โลกคือโรงละคร
(สะท้อนกรรมวิบาก)
(สะท้อนกรรมวิบาก)
แต่ว่าผู้รู้เท่าทัน เห็นมัน ปานโรงละคร
แต่ละคน สวมบทบาท เด็ดขาด ยอกย้อน
เล่นละคร สมบทบาท เด็ดขาดจริงๆ
แต่ละคน สวมบทบาท เด็ดขาด ยอกย้อน
เล่นละคร สมบทบาท เด็ดขาดจริงๆ
คนทั้งหลาย เหมือนน้ำไหล ตามกัน
ไหลไปไหน ไปลงทะเล นรกโลกันต์
พระพุทธองค์ ทรงรู้ทัน จึงตั้งใจมั่น นำพาสรรพสัตว์
มนุษย์ทั้งหลาย เป็นเช่น เล่นละคร
ไหลไปไหน ไปลงทะเล นรกโลกันต์
พระพุทธองค์ ทรงรู้ทัน จึงตั้งใจมั่น นำพาสรรพสัตว์
เดี๋ยวก็จบ แล้วต้องจร จากไป
ทุกคน ล้วนไปสู่ ภพภูมิใหม่
อยู่นานไม่ได้ ด้วยมันใช่ โรงละคร
กิเลสกรรมลิขิต ชีวิต ให้เป็นไป
หมู่มาร พากัน เอากิเลสใส่
ผู้ตั้งสติได้ จึงฝักใฝ่ ในบุญ
หมู่มาร พากัน เอากิเลสใส่
ผู้ตั้งสติได้ จึงฝักใฝ่ ในบุญ
ยิ่งกว่านัก ยิ่งกว่าเต่าตาบอด สอดหัวเข้าได้
เข้าบ่วงน้อย ที่ลอยขึ้นมา หายใจ
อยู่ใต้ท้องทะเลลึกหลาย ๑๐๐ปีโผล่ขึ้นมาหายใจ ทีหนึ่ง
เข้าบ่วงน้อย ที่ลอยขึ้นมา หายใจ
อยู่ใต้ท้องทะเลลึกหลาย ๑๐๐ปีโผล่ขึ้นมาหายใจ ทีหนึ่ง
วนเวียนไป สู่โลกใหม่ เร็วๆนี้
จะทุกข์ หรือสุข สมบูรณ์ดี
ขึ้นอยู่ที่ ตั้งสติได้ ว่าโลกนี้ไซร้ คือโรงละคร
ขึ้นอยู่ที่ ตั้งสติได้ ว่าโลกนี้ไซร้ คือโรงละคร
ต้องไม่พลาด รถด่วน ขบวนสุดท้าย
ตามติด หลวงพ่อ ครูไม่ใหญ่
สร้างบารมีสุดใจ ทำให้ได้ หยุดใจไว้ในตน
ตามติด หลวงพ่อ ครูไม่ใหญ่
สร้างบารมีสุดใจ ทำให้ได้ หยุดใจไว้ในตน
;;;;;;;;;;
