รักตน (คือคนเทวดา) ความรัก ไม่อาจจัก เสมอด้วยบุตร เป็นคำพูด ของเทวดา พระพุทธองค์ตรัส ความรักไม่อาจ เสมอด้วยตน ถูกกว่า คนธรรมดา คิดไม่ถึง ตลึงงง

 รักตน
(คือคนเทวดา)

ความรัก ไม่อาจจัก เสมอด้วยบุตร

เป็นคำพูด ของเทวดา

พระพุทธองค์ตรัส ไม่อาจเสมอด้วยตน ถูกกว่า

คนธรรมดา คิดไม่ถึง ตลึงงง

ความรัก แผ่เมตตาปกปัก รักษา
เมื่อมีภัยนาๆ มีอุเบกขา สละชีวาตน
มารดารักบุตร สุดรักกว่าทุกคน
รักท่วมท้น เกิดอานุภาพ ขับไล่มาร

 บิดามารดา ท่านจึงเปรียบว่า เป็นพระ

มีเมตตาอุเบกขา ประดุจอรหันต์ ของบุตร

เมื่อมีมาร เป็นหน้าที่ของท่าน สุดสุด
ป้องกันบุตร สุดชีวิต

ดูเหมือนว่า พระอรหันต์ ไม่รักตน

ต้องดิ้นรน ไม่คำนึงถึงตน ช่วยเหลือคนอื่น
ด้วยเมตตาและอุเบกขา สละชีวา อย่างใจระรื่น
การช่วยเหลือคนอื่น ได้บารมี ที่วิเศษ

 ผู้ที่ให้ คือผู้ที่ได้ พระจอมไตรตรัส

ได้ชัดๆ คือ ได้บุญบารมี

ประโยชน์ตน ประโยชน์ท่าน สมบูรณ์ดี
นี้คือคำตรัส พระชินสีห์ ขณะจะเข้านิพพาน

ดังนั้น การให้ ใช่ คือการรักตนที่สุด

ทำตนเองให้หลุด ให้พ้นภัย ในสังสาระ

รักเสมอตนไม่มี แสวงบุญสร้างบารมี นั่นหละ

และโลกก็จะ..ไม่ช้ำ ธรรมก็จะไม่เสีย

 สัญชาตญาณ ของมารดา สละทุกอย่าง

แม้กระทั่งชีวา รักษาชีวิตบุตร
ป้องกันอันตราย ไม่ดูดาย ประดุจ
แม่ไก่กล้าสุด ไม่กลัวเหยี่ยวร้าย ไล่ตะเพิดนั้น

ก็ได้ชื่อว่า แสวงบุญสร้างบารมี
อันหมายถึง สละชีวี เพื่อจะได้ของมีค่าที่สุด
เป็นการรักทั้งตน รักธรรม เยี่ยมยุทธ
รักที่สุดคือตน รักใดไม่เสมอ

;;;;;;;;;;