สภาไม่เป็นสภา (ถ้าไม่มีคนดีสัตบุรุษ) สัตบุรุษไม่มีในชุมชนใด ชุมชนนั้น ไม่..ชื่อว่าสภา ผลการประชุม เป็นโมฆะ ไม่มีสาระ ..แก่นสาร

  สภาไม่เป็นสภา
(ถ้าไม่มีคนดีสัตบุรุษ)

สัตบุรุษไม่มีในชุมชนใด

ชุมชนนั้น ไม่..ชื่อว่าสภา

ผลการประชุม เป็นโมฆะ

ไม่มีสาระ ..แก่นสาร

สัตบุรุษ คุณธรรมเจ็ดประการ

 ธัมมัญญุตา รู้ทันเหตุของโลก และชีวิต

มีบุญบาป..ลิขิต

ให้โลกและชีวิต เป็นไป

 อัตถัญญุตา รู้จักผล

รู้ต้นปลาย ในเหตุหรือธรรม

 ซาบซึ้ง ปีติล้ำ

ดื่มด่ำซาบซึ้ง จึงแสวงบุญฯ

 อัตตัญญุตา รู้จักตน

มีปณิธานแก่กล้าล้น ฝึกตนฝึกใจ

สันโดษสมถะ ต้องฝึกให้ได้

 ชนะตนได้ ยิ่งใหญ่ เหนือโลก

 มัตตัญญุตา รู้จักประมาณ

 รู้ศูนย์กลางกายนั้น ทางสายกลาง

 ทางบุญ ทางสว่าง

ทางถึง พระรัตนตรัย

 กาลัญญุตา รู้จักกาล

รู้จักกรณียกิจสำคัญ ของชีวิต

ทำประโยชน์ตน ประโยชน์ท่าน สุดขีด

บำเพ็ญจิต ละตัณหา อุปาทาน

 ปริสัญญุตา รู้จักชุมชนบริษัท

สามารถ นำชุมชน พาพ้นโลกีย์

พาแสวงบุญ สร้างบารมี

พาหนีกฎไตรลักษณ์ กฎแห่งกรรม

 ปุคคลัญุตา รู้จักบุคคล

พาหลุดพ้น ตัณหา

เชื่อในบุญบาป มีกิจกรณียะ

ทุ่มชีวา ฝึกตน

;;;;;;;;;;

สัตบุรุษ (พูดด้วยจิตเมตตา) พูดเป็นธรรม สัตบุรุษ จากแหล่งบริสุทธิ์ ในกาย มีอานุภาพ ดูดใจคนได้ ปีติใจ จึงเลื่อมใส ศรัทธา

 สัตบุรุษ
(พูดด้วยจิตเมตตา)

 พูดเป็นธรรม สัตบุรุษ

จากแหล่งบริสุทธิ์ ในกาย

มีอานุภาพ ดูดใจคนได้

ปีติใจ จึงเลื่อมใส ศรัทธา

 วาจาสุภาษิต จากจิตเมตตา

รู้กาละ รู้ว่าควรไม่ควร

พูดด้วยใจใส ไม่รีบด่วน

พูดพอควร ไม่มากไม่น้อย

พูด เพื่อประโยชน์ท่าน

ด้วยคำหวาน ปราถนาให้สุข

ไม่ปล่อยอารมณ์ส่วนตัว ที่ทุกข์

พูดหวังปลูก..คุณธรรม ประจำใจ

 สรรพสัตว์ อ่อนหัด ไม่รู้ธรรม

ชีวิตมีบุญค้ำ นำสุขสำเร็จ

หลงภาพลวงตา วิบาก ไม่เข็ด

น้ำตาเช็ด หลงเหยื่อเบ็ดมาร

ทำชั่วก็ได้ทรัพย์ เป็นกับดัก

เป็นภาพลวงตาชัดๆ ห้ามิติ

โลกเป็นเช่น เล่นละคร ชีวี

หรือเหมือนฝัน ในคืนที่ หลับสนิท

ก่อนตายนั่นหละ ได้สติ

รู้ดี แต่มิอาจทำอะไรได้

ต้องรับกรรม ในอบาย

เกิดใหม่ ก็ลืมหมด เหมือนสดซิงๆ

สัตบุรุษ คนดีสุด กัลยาณมิตร

พูดเป็นธรรม จากจิต..เมตตา

 อดทน บ่มตน บารมีกล้า

ปราบพาลา หมู่มาร ที่หาญผยอง

;;;;;;;;;;

สัตบุรุษคนดี (ศรีสังคม) สัตบุรุษ คนดี ศรีสังคม มหาชนนิยม ยกย่อง มีจิตสงเคราะห์ ประดุจพี่น้อง ให้คนทั้งผอง เป็นสุข

 สัตบุรุษคนดี
(ศรีสังคม)

สัตบุรุษ คนดี ศรีสังคม

มหาชนนิยม ยกย่อง

มีจิตสงเคราะห์ ประดุจพี่น้อง

ให้คนทั้งผอง เป็นสุข

ประชาธิปไตย ไม่อาจไร้ สัตบุรุษ

เพื่อหยุดตัณหา หายนะใหญ่

ประชาธิปไตย จึงใช่

มิฉนั้น มารตะไล เผด็จการ

สัตบุรุษ สุดดี มีศรัทธา

มีปัญญา ศรัทธา..ในบุญ

ฝึกตนฝึกสติ มีเมตตาการุณ

เป็นศูนย์..รวมใจมหา..ประชาชน

แสวงบุญสร้างบารมี เป็นที่สุด

ผ่องผุด ทำพระนิพพานให้แจ้ง

มหาชนเป็นสุข ดินฟ้า ไม่แสลง

แจ่มแจ้งนภา ในน้ำมีปลาในนามีข้าว

โลกและสวรรค์ สุขสันติ์ ร่วมฟ้า

เป็นยุคพัฒนา ยุคทอง

พระโพธิสัตว์ หนึ่งไม่มีสอง

นำพาสรรพสัตว์ทั้งผอง เจริญธรรม

อสัตบุรุษ ผุดขึ้นมาในยุคมืด

มหาชนอืด อึดอัด

ก็สมควร ด้วยล้วน ทิ้งโอกาศ

ของมนุษย์ชาติ คือแสวงบุญ

มหาชนไร้ศรัทธา เทวดาหนี

หมู่เปรตสัมภเวสี เข้ากินเมือง

โรคภัยไข้เจ็บ เอาเรื่อง

เศรษฐกิจฝืดเคือง ด้วยอสัตบุรุษแท้ๆ

;;;;;;;;;;

สักการะบูชาผิด (มีสิทธิ์ไปอบายภูมิ) สักการะบูชา เสียเวลาเปล่า บูชาพระเจ้า โง่เขลาแท้ๆ บูชามาร แม้มากฤทธิ์ เสียใจแน่ จะตายนั่นแหละ จึงเข้าใจ

สักการะบูชาผิด
(มีสิทธิ์ไปอบายภูมิ)

สักการะบูชา เสียเวลาเปล่า

บูชาพระเจ้า โง่เขลาแท้ๆ

บูชามาร แม้มากฤทธิ์ เสียใจแน่

จะตายนั่นแหละ จึงเข้าใจ

พระกับมาร โรมรัน อยู่ภายใน

มารกลัวธรรมกาย พุทธแท้

กันนัก ศูนย์กลางกาย นั่นแหละ

หลวงปู่ฯท่านแน่ ปราบมารสุดธรรม

การสักการะเช่นนั้น แม้ร้อยปี
เมื่อยฟรี ไม่มีค่าอะไร
น่าเวทนา น่าเห็นใจ
ทุ่มเทอย่างยิ่งใหญ่ สูญเปล่า

การยกย่องบุคคล อบรมตนแล้ว
เหมือนได้แก้ว แม้เพียงครู่เดียว
ประเสริฐกว่า แต่คนไม่แลเหลียว
แปลกจริงเจียว แต่เป็นจริง

เรายังไม่ชนะเขา เราเพียงตีตื้น
ช่วยกันปลุกให้ตื่น ฟื้นศรัทธา
แสวงบุญ สร้างบารมี นั่นหละ
ทุ่มสุดชีวา ทำพระนิพพานให้แจ้ง

วัฏฏสงสาร สุดแสนอันตราย
สรรพสัตว์ส่วนใหญ่ ไปอบายภูมิ
เหมือนน้ำไหลลงต่ำ สนุกล้ำ ที่ลุ่ม
หมู่มารเป็นกลุ่ม รุมทรมาน สัตว์นรก

สรรพสัตว์ ล้วนเป็นญาติ เกี่ยวข้อง
เป็นพี่น้อง เคยเกี่ยวข้องทุกระดับ
สร้างบารมี เป็นหน้าที่ ต้องรับ
ต้องไปกับ..หลวงปู่ฯ ผู้ปราบมาร

;;;;;;;;;;

คนดีไม่ดี (ไม่อยู่ที่ชาติกำเนิด) คนเลว ไม่เพราะชาติกำเนิด ดอกบัว ยังเกิด..ในโคลนตม พระราชาเลว มีถม พระเอก ยอดนิยม เกิดบ้านนอก

 คนดีไม่ดี
(ไม่อยู่ที่ชาติกำเนิด)

 คนเลว ไม่เพราะชาติกำเนิด

 ดอกบัว ยังเกิด..ในโคลนตม

พระราชาเลว มีถม

พระเอก ยอดนิยม เกิดบ้านนอก

ลูกผ่าเหล่า เราเห็น

เป็นกรรมเวร ของใครของท่าน

พ่อแม่แนะนำ เท่านั้น

ลูกหลานดีหรือไม่นั้น ไม่แน่

 คนประเสริฐ เพราะชาติกำเนิดไม่

เพชรใส ยังอยู่ได้ ในตม

คนดีไม่ดี อยู่ที่ใจ ฝึกอบรม

เป็นนิสัย เคยบ่ม..บารมี

ทำความดีเป็นสาย ได้บารมี

เป็นนิสัยดี ติดตัว

ข้ามภพข้ามชาติ ฉลาด ไม่มืดมัว

มีศรัทธา รู้ทั่ว บุญบาป

 การกระทำ ความประพฤติ

ทำให้ใจมืด หรือสว่าง

นิสัย เลวหรือดี ทุกข์หรือสมหวัง

บุญบาป เป็นตัวตั้ง ตัวเริ่ม

คนประเสริฐ เกิดจาก ฝึกฝน

ฝึกตน คนฝึกใจ

ทานศีลภาวนา เป็นนิสัย

กฎแห่งกรรม ยิ่งใหญ่ แน่นอน

ทำชั่วร้อยปี ได้สติ วันสุดท้าย

ดีกว่าคนทั้งหลาย ขาดสติ

ทำดีมากมาย สุดท้าย อัปปรี

ลงสู่อบายทันที หนีไม่พ้น

;;;;;;;;;;

สันโดษสมถะ (ชนะโลก) สันโดษสมถะ คุณธรรม สันโดษเลิศล้ำ ทำจิต ให้พอใจ ในสภาวะ ที่มี ที่เห็น ที่เป็น ที่ได้ สมถะ อยุดนิ่งใส อยู่ในตน

 สันโดษสมถะ
(ชนะโลก)

สันโดษสมถะ คุณธรรม

สันโดษเลิศล้ำ ทำจิต ให้พอใจ

ในสภาวะ ที่มี ที่เห็น ที่เป็น ที่ได้

 สมถะ หยุดนิ่งใส อยู่ในตน

 ตัณหาพาใจกังวล ดิ้นรนออกไป

 ใจเคืองระคาย มีเรื่องคิด

อยู่กับตัณหา หรือพาลา โง่สนิท

ไม่มีสิทธิ์มีสุข มีแต่ทุกข์กังวล

ผู้มีปัญญา รู้ทันจิต

ตัดกังวล ไม่คิด ฝึกฝนจิตให้เชื่อง

เป็นบัณฑิต ปัญญาประเทือง

จนได้เรื่อง ได้ปีติ มีศรัทธา

สันโดษสมถะ พอใจ ในชีวิต

จิต..สงบเย็น เห็นโลกเป็นของต่ำ

เห็นคนทั้งหลาย ใช้ชีวิตว่ายตามน้ำ

ไหลตาม..สังคม นิยมโลกีย์

สันโดษสมถะ ปราโมทย์ เป็นสุข

หมดทุกข์ หมดกังวลใจ

บำเพ็ญทาน ประพฤติธรรม เป็นนิสัย

ได้ชีวิตใหม่ แสวงบุญสร้างบารมี

คนทั่วไปเมื่อพอใจ ใจยังอยู่ภายนอก

ยังไม่รู้จักดอก อิ่มอกอิ่มใจ

ต้องสมถะ ใจหยุดอยู่ภายใน

เอิบอิ่มหลาย ใจเป็นสุข

เกิดปัญญา ศรัทธา ทางธรรม

มีจิตดื่มด่ำ ล้ำลึก

เห็นโลก มีอันตราย เกินคาดนึก

เป็นความรู้สึก บริสุทธิ์ หลุดจากตัณหา

;;;;;;;;;;

เกียจคร้าน (สุดอันตราย) ผู้เกียจคร้าน หย่อนความเพียร ใจหันเหียน ไม่เพียรทำดี ขาดศรัทธา คบพาลา พาลี มีอายุร้อยปี ก็ไม่มีอะไร

 เกียจคร้าน
(สุดอันตราย)

ผู้เกียจคร้าน หย่อนความเพียร

ใจหันเหียน ไม่เพียรทำดี

ขาดศรัทธา คบพาลา พาลี

 มีอายุร้อยปี ก็ไม่มีอะไร

เป็นผู้ว่างเปล่า น่าเสียดาย

เป็นมนุษย์เท่านั้นไซร้ ได้แสวงบุญ

บาป หยาบช้า ทำใจขุ่น

น่าอาดูลย์ น่าเวทนา ปัญญาน้อย

ผู้ใจขุ่นใจตก โชคไม่เข้าข้าง

 การงานทุกอย่าง มีปัญหา

คนดีหลบไป ไม่กล้าสู้หน้า

มีแต่หมู่พาลา แห่แหน

กิเลสกรรมวิบาก ลากลงนรก
คนใจสกปรก นรกชอบมาก
เป็นเหมือนหมู่เนื้อ ถูกเสือล่าลาก
 อบายภูมิ อยู่นานนัก อนันตกาล 

 เพียรวันเดียว ประเสริฐกว่า
ได้สาระ บุญบารมี หนุนชีวิต
ตัดรอนบาปหยาบช้า บำเพ็ญจิต
ใจนิ่งสนิท ที่ศูนย์กลางกาย

ศรัทธา เลิศล้ำ ค้ำชีวิต
 บำเพ็ญจิต ทุ่มชีวิตฝึกใจ
กัลยาณมิตร จึงยิ่งใหญ่
ได้ชีวิตใหม่ ไม่เหมือนเดิม

เกียจคร้าน ด้วยตระหนี่
มีตัณหากาลี เป็นสันดาน
ขาดปัญญา หลงบูชา คนพาล
 นั่นแหละท่าน ปุถุชน

;;;;;;;;;;