สมบัติเป็นวิบัติ (ถ้าไม่ประหยัดสุดประโยชน์สูง) ทรัพย์เสมอด้วยโคไม่มี เป็นวจีเทวดา แต่พระพุทธองค์ตรัสว่า ไม่อาจจะเสมอด้วยข้าว โคไถนาได้ จำเป็นหลาย เลี้ยงเรา แล้วข้าว จะเสมอด้วยโค ได้อย่างไร

 สมบัติเป็นวิบัติ
(ถ้าไม่ประหยัดสุดประโยชน์สูง)

ทรัพย์เสมอด้วยโคไม่มี เป็นวจีเทวดา

แต่พระพุทธองค์ตรัสว่า ไม่อาจจะเสมอด้วยข้าว

โคไถนาได้ จำเป็นหลาย เลี้ยงเรา

แล้วข้าว จะเสมอด้วยโค ได้อย่างไร

รวมทั้งทรัพย์สินเงินทอง หรือของนอกกาย ก็ไม่เท่า

ยอดทรัพย์คือข้าว ทำไมเล่า เป็นอย่างนั้น

คำตอบก็คือ สิ่งบำรุงกาย คืออาหาร

ส่วนโคนั้น ไม่ใช่

โคมีหรือไม่มี เราก็มีกินมีใช้

จงรู้ไว้ มันไหลมาเอง 

อาหาร หรือสิ่งที่เราเป็นเราได้ นอนเอ้งเต้ง

มันมาเอง ตามกฏแห่งกรรม

 กรรมวิบาก จัก จัดหาให้

ไม่อยากได้ ก็ต้องได้ ต้องเอา

ผู้มีบุญเท่านั้น จึงจะหนีมันได้ กรรมเก่า

สมัยต้นกัปนั้นเล่า ข้าวเกิดขึ้นเอง

ยิ่งบนสวรรค์ สุขสันติ์ เสวยผลบุญ

เพียงคิดก็ได้ ไม่ต้องลุ้น บุญก็ส่งผล

ใช้แต่บุญ ของตน

บุญหมด ก็หล่น ตกสวรรค์

ดังนั้น ทรัพย์ภายนอก ขอบอก เสมอด้วยข้าวไม่มี

บำรุงกายี ต้องมีอาหาร

ส่วนเทวดา เสวยปีติกัน

ทั้งบนโลกและสวรรค์ ใช้เหมือนกัน คือบุญ

คำว่าทรัพย์สมบัติ มีความหมาย ในพระไตรปิฎก 

ไม่ตลก แปลว่า เครื่องปลื้มใจ

ทรัพย์สินเงินทอง มีแล้วปลื้มได้

แต่ปลื้มแล้วติดตัณหา ไม่ไหว ตายทั้งเป็น 

สมบัติ เป็นวิบัติ ถ้าไม่ประหยัดสุดประโยชน์สูง
ชีวิตจะรุ่ง หรือล่วง จะต้องรู้จักใช้
เปลี่ยนเป็นบุญ ใจปีติ นี้จึงปลื้มใจ
ส่วนรวยทรัพย์นั้นไม่ใช่ ด้วยใจไม่รู้จักอิ่ม

;;;;;;;;;;