วันอาทิตย์ที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2565

ชีวิตทุกข์หนัก (ถ้าไม่รู้จักแสวงบุญ) บาปยังไม่ส่งผล คนเขลาก็ว่าหวาน หัวเราะลั่น ดื่มสุรา เฮฮากัน บาปส่งผลเมื่อใด ประสพทุกข์เมื่อนั้น ทุกข์อนันต์ สุดคาด อจินไตย

 ชีวิตทุกข์หนัก
(ถ้าไม่รู้จักแสวงบุญ)


บาปยังไม่ส่งผล คนเขลาก็ว่าหวาน
หัวเราะลั่น ดื่มสุรา เฮฮากัน
บาปส่งผลเมื่อใด ประสพทุกข์เมื่อนั้น
ทุกข์อนันต์ สุดคาด อจินไตย

กฎแห่งกรรม ให้ผลแน่ หลังตาย
คนทั้งหลาย..ประมาท ด้วยขาดปัญญา
ไม่ฝึกตน เป็นคนใจมืดหนา
ด้วยอวิชชา และตัณหาอุปาทาน

เป็นปลาหลงเหยื่อ ไม่เชื่อเต่า
ไม่เชื่อพระพุทธเจ้า เขลาแท้ๆ
ตัณหาอุปาทาน มันแน่
ตบตาคนทั้งหลาย ไม่ว่าเด็กหรือแก่ แน่จริงๆ

คนที่รู้จักแสวงบุญ เร่งลุ้นสร้างบารมี นี้น้อยนัก
เป็นสัก..เท่าเขาโคสองเขา เท่านั้น
ไปสู่สุคติ โลกสวรรค์
ส่วนนอกนั้น เท่าขนโค ไปอบาย

ศรัทธา ท่านจึงว่า เป็นอริยทรัพย์
สุดประเสริฐ เลิศยิ่งกว่าทรัพย์ ใดใด
ศรัทธาคุณธรรม นำความชื่นใจ
ปีติหลาย เมื่อได้ ทำบุญ

ผู้มีศรัทธา ได้ชื่อว่า มนุษเทโว
ปีติ ไม่ได้โม้ คืออาหารเทวดา
มนุษย์มีปีติ ย่อมไปสวรรค์ เป็นธรรมดา
ดังนั้นการเข้าวัดเข้าวา จึงสำคัญ

การให้การเสียสละ เท่านั้น จึงจะปีติ
การแสวงบุญสร้างบารมี จึงเป็นกรณียกิจ
มิฉนั้นไปอบาย คุกประหาร อำมหิต
นี้แหละ คือชีวิต สรรพสัตว์

;;;;;;;;;; 

คนกตัญญู (ผู้พาพ้นอบาย) ผู้ประพฤติผิด ในบิดามารดา หายาก อำมหิตมากๆ มันมาจากมหานรก ทำร้ายพระอรหันต์ ก็เหมือนกัน เดนนรก คนใจสกปรก มาจากนรกทั้งนั้น

 คนกตัญญู
(ผู้พาพ้นอบาย)

ผู้ประพฤติผิด ในบิดามารดา หายาก
อำมหิตมากๆ มันมาจากมหานรก
ทำร้ายพระอรหันต์ ก็เหมือนกัน เดนนรก
คนใจสกปรก มาจากนรกทั้งนั้น

เป็นพวกแสลงดี เห็นใครทำดี หมั่นไส้
จะเป็นจะตาย ปากไว วิจารณ์
ผิดศีลเป็นว่าเล่น เดนโลกันต์
มันคือมาร มาขวางกั้น ความดี

มีมารก็ดี สร้างบารมี ได้นัก
ปัญหาอุปสรรค มีไว้ข้าม
เมื่อมีอุปสรรค คนดี จะพยายาม
ใช้ขันตินำ สำเร็จและชัยชนะ

อุปสรรคนั้น แปลว่าใกล้สวรรค์ ท่านรู้ไหม
เพียงขันติเข้าไว้ สวรรค์อยู่ใกล้ๆนี่เอง
สุขสมปราถนา มีมาเอง
เป็นคนเก่ง ไม่ยาก เพียงรู้จักขันติ

คนทั้งหลายในปัจจุบัน คิดว่าฉัน กตัญญู
เพียงให้ทรัพย์เลี้ยงดู ยังไม่พอ
ถ้านำพาท่าน พ้นอบายได้ละก็
นั่นหละหนอ กตัญญูแท้

ท่านชาย บวชได้ ดีที่สุด
บวชพระ ประดุจ ส่งท่านขึ้นสวรรค์
อย่างน้อย ๓๒ กัป นะท่าน
การบวชจึงสำคัญ ไม่ธรรมดา

เป็นฆราวาส พาท่านไม่ขาด แสวงบุญ
เข้าวัด รู้จักเร่งลุ้น สร้างบารมี
อย่านี้ละก็ อภิชาติบุตร สุดดี
กตัญญู บุพพการรี สองคนดีที่หายาก

;;;;;;;;;;

วันศุกร์ที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2565

ขาดเคารพ (ประสพทุกข์อนันต์) ผู้ให้เคารพ ย่อมได้รับเคารพเช่นกัน เคารพ สำคัญ เป็นคุณธรรม เคารพคารวะ ด้วยมีปัญญาล้ำ ตระหนักในความดีงาม แม้เขามีน้อย

 ขาดเคารพ
(ประสพทุกข์อนันต์)


ผู้ให้เคารพ ย่อมได้รับเคารพเช่นกัน
 เคารพ สำคัญ เป็นคุณธรรม
เคารพคารวะ ด้วยมีปัญญาล้ำ
ตระหนักในความดีงาม แม้เขามีน้อย

เคารพคารวะ เหมือนว่า ทะเลมหาสมุทร
แม่น้ำทุกสาย ไหลรุด สู่ทะเลฯ
ด้วยอยู่ต่ำ ไม่ทำหัวสูง เหมือนไอ้เห้
ทะเลรับน้ำ เหมือนล้ำ ได้รับเคารพตอบ

เคารพคารวะ ลักษณะของผู้มีปัญญา
ส่วนหมู่พาลา ปัญญาน้อย
เป็นแมงป่อง ชูหางจงอย
พิษน้อย..หยิ่งยะโส อวดหาง

คนทั้งหลาย เมามาย หากิน
ใช้เวลาทั้งสิ้น หาทรัพย์
ลืมวันลืมคืน ลืมตื่น สติดับ
ถึงกับ ลืมคุณงามความดี

ลืมบุญลืมคุณ ลืมชาติศาสนา
ทำตัวไม่ต่างกะ หมูหมากาไก่
ด้วยคุณธรรมความเคารพ อ่อนหลาย
จึงกลาย..เป็นผู้ประมาท ขาดแสวงบุญ

บุญยิ่งกว่าแม่ แต่แลไม่เห็นคุณ
ด้วยตัณหาเข้ามาวุ่น เป็นมารร้าย
ทิฎฐิเป็นมิจฉา เป็นฉิบหาย
วัฏฏะเวียนว่าย ทุกข์อนันต์

ยุคนี้เป็นยุคทอง ของหมู่มาร
ตัณหาบาน หมู่มารเริงร่า
ไล่ต้อนสรรพสัตว์ อ่อนหัด หลงกามา
ขาดความเคารพ ไม่ธรรมดา ไปอบาย

;;;;;;;;;;

วันพฤหัสบดีที่ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2565

กตัญญูไม่ได้ (ถ้าไม่รู้จักบุญ) ผู้ชอบธรรม เป็นผู้จำเริญ ไม่นานเกิน เจริญแน่ อดทนอดกลั้น ขยัน ไม่มีเชือนแช สำเร็จและชนะแน่ และสุขสมปราถนา

 กตัญญูไม่ได้
(ถ้าไม่รู้จักบุญ)


ผู้ชอบธรรม เป็นผู้จำเริญ
ไม่นานเกิน เจริญแน่
อดทนอดกลั้น ขยัน ไม่มีเชือนแช
สำเร็จและชนะแน่ และสุขสมปราถนา

บุญเป็นสิทธิธาตุ เป็นธรรมชาติสำเร็จ
บุญเป็นเหตุ แห่งความเจริญ
บาปตัวร้าย ระวังไว้ ความเพลิน
ประมาทหลือเกิน เดินตาม เหยื่อล่อ

โลกโลกีย์ ผู้ขาดสติ หลงไหล
ใน ลาภยศสรรเสริญสุข
ไม่รู้ว่าตนไม่รู้ เป็นอย่างนี้ทุกยุค
รักสนุก ทุกข์ถนัด อ่อนหัดเหลือเกิน

คนสติดี มีศรัทธา และมาวัด
แสวงบุญไม่ขาด มุ่งมาดสร้างบารมี
ทำพระนิพพานให้แจ้ง แสดงเต็มที่
ด้วยรู้ดี เวลามนุษย์นี้ น้อยนัก

เมื่อไม่เชื่อบุญ คุณจะกตัญญูไม่ได้
เพียงเลึ้ยงกาย ยังไม่ใช่กตัญญู
ต้องเป็นผู้อัตตสุทธิและบริสุทธิ คุณไม่รู้
คือเป็นผู้ พาพ่อแม่เข้าวัด

คุณรู้หรือไม่ อภิชาติบุตร สุดประเสริฐ
มาเกิด ช่วยชาติศาสนา
เป็นขวัญกำลังใจ ชาวประชา
บุตรเช่นนี้หละ ยอดกตัญญู

บุญแสนดี แต่แปลกเหลือที่ คนไม่ค่อยรู้
จึงเกิดมาเพื่ออยู่ เหมือนหมูหมากาไก่
ตื่นเช้า ออกจากเล้า คุ้ยเขี่ยหากินไป
ตายแล้วไปอบาย คุกประหาร

;;;;;;;;;;

เผยแผ่ศาสนา (รอช้าไม่ได้) พวกโจร เป็นเสนียดของโลก อยากหมดทุกข์โศก อย่าเฉียดใกล้ เป็นพาล สันดานดิบ คนจัญไร เหมือนติดโรคร้าย โควิด๑๙

 เผยแผ่ศาสนา
(รอช้าไม่ได้)


พวกโจร เป็นเสนียดของโลก
อยากหมดทุกข์โศก อย่าเฉียดใกล้
เป็นพาล สันดานดิบ คนจัญไร
เหมือนคนติดโรคร้าย โควิด๑๙

พวกโจรเป็นคน หนักแผ่นดิน
ทำมาหากิน บนหลังคนอื่น
ได้เป็นใหญ่ ใช้เผด็จการ ข่มขืน
ประชาชน ล้มทั้งยืน เวรกรรม

โจรร้ายน่ากลัวแท้ๆ ได้แก่ใจเราเอง
โจรภายนอก แม้เก่ง ก็หนีได้
แต่โจรภายใน หนีไม่ออก แม้ตาย
ก็จะติดตามไป ในปรภพ

กิเลสคือโจรร้าย สิงอยู่ในใจเรา
กลายเป็นคนโง่เขลา เบาปัญญา
ระรานคนดี ที่เข้าวัดเข้าวา
เป็นคนบาปหนา ปุถุชน

ยากหลาย ที่จะให้คนละกิเลสตัณหา
เหมือนปลา ที่อยู่ในน้ำ
เหมือนหมู่หนอน ชอนไชน้ำครำ
เหมือสุนัก ชั้นต่ำ กินอาจม

การเผยแผ่ศาสนา สู้กับตัณหาพญามาร
ขุนรบพระนิพพาน ทำงานหนัก
นักสร้างบารมี จึงสำคัญนัก
ใครๆไม่รู้จัก นักรบกองทัพธรรม

มหาปูชนียาจารย์ ลงมาปราบมาร โดยเฉพาะ
ได้เวลาเหมาะ ก็ลงมา
ในยุคทมิฬ หมู่มารอหังการ์
การเผยแผ่ศาสนา รอช้าไม่ได้

;;;;;;;;;;

วันพุธที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2565

สัตตบุรุษ (คนดีที่หนึ่ง) คนดีมีปัญญา มีลักษณะ ๗ ประการ เป็นลักณะสำคัญ ของผู้จะเจริญ อันเป็นธรรม หรือว่าทางเดิน คนจะเจริญ ต้องเดินทางธรรม

 สัตตบุรุษ
(คนดีที่หนึ่ง)


คนดีมีปัญญา มีลักษณะ ๗ ประการ
เป็นลักณะสำคัญ ของผู้เจริญ
อันเป็นธรรม หรือว่าทางเดิน
คนจะเจริญ ต้องเดินทางธรรม

หนึ่ง เป็นผู้ รู้จักว่าบุญบาป
ควบคุมกำกับ โลกและชีวิต
มีกิเลสกรรมวิบาก ตามติด
ภัยชีวิต สุดคาดคิด สุดอันตราย

สอง เป็นผู้ได้ศึกษา พิจารณาไตร่ตรอง
 กระทั่ง
ถูกต้อง แตกฉาน
รู้มาก รู้นัก รู้ทุกสิ่งอัน
บุญเท่านั้น ยอดเยี่ยม

สาม รู้จักตน ว่าเป็นคนเช่นไร
น่าตกใจ ว่าเรานี้ไซร้ ไม่ได้ความ
มีคุณงามความดี ยังต่ำ
รีบจ้ำรีบโกย บุญ

สี่ รู้จักทางสายกลาง ทางบุญ
อันมีศูนย์ อยู่ที่กลางกาย
ทางนี้ทางเดียว ทางอื่นไม่ใช่
เป็นทางสละทางให้ ทางละตัณหา

ห้า รู้จักกาลเวลาของมนุษย์ ว่าสุดน้อย
ไม่อาจนั่งคอยนอนคอย วาสนา
ทุกเวลานาที ต้องเกิดบุญญา
ไม่อาจจะ ปล่อยกาลเวลาแม้เล็กน้อย

หก รู้จักเข้าวัด ฝึกหัดตน
แต่ต้องเป็นคน พิถีพิถัน
ต้องเป็นวัดที่ดี ดูให้ดี ทุกสิ่งอัน
ตรวจสอบครบครัน ดูกันให้ละเอียด


เจ็ด รู้จักครู ผู้รู้ผู้ปฏิบัติ
อย่าสุ่มสี่สุ่มห้าเด็ดขาด ขอบอกไว้
สำคัญเราต้องเป็นคนจริง ก็
จะได้
เป็นศิษย์ไท้ มหาปูชนียาจารย์

;;;;;;;;;;


แผ่นดินไทย (แผ่นดินทอง) มีความรู้ทางชั่ว นั่นหละตัว..ทำให้เสื่อม ใจดำเมื่อม ไม่เลื่อมไม่ใส ชีวิตตกต่ำ ดำดิน ไปอบาย ภัยทั้งหลาย ไหลมาหาเอง

แผ่นดินไทย
(แผ่นดินทอง)


มีความรู้ทางชั่ว นั่นหละตัว..ทำให้เสื่อม
ใจดำเมื่อม ไม่เลื่อมไม่ใส
ชีวิตตกต่ำ ดำดิน ไปอบาย
ภัยทั้งหลาย ไหลมาหาเอง

ใจเลื่อมใจใส จึงใช่ จะเจริญ
 งดงามเหลือเกิน ความรู้ทางธรรม
เป็นธรรมชาติของบุญ ค้ำจุนไม่ให้ต่ำ
ค้ำให้สูง มุ่งสู่สวรรค์นิพพาน

ความรู้นั่นหนา คืออาหารใจ
อาหารเป็นพิษภัย ความรู้ชั่ว
อาหารเป็นพิษ ทำให้ขาดสติลืมตัว
คิดชั่วพูดชั่วทำชั่ว ได้

ความรู้ทางโลก ดับโศกไม่ได้
เป็นความรู้ที่ใช้ หาทรัพย์
อันเป็นอาหารของตัณหา ควรทราบ
เท่ากับ เพิ่มไฟราคะ นั่นเอง

เมื่อมีตัณหา ก็จะ มิจฉาทิฏฐิ
อวดดื้อถือดี เป็นกำลัง
เป็นผู้ว่ายากสอนยาก น่าเกลียดน่าชัง
ยากจะหันหลัง กลับตัวกลับใจ

โลกยุคนี้ เป็นยุคข้อมูลข่าวสาร
ใจมีอาหาร มากมาย
คนดี มีสติ ไม่เป็นไร
ส่วนปุถุชนคนร้าย จะเสื่อมไวขนาด

ธรรมชาติวิปริต ในทิศที่ไร้เมตตาธรรม
แห่งใดมีบุญค้ำ ธรรมรักษา
มีพระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ มหากรุณา
รักษา แผ่นดินไทย แผ่นดินทอง

;;;;;;;;;;