอยอุปถัมภ์ค้ำจุน คอยป้องกันบาปชั่ว
เพียงขอให้มีสติ รู้ตัว สัมปชัญญะ
ในเวลาสิ้นชีวิต บุญสถิตย์รักษา
หนึ่งเดียวเท่านั้นหละ รักษาชีวิตเรา
ส่วนบาปคอยตามล้าง ตามเผา
ปัญญาเบา หลงตัณหาพญามาร
ในโลกหน้า อยู่นับเวลาไม่ได้
ยาวนานหลาย หาบุญไม่ได้ ใช้วิบาก
ทุกข์ก็ทุกข์มาก สุขก็สุขนัก
จึงควรรู้จัก เร่งลุ้น แสวงบุญสร้างบารมี
ผู้สั่งสมบุญไว้ดี มีสุขในโลกทั้งสอง
เหมือนเจ้าของ ทั้งโลกนี้และโลกหน้า
ชีวิตสุขสันติ์ มีหน้ามีตา
มีอิสระ เสรี มิมีเวรภัย
บุญคือสหาย ในเวลาต้องการ
ทุกข์หรือสุข ใจเรานั้น ต้องการเขา
ร่วมทุกข์ร่วมสุข กับเรา
คนบ้าคนเขลา น่าเศร้า ไม่แสวงบุญ
;;;;;;;;;;