หลวงน้าขอลากลับ
(๕มกราคม๒๕๖๕)
ขออาลัยลา อเมริกา และเหล่ากัลยาณมิตร
อันทุกชีวิต ต้องเวียนว่าย ในวัฏฏะ
เราทั้งหลาย ตกอยู่ใน อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
ไม่อาจอยู่ค้ำฟ้า เป็นธรรมดา ของสรรพสัตว์
อยู่อเมริกา มานาน ยี่สิบสี่ปี
กระทั่งเดี๋ยวนี้ อายุแปดสิบปีแล้ว
แม้ร่างกายดูดี ท่าที ยังแจ๋ว
แต่ก็อยู่ไม่ได้แล้ว ต้องแจวกลับบ้าน
ทำประโยชน์ตน ประโยชน์ชน ต้องสมบูรณ์
ตอนนี้ ประโยชน์ชนที่ยังสูญ คือสงเคราะห์ญาติ
แม้แต่พระพุทธองค์ ยังทรงเสด็จ ประพาส
สงเคราะห์ญาติ ร่วมชาติ ร่วมชีวิต
หมู่มาร ตามล้างผลาญ บรรดาญาติ
ให้คิดพลาด คิดผิด เป็นนิสัย
เหมือนกลั่นแกล้ง แทงข้างหลัง ให้อยู่ไม่ได้
ไม่อยากไปก็ต้องไป อาลัยลา
ความคุ้นเคย เป็นญาติอย่างยิ่ง
เป็นเรื่องจริง เห็นได้ ในเวลาจาก
ใจหาย อาลัยลา น้ำตาพราก
สุดที่จักอดกลั้น มันไหลเอง
ขอบุญญาบารมี ที่หลวงน้าทำไว้ดีแล้ว
กลายเป็นแก้ว คอยรักษา ญาติโยมทุกท่าน
มีสุขกายสุขใจ เหลือกินเหลือใช้ มีศรัทธามั่น
มีลูกหลาน เป็นคนดี มีศีลธรรม
สาธุชน คนมีบุญ ทั้งหลาย
ขอลาไกล กลับเมืองไทย ไม่ใช่หนีหน้า
มีเจอมีจาก เป็นธรรมดา
ขอทุกท่าน จงสุขสมอุรา ตลอดกาลนาน เทอญ
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น