วันอาทิตย์ที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2566

ชื่นใจสุด (บุตรหลานเป็นคนดี) พ่อแม่ และบรรพบุรุษ ชื่นใจสุดสุด บุตรหลานเป็นคนดี เป็นที่รักของเทวดา ประชาชี มหาชนเปรมปรี ได้ที่พึ่ง

 ชื่นใจสุด
(บุตรหลานเป็นคนดี)

พ่อแม่ และบรรพบุรุษ
ชื่นใจสุดสุด บุตรหลานเป็นคนดี
เป็นที่รักของเทวดา ประชาชี
มหาชนเปรมปรี ได้ที่พึ่ง
คนดี คนศักดิ์สิทธิ์
ยกจิตตน พ้นโลกีย์
ต่างจากปุถุชน ตัณหามี
คนดี จึงเป็น ที่รักเคารพบูชา
คนดีศักดิ์สิทธิ์ ฤทธิ์บารมี
จึงสุขี สมปราถนา
ปลอดภัย จากหมู่พาลา
ได้ชัยชนะ ด้วยบารมี ขันติ
คนดียกตน เหนือคนธรรมดา
ด้วยธรรมะ เป็นกำลังพัฒนาสังคม
เริ่มด้วยบำเพ็ญทาน การกุศล
ขจัดตระหนี่ในตน พ้นภัยตัณหา
ประพฤติธรรม ความเป็นมนุษย์
บริสุทธิ์ เหนือปุถุชน คนธรรมดา
สูงส่ง สง่างาม ด้วยศีลห้า
เป็นมนุษย์เทวดา น่ากราบไหว้
สงเคราะห์ญาติ ร่วมชาติเกิด
ประเสริฐ พาแสวงบุญสร้างบารมี
 ขจัดกิเลสตัณหา ความตระหนี่
เข้าสู่ทางสุขี ทางธรรม
การงานไม่มีโทษ อุเบกขา
ธรรมสว่างจ้า ยุติธรรม
ฤทธิ์เดชา อุปถัมภ์
ธรรมชาติงาม สังคมอยู่เย็น

;;;;;;;;;;

วันเสาร์ที่ 23 กันยายน พ.ศ. 2566

สัตบุรุษ (ผู้รู้แจ้ง) ได้ฟังธรรมสัตบุรุษ นั้นยาก จะประจักแจ้ง ในคำสอน เกิดศรัทธา ปสาทะ แน่นอน ความทุกข์เดือดร้อน ผ่อนคลาย

 สัตบุรุษ
(ผู้รู้แจ้ง)


ได้ฟังธรรมสัตบุรุษ นั้นยาก
ซาบซึ้งนัก ประจักแจ้ง ในคำสอน
เกิดศรัทธา ปสาทะ แน่นอน
ความทุกข์เดือดร้อน ห่อนมี
สัตบุรุษ รู้แจ้ง โลกและชีวิต
ธัมมัญญุตา บุญบาปลิขิต อยู่เบื้องหลัง
ไม่ใช่พระเจ้า ผีสาง
ทุกข์หรือสุขสมหวัง อยู่ที่บุญบาป
อัตถัญญุตา รู้แจ้ง แทงตลอด
ไม่มืดบอด ด้นเดา
เห็นเหตุเห็นผล สุขหรือเศร้า
เห็นคนโง่เขลา ด้วยตัณหา
อัตตัญญุตา รู้แจ้ง แทงตลอดในตน
จะหลุดพ้นตัณหา ต้องพัฒนาสติ
ด้วย นำใจ มาไว้ในตัวเรานี้
แล้วจะมี ทางสายกลางภายใน
มัตตัญญุตา รู้แจ้ง ทางสายกลาง
ไม่อยู่บนล่าง แต่อยู่กลางตัว
เป็นทางสว่าง รู้เห็นทั่ว
มีพระรัตนตรัยในตัว พระธรรมกาย
กาลัญญุตา รู้แจ้งเวลา
อดีตอนาคต ไม่เป็นปัญหา รู้เห็น
เวลาที่เหมาะสม ที่ควรเป็น
จึงใจเย็นรอได้ ให้ถึงเวลา
ปริสัญญุตา รู้แจ้ง ชุมชน
นำพาหลุดพ้น มหาชนได้พึ่ง
มีศรัทธา ปฏิบัติภาวนา เข้าถึง
ได้ที่พึ่ง..ภายใน อจินไตยนัก
ปุคคลัญญุตา รู้แจ้ง บุคคล
ทำทุกคน ล้นศรัทธา มหาศาล
ชีวิตพลิกผัน อนันตกาล
สุขสราญ ปานเทพเทวดา

;;;;;;;;;;

วันศุกร์ที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2566

ปุถุชนกิเลสหนา (ดื่มสุรายาเมา) ศีลห้า รักษาความเป็นคน สำคัญล้น คือข้อห้า มนุษย์ ต่างจากปุถุชน คนธรรมดา ปุถุชนกิเลสหนา ดื่มสุรายาเมา

 ปุถุชนกิเลสหนา
(ดื่มสุรายาเมา)

 
เป็นคน เป็นได้ยาก
ยากสุดยาก ยิ่งกว่า เต่าตาบอด
ทุกร้อยปี โผล่หัว ขึ้นมาสอด
ลอดบ่วงน้อย ลอยอยู่กลางทะเล

ชีวิตคน มีค่าสุดประมาณ
 อายุสุดสั้น ปานฟองน้ำฝน
แต่หลังตาย กลับนานเหลือล้น
ด้วยชีวิตคน มีค่า สร้างบารมี

สร้างบารมี หนีคุกประหาร
ซึ่งหมู่มาร ขวางกั้น สุดกำลัง
สรรพสัตว์ เป็นเหยื่อ โง่จัง
ใช้ตัณหา เป็นยาสั่ง ไล่ต้อน

พระใช้บุญ มารใช้บาป
บุญเป็นบารมี บาปเป็นกิเลส
พระกับมาร รอนราน เป็นเหตุ
เกิดอาเพท เหตุการณ์ต่างๆ

แต่คนทั้งหลาย คล้ายไก่ได้พลอย
เขี่ยทิ้งจ้อย พลอยเม็ดงาม
หมู่เทวดา เห็นแล้ว ขำ
ช่างโง่ล้ำ ปุถุชน

แสวงบุญสร้างบารมี กรณียกิจ
สุดขีด ทำพระนิพพานให้แจ้ง
โลกมนุษย์เท่านั้น เป็นแหล่ง
และสุดแกร่ง คือกายคน

ศีลห้า รักษาความเป็นคน
สำคัญล้น คือข้อห้า
มนุษย์ ต่างจากปุถุชน คนธรรมดา
 ปุถุชนกิเลสหนา ดื่มสุรายาเมา

;;;;;;;;;;

วันพฤหัสบดีที่ 21 กันยายน พ.ศ. 2566

สรรพสัตว์ (ประมาทด้วยตัณหา) สรรพสัตว์ขาดสุข ล้วนทุกข์ยาก อันตรายมาก ด้วยไม่รู้จักชีวิน มนุษย์เท่านั้น รักษาศีล มีชีวิน ปลอดภัย ไร้ทุกข์

 สรรพสัตว์
(ประมาทด้วยตัณหา)

สรรพสัตว์ขาดสุข ล้วนทุกข์ยาก
อันตรายมาก ด้วยไม่รู้จักชีวิน
มนุษย์เท่านั้น รักษาศีล
มีชีวิน ปลอดภัย ไร้ทุกข์

กิเลสตัณหา ตัวร้าย
แม้ตาย ก็ยอม ขอเพียงได้
ถือศักดิ์ ถือศรี ไม่มีใครยอมใคร
โลกอันตราย มีผีร้ายเข้าสิง
ปุถุชน เป็นคน สัตว์ประเภทหนึ่ง
ศีลเป็นที่พึ่ง แต่ไม่รักษา
ด้วยเป็นคนโง่เขลา เบาปัญญา
เหมือนไก่กา ใช้เวลาหากิน
ความสุขสมปราถนา ที่มี
ในปัจจุบันนี้ เป็นวิบาก จากอดีต
สิ่งที่มี ที่ได้ ที่เป็น ไม่สุจริต
เป็นละคร ย้อนอดีต เท่านั้น
หลังตาย เวียนว่าย อบายภูมิ
ช่างน่ากลุ้ม ไม่อาจพ้นอบายได้
เมื่อได้สิทธิ์ เกิดเป็นคนใหม่
ได้แว๊บเดียว ก็ลงไปอบายอีก
กิเลสกรรมวิบาก วัฏฏจักร
ทำสรรพสัตว์ทุกข์ยาก คาดไม่ถึง
พระผู้รู้ สุดเวทนา จึง
จะไปให้ถึง ที่สุดแห่งธรรม
ปราบไอ้ดำให้ได้ ไม่เลิกลา
ปณิธาน หาญกล้า สร้างบารมี
ใช้ขันติ เป็นอาวุธ ที่สุดดี
ไม่สู้ไม่หนี ทำดีเรื่อยไป

;;;;;;;;;;

วันพุธที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2566

โภคทรัพย์ (ย่อมฆ่าคนโง่) โภคทรัพย์ ย่อมฆ่า คนโง่ ปุถุชน ปัญญาไม่โต ทั้งนั้น ผู้มีปัญญา มีทรัพย์ บำเพ็ญทาน ประหยัดสุด ประโยน์สูงเท่านั้น ใช้ทรัพย์

 โภคทรัพย์
(ย่อมฆ่าคนโง่)

โภคทรัพย์ ย่อมฆ่า คนโง่
ปุถุชน ปัญญาไม่โต ทั้งนั้น
ผู้มีปัญญา มีทรัพย์ บำเพ็ญทาน
ประหยัดสุดประโยน์สูงเท่านั้น ใช้ทรัพย์
ถ้าไม่ทาน ท่านก็ตระหนี่
กิเลสตัวดี ทำลายชีวี ของท่าน
ตกนรกหมกไหม้ โลกันต์
ความตระหนี่ เป็นมัน ปัญหาชีวิต
กิเลสตัณหา อุปาทาน
วัฏจักรมาร กิเลสกรรมวิบาก
เป็นกิเลส วัฏจักร
ปุถุชนคุ้นนัก เหมือนจมปลักโคลนดูด
ทำโลก ให้เป็น เช่นโรงละคร
วิบากสอน ให้คิดพูดทำ
ทุกสิ่ง ที่มีที่เป็นที่ได้ คืออดีตกรรม
ติดตามส่งผล เหมือนต้นผลไม้
กฎไตรลักษณ์ แน่นักของมาร
ทุกสิ่งอัน อนัตตา
เหมือนพยับแดด จับต้องไม่ได้ นั่นหละ
เมื่อตอนจะตาย จึงจะ เข้าใจดี
ทุกขัง ยังเป็นทุกข์
ได้แต่เพลินสนุก สุขไม่รู้จัก
ได้ใหม่ลืมเก่า ไม่มีอิ่ม มักมาก
ใฝ่สมอยาก ร้ายนัก อารมณ์
อนิจจัง เสื่อมได้ ไม่เที่ยงแท้
ใครยึดก็แย่ ของไม่แท้ ของเก๊
ดังนั้น อยู่ในโลก โลเก
ของเก๊ทั้งนั้น อย่ายึดมั่น โลกีย์

;;;;;;;;;;

วันอังคารที่ 19 กันยายน พ.ศ. 2566

วันเกิด (เทิดพระคุณแม่) :: วันเกิด วันเทิดพระคุณแม่ เจ็บท้องแท้ ลูกแม่จะเกิด ลูกจ๋า ออกมาเถิด ลูกประเสริฐ เกิดเป็นลูกแม่

วันเกิด
(เทิดพระคุณแม่)
วันเกิด วันเทิดพระคุณแม่
เจ็บท้องแท้ ลูกแม่จะเกิด
ลูกจ๋า ออกมาเถิด
ลูกประเสริฐ เกิดเป็นลูกแม่ 
แม่เจ็บปวดแทบตาย
แต่หาย เป็นปลิดทิ้ง
ความรักบุตรเหนือทุกสิ่ง
รักยิ่งชีวิต มีฤทธิ์อานุภาพ
รักผูกพัน มาเนิ่นนาน
อธิษฐาน ขอเป็นแม่
กลายเป็นสัญชาติญาณ อันแน่วแน่
รักแท้ ไม่เสื่อมคลาย
ดังในเรื่องสุวรรณสาม
เทพธิดานาม พสุนธรี
ซึ่งเป็นใหญ่ ในสุวรรณคีรี
ถิ่นที่อยู่ ของสุวรรณสาม
เป็นอดีตมารดา
ยังตามเฝ้ารักษา ไม่ห่าง
ตั้งสัจจะ ด้วยรักไม่จืดจาง
ให้สมหวัง ชีพฟื้น คืนชีวา
สุวรรณสามถูกลูกศร
ไม่ม้วยมรณ์ ด้วยสัจจะ
ของพ่อแม่ และแม่เทพธิดา
ลุกชึ้นมา เหมือนว่า หลับแล้วตื่น
อดีตมารดาของพระสารีบุตร
นั่นก็สุด อัศจรรย์
น่าสนใจ เรื่องราว นั้น
อดีตมารดาท่าน เป็นเปรต
วันหนึ่ง ซึ่งกำลังจงกรม
ก้ม แล้วเงยหน้า น่าตกใจ
เห็นเปรต เนื้อตัวหมองไหม้
ร้องให้ ช่วยแม่ด้วย
ท่านจำได้ไหม นี่ไงแม่ท่าน
ห้าชาติก่อนนั้น เรานั้นเป็นแม่
ตอนนี้ แม่หิวนัก ที่พักก็ไม่มี แย่
ช่วยแม่ด้วย ลูกเอ๋ย
เหล่านี้เป็นตัวอย่างที่แม่
ผูกพันเราแท้ แม้ว่าตายไปแล้ว
ด้วยรักแท้ แน่แน่ว
แย่แน่แล้ว ถ้าใครไม่สนใจท่าน
คนกตัญญู คู่กับบุพการี
สองคนดี ที่หายาก
ต่างคนต่างสมัคร
ที่จะไม่พลัดพราก จากกัน

;;;;;;;;;; 

วันเกิด (วันประเสริฐ ควรได้สติ) ถึงวันเกิด คิดถึงใครคนหนี่ง ซาบซึ้ง เมื่อคิดถึงท่าน ผู้นั้น มารดา ผู้มีพระคุณอนันต์ ปีติตื้นตัน ท่านช่างยิ่งใหญ่ ในใจตน

วันเกิด
(วันประเสริฐ ควรได้สติ)

ถึงวันเกิด คิดถึงใครคนหนี่ง
ซาบซึ้ง เมื่อคิดถึงท่าน ผู้นั้น
มารดา ผู้มีพระคุณอนันต์
ปีติตื้นตัน ท่านช่างยิ่งใหญ่ ในใจตน
โอ้แม่จ๋า กว่าลูกจะได้สติ
แม่นี้ มีคุณอย่างใหญ่หลวง
แม่ก็ไปแล้ว ไปลับล่วง
โหยหา ใหญ่หลวง เมื่อท่านล่วงไปแล้ว
ยังไม่สาย คิดได้ รีบทำความดี
เอาบุญราศรี อุทิศไป ให้มารดา
 ละเลิกสิ่งอัปปรี แล้วเข้าวัดวา
 ทานศีลภาวนา เป็นชีวืต
ใครได้กราบเท้ามารดา ขณะมีชีวิต
โชคดีสุดขีด ได้ชีวิตกตัญญู
เป็นคุณธรรม ติดตาม ค้ำชู
เป็นผู้ ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้ 
 มีอภิชาติบุตร สุดประเสริฐ
บังเกิด..ขึ้นมา เป็นกัลยาณมิตร
พาแสวงบุญสร้างบารมี บำเพ็ญจิต
ชีวิตสุขสมปราถนา อนันตกาล
ถึงวันเกิด ควรได้สติ ดำริคิด
ว่าชีวิต นั้นหนา คืออะไร
กิน นอน ถ่าย สืบพันธ์เท่านั้น ใช่ไหม
เรานี้ต้องตาย เตรียมตัวไว้หรือยัง
 เดี๋ยวน้ำก็จะลด หมดเวลาหาบุญ
อย่าปล่อยเวลาให้สูญ หาบุญไว้
มีกฎแห่งกรรม หลังตาย
บุญเท่านั้น ใช้ อย่างอื่นทิ้งไว้ในโลก
 
ชีวิตมนุษย์ น้ำขึ้นสุดสุดแล้ว
รูปสมบัติแจ๋ว เหมาะแล้ว ทำความดี
เกิดมา แสวงบุญ ทำให้คุ้น สร้างบารมี
อย่ามัวรอรี ชีวิตนี้ มีอันตรายมาก
ชีวิตมนุษย์สั้นนัก ไม่อาจจัก ผลัดวัน
เทียบกันได้ กับสะเก็ดไฟ แว๊บเดียว
ในห้วงจักรวาล อันมืดมล นั่นเชียว
แป๊บเดียว เป็นมนุษย์ แต่นานสุด หลังตาย 
เวลากระจิ๊ด สั่งสมสะเบียง เลี้ยงชีวา
เท่านั้นหละ แล้วเดินทางไกล ไม่สิ้นสุด
นานนักหนา อจินไตย อุตลุด
ดิ้นไม่หลุด ไม่สิ้นสุด ในวัฏฏะ 
เกิดใหม่ เป็นมนุษย์ สุดยาก
โอกาสน้อยนัก น้อยกว่า เต่าตาบอด 
ทุก๑๐๐ปี โผล่ขึ้นที เอาหัวสอด 
ลอดบ่วงน้อย ลอย อยู่ท้องทะเลลึก
วันเกิด จงอเลิท ตั้งสติให้ได้
เป็นมนุษย์นี้ไซร้ สุดแสนยาก
และที่สำคัญนัก สำคัญมาก
โลกนี้เท่านั้นจัก ทำดีได้
ชีวิตหลังตาย ไปเสวยผล 
นานเหลือล้น อจินไตย 
ทุกข์ก็ทุกข์มาก สุขก็สุขนัก เกินบรรยาย
วันเกิด ควรตั้งสติให้ได้ ตั้งใจทำดี
 
 ไปวัด ตักบาตรทำบุญญา
ไหว้พระ และนั่งสมาธิ
ทำใจนิ่งใส เป็นบุญใหญ่ บูชาบุพการี
 อีกทั้ง ทวยเทพและคนดี ที่มีพระคุณ

;;;;;;;;;;