เป็นมนุษย์ยากสุด (แทบเป็นสูญ) การได้กายมนุษย์ สุดที่จะมีบุญ ยากแทบเป็นสูญ จะเกิดได้ เต่าตาบอดใต้ทะเล ทุกร้อยปี โผล่หายใจ หัวลอดห่วงน้อยได้ ยังง่ายกว่า

 เป็นมนุษย์ยากสุด
(แทบเป็นสูญ)

การได้กายมนุษย์ สุดที่จะมีบุญ

ยากแทบเป็นสูญ จะเกิดได้

เต่าตาบอดใต้ทะเล ร้อยปี โผล่หายใจ

 หัวลอดห่วงน้อยได้ ยังง่ายกว่า

เกิดก็ยาก อายุยังสั้น ปานฟองน้ำฝน
อายุคน ปานแว๊ปเดียว อย่างนั้น
กายมนุษย์สุดวิเศษ ชนะมาร
  ไม่อาจต้าน การสร้างบารมี

มารเอาอวิชชา มาปิดบัง
ทำให้คนโง่งั่ง เกลียดชังร่างกายตน
ใช้อย่างกะข้าทาส น่าอนาถล้น
นี่หละคือคน ตัณหาปน ไม่ใช่มนุษย์

ควรได้สติ มีปณิธาน
มุ่งมั่น ทำพระนิพพานให้แจ้ง
เข้าวัด ไม่ขาด ด้วยเป็นแหล่ง
บุญแสวง สร้างบารมี

พระนิพพาน เท่านั้น พ้นวัฏฏะ
เป็นอมตะ สุขสมปราถนา ทุกประการ
เป็นกรณียกิจ ของชีวิต จงรู้กัน
 วัฏฏสงสาร สุดประมาณ อันตราย

แสวงบุญสร้างบารมี ชีวีปลอดภัย
เหมือนอยู่บนเรือใหญ่ เดินสมุทร
หรืออยู่บนเกาะ หนีพายุร้าย สะบายสุด
นี้คือ หน้าที่มนุษย์ สุดสำคัญ

สติสัมปชัญญะ มีได้ ในมนุษย์เท่านั้น
และสุดสำคัญ มีศูนย์กลางกาย
พระนิพพานจะแจ้ง ไม่ผ่านไม่ได้
เป็นธรรมกาย จึงจะได้ ไปนิพพาน

;;;;;;;;;;

มีทรัพย์ได้ (ใช้ทรัพย์เป็น) สุขจากการมีทรัพย์ ขยับหนีได้ เหมือนกัน กับไฟ ไม่อิ่มด้วยเชื้อ หรือเหมือนหิวน้ำ ดื่มน้ำทะเล เกลือ ช่างเป็นเบื้อ หาทรัพย์ ดับทุกข์

มีทรัพย์ได้
(ใช้ทรัพย์เป็น) 

สุขจากการมีทรัพย์ ขยับหนีได้

เหมือนกัน กับไฟ ไม่อิ่มด้วยเชื้อ

หรือเหมือนหิวน้ำ ดื่มน้ำทะเล เกลือ

ช่างเป็นเบื้อ หาทรัพย์ ดับทุกข์

สุขด้วยทรัพย์ ขยับหนีได้
ดูคล้าย พยับแดด ที่เราไล่จับ
ตอนอยู่ไกล เห็นได้ระยิบระยับ
พอเข้าใกล้ กลับ ขยับหนีไป

ราคะเป็นไฟ ไม่อิ่ม ด้วยทรัพย์
เหมือนจะอิ่ม จะดับ แต่กลับยิ่งรุนแรง
ตัณหาพาโลภ มารมันแกล้ง
แต่สรรพสัตว์ กลับแข่ง แย่งกันอยากมี

รักสนุก ทุกข์ถนัด อ่อนหัดนัก
จมปลัก วัฏฏจักร กิเลสกรรมวิบาก
เวทนาสรรพสัตว์ แสนทุกข์ยาก
พระโพธิสัตว์ จึงรัก การสร้างบารมี

มีทรัพย์ ดับทุกข์ได้ ใช้ทรัพย์เป็น
เป็นทรัพย์เย็น แสวงบุญ สร้างบารมี
สงเคราะห์ญาติ ในทิศทั้งสี่
แผ่เมตตาบารมี ทั่วหล้า

 ทรัพย์นั้นหนา แปลว่าเครื่องปลื้มใจ
เปลี่ยนเป็นบุญได้ ใจจึงจะปีติ
บุญ ล้างตัณหา พาหมดความตระหนี่
มีเมตตาปราณี ต่อสรรพสัตว์ 

ณ ที่เกิด จะมีบุญประเสริญ อุปถัมภ์
มีบุญค้ำ สุขทั้งตน และคนอื่น
ทั้งธรรมชาติ ก็สดใส สดชื่น
จงตื่นได้สติ มีทรัพย์ได้ ใช้ทรัพย์เป็น

;;;;;;;;;;

คนพาลเป็นเสนียด (อย่าเฉียดใกล้) พวกโจร คนโกง เป็นเสนียด อย่าเดินเฉียด อย่าเข้าใกล้ หนีไกลสุด ไม่คบคนพาล เป็นมงคล องค์พระพุทธ ตรัสไว้ สูงสุด มงคลที่หนึ่ง

 คนพาลเป็นเสนียด
(อย่าเฉียดใกล้)

พวกโจร คนโกง เป็นเสนียด

อย่าเดินเฉียด เข้าใกล้ หนีไกลสุด

ไม่คบคนพาล เป็นมงคล องค์พระพุทธ

ตรัสไว้ สูงสุด มงคลที่หนึ่ง

สัมมาทิฏฐิ ที่หนึ่ง ในอริยมรรค
ได้มาจาก คบเพื่อน จึงเตือนไว้
คบคน สักแต่คบ ไม่ได้
อยากมีโชคชัย ให้คบหา กัลยาณมิตร

คนพาล ดูง่ายๆ ไม่ชวนเข้าวัด
น่าอนาถ สามารถ พาผิดศีล
เป็นคนพาล ระรานคนดี คนหากิน
ความดีสิ้น ตามใจตน ไม่ทนอบายมุข

ความไม่ดีของเรา ท่านกล่าวไว้
ไหล..มาจากคนพาล นั่นเอง
อาจเป็นพ่อแม่ เพื่อนฝูง คนเสงเครง
แม้แต่ตัวเราเอง ก็ตาม

คนพาลเป็นเสนียด อย่าประมาท
ผู้มีปัญญา ฉลาด จึงไม่ขาดสมาธิ
เอาสติไว้ในตน หนีห่างพาลี
นั่งสมาธิ เป็นวิธี หนีห่างคนพาล

การนั่งสมาธิ นี้เป็นเกราะ ป้องกัน
ศูนย์กลางกาย เป็นบ้าน เป็นเกราะ
มีบุญโอบอุ้มรักษา จำเพาะ
ทั้งพระนิพพาน ท่านก็ ลงรักษา

;;;;;;;;;;

มิจฉาชีวะ (ยิ่งกว่าคนตาบอด) ผู้มีความรู้มิจฉาชีวะ ชีวาเสื่อม ใจไม่เลื่อม..ไม่ใส ใจทมิฬ มีจิต คิดเบียดเบียน ปัญญาสิ้น เหมือนฐานดิน ของบ้าน ไม่มั่นคง

 มิจฉาชีวะ
(ยิ่งกว่าคนตาบอด)

ผู้มีความรู้มิจฉาชีวะ ชีวาเสื่อม

ใจไม่เลื่อม..ไม่ใส ใจทมิฬ

มีจิต คิดเบียดเบียน ปัญญาสิ้น

เหมือนฐานดิน ของบ้าน ไม่มั่นคง

ปัญญาดับ อาภัพ ยิ่งกว่าคนตาบอด
ชีวิตจอด เหมือนหลับตา เดินทางไกล
ไม่เป็นตัวของตน ดิ้นรน ตามเขาไป
ถูกผิด รู้ไม่ได้ ฝากไว้กับชะตา

ปัญญาดับทุกข์หลาย เหมือนอยู่ในนรก
เร่าร้อน จิตโศก ตกนรกทั้งเป็น
ตายเสียยังดีกว่า แต่ไม่ตาย กรรมเวร
ปัญญา เป็นเช่น แก้วสารพัดนึก

คนใจดำ บ้าระห่ำ ไร้เมตตา
หมู่พาลา ขยะ สังคม
ในยุคทมิฬนี้ คนดีก้ม
ความทุกข์ระทม มีทุกหย่อมหญ้า

ยุคทมิฬนี้ สร้างบารมี ได้ดีนัก
ขันติ ต้องตระหนัก ไว้ให้ดี
ไม่สู้ และก็ ไม่หนี
รักษาสติเต็มที่ ณ ที่ศูนย์กลางกาย

ชีวิต เปรียบเป็นบ้าน ต้องฐานแน่น
มีศีลเป็นแกน แก่นแน่นหนา
ชีวิตไร้ศีล สิ้นสุข ภัยนาๆ
มีชีวา เปรียบปานว่า ตายทั้งเป็น

มิจฉาชีวะ น่าเวทนา เกิดมาหาบาป
คนชั่วไม่ทราบ และไม่เชื่อ
สรรพสัตว์ น่าอนาถ เป็นเบื้อ
เป็นกวางเนื้อ ให้หมู่มาร ไล่ต้อน

;;;;;;;;;;

แผ่นดินไทย (แผ่นดินทอง) อ่อนไป ก็ไม่ได้ ใครๆดูหมิ่น แข็งไป ก็ไม่สิ้น มีเวรภัย เดินทางสายกลาง เท่านั้นใช่ ทานศีลภาวนา เข้าไว้ คนรักใคร่ทุกคน

 แผ่นดินไทย
(แผ่นดินทอง)

อ่อนไป ก็ไม่ได้ ใครๆดูหมิ่น

แข็งไป ก็ไม่สิ้น มีเวรภัย

เดินทางสายกลาง เท่านั้นใช่

ทานศีลภาวนา เข้าไว้ คนรักใคร่ทุกคน

อยู่ทางโลก หนีทุกข์โศก ไม่พ้น
ต้องอดทน มีน้ำใจ ให้รักแท้
บำเพ็ญทาน ประพฤติธรรม นำนั่นแหละ
สงเคราะห์ญาติ สุขแท้ จึงมา

ทำงานไม่มีโทษ คนทั้งหมดรักษา
ไม่เว้น แม้แต่เทวดา อารักษ์
สุขทั้งตน สุขทั้งคนอื่น ประจักษ์
พร้อมพักตร์ ทั้งสังคม อยู่เย็น

บำเพ็ญทานการกุศล ผลคือบุญ
ใจอบอุ่น สุขสันติ์ สดชื่น
สังฆทาน ศรัทธามั่น ไม่ดาดดื่น
สติตื่น จากหลับไหล ในโลกีย์

ประพฤติธรรม นำสุข เสมอหน้า
เหมือนจุติลงมา จากสวรรค์
มีทุกข์ร่วมต้าน มีสุขร่วมสุข กัน
สุขสันติ์..ทั่วหล้า ฟ้าสีทอง

พุทธศาสนาเป็นแกน แก่นสุข
เดินทางถูก พบสุขแท้จริง
เป็นสุขสันโดษ สุขใจ สุขยิ่ง
สุขแท้จริง สุขทั้งตน และคนอื่น

ไทยมหารัฐ อุบัติขึ้น แน่แท้
บารมีแผ่ ดังตะวัน เฉิดฉันฉาย
สรรพสัตว์ พร้อมหน้า อยากมาไหว้
แผ่นดินไทย แผ่นดินทอง

;;;;;;;;;;

สุขจากทรัพย์ (มันขยับหนีได้) สันโดษ ความพอใจ ใจเป็นสุข ไม่อิงสนุก ก็สุขได้ และก็เป็นความสุข ที่ยิ่งใหญ่ ใจหยุดนิ่งอยู่ในกาย เรียกสุขสันโดษ

 สุขจากทรัพย์
(มันขยับหนีได้)

สันโดษ ความพอใจ ใจเป็นสุข
ไม่อิงสนุก ก็สุขได้
และก็เป็นความสุข ที่ยิ่งใหญ่
ใจหยุดนิ่งอยู่ในกาย เรียกสุขสันโดษ

ใจนิ่งใจหยุด เป็นที่สุดแห่งบุญ
แสวงบุญ ต้องมีศรัทธา มาที่วัด
คนทั้งหลาย เมาทรัพย์ จึงไม่อาจ
ศรัทธาขาด น่าอนาถ หาบุญไม่ได้

สุขจากการมีทรัพย์ มันขยับหนีได้
หนีไปๆ คล้ายล่อให้ตาม
เหมือนไฟ ไม่อิ่มด้วยเชื้อ กลับลุกลาม
เติมเชื้อเท่าไดก็ตาม ไม่มีอิ่ม

สุขสันโดษ ใจปราโมทย์ สุขหลาย
ยากเกินบรรยาย สุขจากใจทั้งหมด
เป็นสุขบริสุทธิ์ หลุดจากตัณหาโฉด
มีเมตตาปรากฎ เป็นเครื่องหมาย

สันโดษ เป็นประตู สู่ความเจริญ
ยากเหลือเกิน ด้วยเงินเป็นพระเจ้า
สนุกสนาน เช้าฮาเย็นเฮ กินเหล้า
งานเลี้ยงไม่เอา..สุรา เป็นไม่มี

สุขโลกีย์ มีความตระหนี่ ครอบงำ
กินเกียรติกาม งามหน้า
ดูดาย ในความทุกข์ ชาวประชา
น่าเวทนา มีชีวาสูญเปล่า

สุขสันโดษ สุขทั้งตนและคนอื่น
แสวงบุญสร้างบารมี เป็นพื้น เป็นนิสัย
นำพาหมู่ชน พ้นภัย ตัณหาร้าย
ธรรมชาติสดใส ไทย แผ่นดินทอง

;;;;;;;;;;

ไม่ถูกนินทา (หามีไม่) ผู้ไม่ถูกนินทา หามีไม่ ในโลก ใจที่สกปรก ใจตก ระคายเคือง ขวางหูขวางตา หาเรื่อง คนพาลเต็มเมือง คอยหาเรื่องทั้งนั้น

 ไม่ถูกนินทา
(หามีไม่)

ผู้ไม่ถูกนินทา หามีไม่ ในโลก

ใจที่สกปรก ใจตก ระคายเคือง

ขวางหูขวางตา หาเรื่อง

คนพาลเต็มเมือง คอยหาเรื่องทั้งนั้น

อย่าคบคนพาล มงคลที่หนึ่ง มงคลชีวิต
หนีสุดขีด ไปคนละทิศ คนละโลก
โดยเฉพาะใจตน อย่าปล่อยให้ตก
ยกขึ้นไว้ ได้ด้วยความดี

เมื่อใจตก ปากไว นินทาใครๆก็ได้
บาปตัวร้าย ไหลเข้าทันที
คอยควบคุม บังคับ ข่มขี่
กลายเป็นคน อัปปรี จัญไร

คนใจตก ใจสกปรก กระวนกระวาย
หันขวาซ้าย หาที่ระบาย ใส่คน
หนีไม่พ้นนินทา และยกตน
ขาดความอดทน เป็นคนอ่อนต่อโลก

คนทั้งหลาย ที่ได้แต่ทำมาหากิน
อ่อนต่อโลกทั้งสิ้น รู้ไว้
ไม่รู้จักเข้าวัด ดัดนิสัย
 น่าเสียดาย ในความเป็นมนุษย์

คนทั้งหลาย เมามายโลก
ไม่น่าตลก เหมือนคนเมาสุรา
แม้ไม่กินสุรา แต่ก็เหมือนคนบ้า
คนดื่มสุรา คนบ้า ทำลายตน

คนเมามายโลก เมาตัณหา
เป็นคนบ้า ยิ่งกว่าบ้า ก็ว่าได้
เป็นมิจฉาทิฏฐิ สุดที่จะอันตราย
การนินทาว่าร้าย นั่นแหละใช่ เมามายโลก

;;;;;;;;;;

ธรรมชัย (นำชนพ้นกรรม) ผู้เกลียดธรรม ขอย้ำ คือผู้เสื่อม ไม่เลื่อม ไม่ใส ใจทมิฬ คือคนพาล ระรานคนดี ความดีสิ้น ใจถวิล คิดแต่ร้ายๆ ใส่ความคน

 ธรรมชัย
(นำชนพ้นกรรม)

ผู้เกลียดธรรม ขอย้ำ คือผู้เสื่อม

ไม่เลื่อม ไม่ใส ใจทมิฬ

คือคนพาล ระรานคนดี ความดีสิ้น

ใจถวิล คิดแต่ร้ายๆ ใส่ความคน

ธรรม ดวงบุญใส คล้ายมารดา
เรานั่นหนา คล้าย เด็กน้อย
แสนซุกซน มารดาต้องคอย
ไม่ให้คลาดสายตาแม้แต่น้อย เดินตาม

ธรรมนั้นหรือ คือผู้รักษา กายและใจ
ขาดธรรมไม่ได้ ทุกข์หลายเกินคิด
แม้พระพุทธองค์ ทรงเคารพธรรม สุดจิต
ทุกชีวิต ขาดธรรมไม่ได้ ตายทั้งเป็น

คนขาดธรรม นั้นคือคนขาดบุญ
ไม่มีบุญหนุน คุณก็จะไหลไปตามน้ำ
คนทั้งหลายทำอย่างไร คุณก็ทำตาม
พยายาม หาทรัพย์ ลาภยศสรรเสริญ

เป็นสังคมนายทุน วุ่นหาทรัพย์
ปัญญาดับ มาคู่กับ ความรุนแรง
สังคมเผด็จการ มีแต่ความขัดแย้ง
 การแก่งแย่ง ทำร้าย ทำลายสังคม

ธรรมชาติทนไม่ไหว คล้ายโมโห
เกิดภัยพิบัติใหญ่โต ภัยธรรมชาติ
ทั้งโรคภัยไข้เจ็บ ก็รุกฆาต
น่าอนาถ สุดคาด ของคน

เมื่อคนทิ้งธรรม รับอธรรม ความเสื่อม
ใจดำเมื่อม ใจร้าย ไม่ใช่คน
พระพุทธศาสนา พาธรรมชัย นำชน
ให้ขันติ อดทน รักษาธรรม

;;;;;;;;;;