ทานศีลภาวนา (สายสมบัติ) ใจนุ่ม คนรุมรัก ใจใส ปราศจากโรคภัย ใจสงบสว่าง ความสามารถหลาย ทานศีลภาวนา ใช่ ชีวิต

 ทานศีลภาวนา
(สายสมบัติ)

ใจนุ่ม คนรุมรัก
ใจใส ปราศจากโรคภัย
ใจสงบสว่าง ความสามารถหลาย
ทานศีลภาวนา ใช่ ชีวิต

ใจนุ่ม ใจกว้าง อย่างแม่น้ำ
ไหลลงต่ำ สู่ชุมชน
หล่อเลี้ยงไร่นา พืชผล
สรรพสัตว์สุขล้น ขาดไม่ได้

เป็นเศรษฐีใจบุญ ค้ำจุนสังคม
ชนพ้นระทม ด้วยผู้ใจบุญ
วัดวาอาราม ท่านเจือจุน
สังคมอบอุ่น คนแซ่ซร้อง

ใจใส คล้าย ต้นไม้ใหญ่
ในป่าใหญ่ ภูเขาใหญ่ ต้นน้ำ
พายุร้าย ไม่อาจกลายกล้ำ
เป็นที่ฝนตกประจำ ต้นน้ำ ลำธาร

ใจสงบสว่าง ดังตะวัน
ฉายแสงเฉิดฉัน อบอุ่น
ให้เมฆฝน ตกประจำ แสนการุณย์
ให้ผู้มีบุญ มีสมบัติ

 น้ำไหลกลับ สู่ทะเลมหาสมุทร
ไม่อาจฉุด ไม่อาจรั้งได้
ใครเก็บกัก จักเกิด ภัยไหญ่
ทรัพย์สมบัติทั้งหลาย ก็เช่นกัน

ทะเลมหาสมุทร ดุจสมบัติจักรพรรดิ์
สำหรับผู้มีบุญ จึงอาจ ได้
ทานศีลภาวนา ทางสมบัติ อจินไตย
ยิ่งให้ก็ยิ่งได้ ยิ่งไหล ก็ยิ่งมี

;;;;;;;;;;

โลกและชีวิต (มีจิตนำ) โลกและชีวิต มีจิตนำ ฝึกจิต เป็นประจำ นำชีวิต ให้สุข ทั้งตนและคนทั่วทิศ การฝึกจิต จึงเป็นกรณียกิจ คนดี

 โลกและชีวิต
(มีจิตนำ)

โลกและชีวิต มีจิตนำ

ฝึกจิต เป็นประจำ นำชีวิต

 ให้สุข ทั้งตนและคนทั่วทิศ

การฝึกจิต จึงเป็นกรณียกิจ คนดี

ฝึกให้จิตนุ่ม ด้วยบำเพ็ญทาน

มิฉนั้น จะกระด้าง คางแข็ง

ใจไม้ ไส้ระกำ แห้งแล้ง

คนรุมสาปแช่ง ทุกที่

ใจกระด้าง เมื่อมีอำนาจ

สุดบังอาจ ไม่กลัวนรก

ใจแคบใจดำ สกปรก

มหาชนตกนรก ทั้งเป็น

อีกทั้งมหาภัย และโรคร้าย

ช่างเป็นไปได้ มาพร้อมกัน

จึงได้ชื่อ ยุคทมิฬ ยุคมาร

ยุคคนพาล ครองเมือง

พุทธศาสนาอ่อนล้า มาไม่ทัน

เพียงค้ำยัน เอาไว้ได้

เหมือนตะวันดั้นเมฆ หนาใหญ่

ส่องแสงตะวันฉาย ไล่หมู่มาร

บำเพ็ญทาน อุดมภ์การณ์ชีวิต

สู้ตัณหาอำมหิต ของมาร

แสวงบุญสร้างบารมี สุดชีวัน

ทำพระนิพพาน ให้แจ้งสุดชีวิต

ผู้มีจิตนุ่ม คนรุมรัก

ศูนย์รวมใจภักดิ์ รักษาพุทธศาสน์

บ้านเมืองสุขสันติ์ ด้วยธรรมธาตุ

ส่องแสงโอภาส ประกาศธรรม

;;;;;;;;;;

ธรรมสัตบุรุษ (สุดวิเศษ) ธรรมสัตบุรุษ ไม่คร่ำคร่า บุญนั่นหนา ไม่มีเก่า ทันสมัยอยู่เสมอ ประพฤติเอา ไม่มีเก่า ไม่มีแก่ อนัตกาล

 ธรรมสัตบุรุษ
(สุดวิเศษ)

ธรรมสัตบุรุษ ไม่คร่ำคร่า

บุญนั่นหนา ไม่มีเก่า

ทันสมัยอยู่เสมอ ประพฤติเอา

ไม่มีเก่า ไม่มีแก่ อนันตกาล

ธรรมสัตบุรุษ ประดุจทองคำ

ไม่คร่ำคร่า ราคาไม่ตก

ส่วนบาปอธรรม ทองเก๊ ซกมก

คนพาล ทองเก๊ ลงนรกแน่

ธรรม บุญดีงาม นำสุข

อธรรม บาปนำทุกข์ สุขประเดี๋ยว

แต่คนพาล ชอบเปลี้ยว

ไม่อาจไม่เคี้ยว จึงทุกข์

บุญ หอมหวาน พาลไม่ชอบ

มันไม่กรอบ ของชอบคนพาล

มันเป็นนิสัย ของมัน

เหมือนแมลงวัน กับแมลงภู่

กอบกู้ธรรมธาตุ เป็นหน้าที่

ของนักสร้างบารมี คนเก่ง

ติดตามหลวงปู่ฯ สู้มาร นักเลง

มารตัวเป้ง กลัวเกรง พลังสามัคคี

การสร้างวัด จึงจำเป็น

วัดนั้นเป็นเช่น กองกำลัง

ฝึกปฏิบัติ เคร่งครัด ตามสั่ง

นั่งตัวตั้ง ปฏิบัติธรรม

ธรรมสัตบุรุษ สุดวิเศษ

ป้องกันภัยเพท ทุกชนิด

มหาชนปรีเปรม เกษมจิต

ธรรมชาติ ทั่วทิศ สว่างใส

;;;;;;;;;;

สัตบุรุษสุจริต (คนทั่วทิศแซ่ซร้องบูชา) ประพฤติธรรม นำสุขมาให้ สุขจากใจ มีบุญไหลมา มีโลกียสมบัติ สมอยาก ระวังนะ บาปไหลมา น้ำตานอง

สัตบุรุษสุจริต
(คนทั่วทิศแซ่ซร้องบูชา)

ประพฤติธรรม นำสุขมาให้

สุขจากใจ มีบุญไหลมา

มีโลกียสมบัติ สมอยาก ระวังนะ

บาปไหลมา น้ำตานอง

ทางธรรม ทางสละโลกีย์

ได้บุญแทนที่ โลกียทรัพย์

ยิ่งให้ก็ยิ่งได้ เหมือนกับ

แม่น้ำไหลลับ แต่กลับไม่เคยแห้ง

แม่น้ำใดไม่ไหล จะตื้นเขิน

น้ำเปลี่ยนทางเดิน หนีไป

ส่วนทรัพย์สมบัติ ไม่ให้ อยู่ไม่ได้

เหมือนหาคนรักใหม่ ที่ใจดีกว่า

บาป เพียงให้ สมใจอยาก

ต่างกันมาก กับหมดอยาก แล้วสุข

สุขโลกีย์ คล้ายเกาตุ่มทุกข์

ได้สนุก ทุกข์ถนัด ด้วยขาดไม่ได้

สุขทางโลกีย์ ไม่ใช่สุขสันโดษ

เป็นสุข ที่ได้ประโยชน์ส่วนตัว

มีอารมณ์ร้าย ด้วยใจมืดมัว

ไม่รู้จักดีชั่ว ขาดสติ

สุขทางโลกีย์ มิมีเมตตา

ขาดปัญญา มุ่งหน้าลงต่ำ

ยังมีอำนาจอยู่ ด้วยมีบุญค้ำ

ทุกข์แน่ล้ำ ดำดิ่งสู่อบาย

ธัมมัญญุตา ผู้รู้ว่าบุญ

หนุน โลกและชีวิต

เป็นสัตบุรุษ สุจริต

คนทั่วทิศ แซ่ซร้องสรรเสริญ

;;;;;;;;;;

วันธรรมชัย (บูชาไท้ ประกาศคุณ) ๒๗สิงหา วันธรรมชัย วันยิ่งใหญ่ วันสำคัญ กตัญญู เราเป็นหนี้ท่านหลาย ใครๆรู้ เราได้เป็นศิษย์มีครู คือท่าน

วันธรรมชัย
(บูชาไท้  ประกาศคุณ)

๒๗สิงหา วันธรรมชัย

วันยิ่งใหญ่ วันสำคัญ กตัญญู

เราเป็นหนี้ท่านหลาย ใครๆรู้

เราได้เป็นศิษย์มีครู คือท่าน

 ทำให้เรามีศรัทธา ในคุณพระรัตนตรัย
เป็นการให้ที่ยิ่งใหญ่ เปรียบได้ ดังพ่อแม่
พระรัตนตรัย คือแก้วสารพัดนึกแท้ๆ
แม้แต่พ่อแม่ ยังให้ไม่ได้

คุณธรรมยิ่งใหญ่ ในตัวท่าน

ที่ผลักดัน ให้ท่านยิ่งใหญ่

ด้วยคุณธรรมนี้ จึงได้พบยายฯ

คุณธรรมนั้น ใช่ ความเคารพ นั่นเอง

ความเคารพ ทำให้อยากพบครู

ไม่อวดรู้ แต่อยากเรียนรู้ เป็นกำลัง
จึงออกติดตาม เหมือนโดนยาสั่ง
จนกระทั่ง สมใจตั้ง ได้พบยายฯ

มีคุณธรรม ความเคารพ น้อมนบได้
ใจต้องใส ผิดไปจากธรรมดานัก
จะต้องฝึกสติ เจริญภาวนา มาอย่างหนัก 
เหล้ายาปลาปิ้ง มักมาก ทิ้งหมด

อันคุณธรรม ความเคารพนี้ 
 มองข้าม ความไม่ดี ของเขา
แม้มากมาย ไม่ใส่ใจเอา
ยกความดีของเขา แม้น้อย

ความดี แม้เรามี มากมาย

ไม่พูดโม้ นิวาโต โอ่อวดอ้าง
แกล้งทำเป็นโง่ ตั้งใจฟัง
จิตเมตตา ตั้ง ไม่ขัดคอ

 
เป็นดังนาคา แม้พิษมาก อักโข

เลื้อยบ่อทำเดโช แช่มช้า
แมงป่องพิษน้อยยะโส แต่ดูท่า
 ชูแต่หางเอ็งอ้า อวดอ้างฤทธี

หลวงพ่อมีคุณธรรม ความเคารพ
จึงงามจบ บริสุทธิ สะอาด
เพื่อนฝูงทั้งรัก ทั้งขยาด
น่าประหลาด อย่างนี้ก็มี

ท่านเป็นเหมือนไข่ ในฝูงกา
พากันรักษา ปกป้อง
แม้มีคนพาล ใจดำ ระห่ำผยอง
ต้องข้ามพวกพ้อง เข้ามาแตะต้อง ไม่ได้เลย

นิวาโต ไม่คุยโวอวดอ้าง
มีทุกอย่าง แต่มีสักแต่มี
สันโดษสมถะ เต็มที่
พอใจในสิ่งที่ตนมี ตนควร

จึงฝักใฝ่ ใส่ใจ ความสะอาดระเบียบ
อย่างเนียบ เฉียบ อย่างยายฯสอน
ความสะอาดฯ เป็นพื้นฐานแน่นอน
ใจไม่มีร้อน เกิดสุขสันโดษ

เกิดปัญญาสว่างจ้า รู้เห็น
นี้ช่างเป็น รู้เห็นคุณค่า
ของคุณยายฯ จึงได้ กตัญญุตา
แม้ว่าคุณยายนั่นหนา ซ่อนดีเอาไว้

แปลกนัก ใครๆไม่ยักเห็น

นี้ช่างเป็น มีแต่หลวงพ่อ
ด้วยคุณธรรมเคารพ นี่ละหนอ
หลวงพ่อฯจึงขอ เป็นศิษย์ยายฯ

คุณธรรม ความเคารพ

จะพบในบุคคล ทนนั่งสมาธิ
ทุ่มชิวิต เอาเป็นกิจกรณีย์
ไม่ปล่อยใจ ให้หนี..ไกล ไปจากตน

ในโอกาศสำคัญ วันธรรมชัย

เราควรได้ น้อมรำลึกถึง

คุณอันประเสริฐ คนตลึง

ของบุคคลเป็นที่พึ่ง ของมวลชน

หลวงพ่อครูไม่ใหญ่ ใช่ หลวงพ่อธัมมชโย

๒๗ สิงหาคมปีนี้ วัดพระธรรมกายเติบโต เป็นอัศจรรย์

คุณธรรมยิ่งใหญ่ ที่อยู่ในใจ ของท่าน

มีมานาน ตั้งแต่ท่าน เป็นนักเรียนนักศึกษา

ผลักดันให้ท่าน แสวงหา ครูบาอาจารย์

ท่านด้นดั้น วิ่งพล่าน ค้นหา ทั่วทุกจังหวัด

วัดทุกวัด ทุกสำนัก ท่านรู้จัก 

สมใจยิ่งนัก เมื่อได้มารู้จักยายฯ

กตัญญู บูชาหลวงพ่อ

ที่ให้เราหนอ ศรัทธา ในวิชชาธรรมกาย

พระคุณล้นฟ้า สุดหาได้
ขอบูชาไท้ ด้วยการประกาศคุณ

;;;;;;;;;;

วันธรรมชัย (ของครูไม่ใหญ่ หลวงพ่อธัมมชโย) ๒๗ สิงหา ไม่ธรรมดา อจินไตย วันธรรมชัย ครูไม่ใหญ่ อุปสมบท วันชนะมาร พระนิพพาน กำหนด รถด่วนขบวนสุดท้าย ออกโปรด รื้อสัตว์ขนสัตว์

วันธรรมชัย
(ของครูไม่ใหญ่ หลวงพ่อธัมมชโย)

๒๗ สิงหา ไม่ธรรมดา อจินไตย
วันธรรมชัย ครูไม่ใหญ่ อุปสมบท
วันชนะมาร พระนิพพาน กำหนด
รถด่วนขบวนสุดท้าย ออกโปรด รื้อสัตว์ขนสัตว์

 หลวงพ่อธัมมชโย  ตั้งมโนปณิธาน
ปักธงรบมั่น อหิงสา ปรโมธัมโม 
ไม่กลับหลังหัน สุดชีวัน อุทิศชีโว
อหิงสา ปรโมธัมโม ปราบมาร

พลีชีวิต เพื่อกิจ พระศาสนา
บ่มบารมีให้แก่กล้า ท้าพญามาร

ตั้งใจอย่างแน่วแน่ ไม่ยอมแพ้ เป็นไงเป็นกัน
สละชีวัน มานะมั่น สร้างบารมี

เพื่อยกตน และสรรพสัตว์ ออกจากสังสาระ

ทุกภพชาติ ข้าขอเป็นพระ สืบต่อปณิธาณ

ติดตามหลวงปู่ฯ ผู้ปราบมาร
 เป็นไงเป็นกัน ขอเข้านิพพาน คนสุดท้าย

 วิชชาธรรมกาย สูญหายไป
หลังพระพุทธองค์ ปรินิพพานได้ ๕๐๐ปี
หลวงปู่ฯ ผู้ปราบมาร กอบกู้สุดชีวี
วิชชาธรรมกายนี้ พุทธแท้ ตั้งแต่เดิม

หลวงปู่ฯ บอกยายฯ รักษาไว้ให้ดี
เดี๋ยวจะมี ผู้สืบทอดต่อไป
คนผู้นั้น มีความเป็นมาอย่างยิ่งใหญ่
จะนำพาวิชชาธรรมกาย เผยแผ่ไกล ไปทั่วโลก

แปลกเหลือประมาณ ดั้นด้น จนพบยายฯ
ออกค้นหาอาจารย์ แทบตาย ไปทุกแห่ง
คุณยายฯ คล้ายท่านซ่อนอยู่ในรูป ผอมแห้ง 
ใครๆก็ขยะแขยง แหนงหน่าย หนีไกลห่าง

หลวงพ่อฯมาพบ ได้ประสพเนตร คนจริง

รู้สึกลึกล้ำยิ่ง และได้รู้ในสิ่ง ที่ตนอยากรู้

จึงยอมตน เป็นศิษย์ มีครู
คุณยายฯนั้นอยู่ ที่ บ้านธรรมประสิทธิ์

รับสืบทอด วิชชา ธรรมกาย
บ้านธรรมประสิทธิ์ขยาย กลายมาเป็นวัดพระธรรมกาย 
หลวงพ่อฯพระแท้  ทั้งนอกและใน
เป็นพระธรรมกาย มาดูใกล้ๆ จะได้ไม่ตกขบวน

;;;;;;;;;;