พระปัจเจกพุทธเจ้า (สนใจแต่ตัวเก่าเข้านิพพาน) :: กาลัญญุตา รู้จักว่า เวลาเป็นของน้อย ทุกวินาที ไม่ปล่อย ต้องใช้สอย อย่างเหมาะสม

พระปัจเจกพุทธเจ้า

(สนใจแต่ตัวเก่าเข้านิพพาน)

กาลัญญุตา

รู้จักว่า เวลาเป็นของน้อย

ทุกวินาที ไม่ปล่อย

ต้องใช้สอย อย่างเหมาะสม

เป็นกิจวัตรที่ดีงาม

โลกไม่ช้ำ ธรรมไม่ระบม

พ้นทุกข์ระทม

ผู้คนนิยม เคารพรัก

 กิจวัตรที่ดี

สามัคคี งอกงาม

หมู่คณะปฏิบัติตาม

ธรรม ต้องปฏิบัติ

 มัตตัญญุตา

รู้จักว่า พอประมาณ

รู้จักอดทนอดกลั้น

ไม่กระสัน สิ่งอันพ้นวิสัย

ไม่รู้จักประมาณ

กาลัญญุตา เสียหาย

กิจวัตรทำไม่ได้

เสียหาย หน้าที่การงาน 

 คนส่วนใหญ่

ใส่ใจ ในสิ่งที่ชอบ

ไม่อาจรอบคอบ

เมื่อมีความชอบ ความเพลิน

 งานประจำแท้

ได้แก่ กิจวัตร

ชีวิตข้องขัด

ถ้ากิจวัตร ไม่ลงตัว

ยังไม่เข้าวัด

ไม่ปฏิบัติธรรม ชีวิตมืดมัว

กิจวัตรไม่อาจลงตัว

เพราะเมามัว กามคุณ

การเลี้ยงชีวิต

อุปสรรค กิจวัตร

ด้วยไม่อาจ

เข้าวัด ปฏิบัติธรรมได้

การแสวงบุญสร้างบารมี

ต้องมาที่วัด

รวมกันปฏิบัติ

พลังสามัคคี สามารถ ขจัดมาร

 ปฏิบัติธรรมที่บ้านก็ได้

ทำคล้าย พระปัจเจกพุทธเจ้า

ไม่สนใจใครเลย ไม่เอา

สนใจแต่ตัวเก่า เข้านิพพาน

;;;;;;;;;;

มีกัลยาณมิตร (เราเป็นศิษย์มีครู):: เพียงหลับตาจรดใจ ไว้ภายใน ได้บุญมาก เป็นการพราก ออกจาก กามคุณ ตัวร้าย

มีกัลยาณมิตร

(เราเป็นศิษย์มีครู)

เพียงหลับตาจรดใจ

ไว้ภายใน ได้บุญมาก

เป็นการพราก

ออกจาก กามคุณ ตัวร้าย

ได้ชื่อว่า

เนกขัมมะ นั่นไง

เป็นการบวชภายใน

ทำเป็นนิสัย ได้ที่พึ่ง

หลับตามืดอึดทึด

แต่ก็อึด นั่งฯไม่ขาด

เป็นคนฉลาด

  ได้โอกาส ฝึกความอดทน 

 มีขันติบารมี

สำเร็จทุกที อย่างยิ่งใหญ่

ความสำเร็จทั้งหลาย

เกิดไม่ได้ ถ้าไม่มีขันติ

 

การเอาใจไว้ในกาย

นั่นแหละใช่ มีสติ

สยบอารมณ์ที่มี

เจริญสติ มีสัมปชัญญะ

เกิดใจนิ่งใจใส

แล้วสว่างไสว ด้วยปัญญา

ปัญหาไม่เป็นปัญหา

มีชีวา สุขสม

 

การหลับตาจรดใจ

ใกล้ เป็นศีล

ใจใสเป็นอาจิน

นั่นเป็นศีล แล้ว

จะคลาดแคล้วจากภัย

และมีขุมสมบัติใหญ่ ตักไม่พร่อง

งามมารยาท องอาจ น่ามอง

มหาชนแซซร้อง สาธุการ

คนส่วนใหญ่

ปล่อยใจ ออกไปเที่ยว

กระแสกิเลสเกาะเกี่ยว

เฉี่ยวใจ ลอยไป

เป็นปลาตาย

ไม่อาจว่าย ทวนน้ำได้

ต้องไหลตามกิเลสไป

ทุกข์มากมาย ท่วมทับ

ชีวิตนั้นง่ายๆ

ถ้าเข้าใจชีวิต

ต้องมีกัลยาณมิตร

เราเป็นศิษย์ มีครู

;;;;;;;;;;

เพื่อหมู่ญาติ (รุกฆาตหมู่มาร) :: โลกที่เราอยู่ จงรู้ คือทะเลทุกข์ ไม่มีสุข มีแต่สนุกสนาน

เพื่อหมู่ญาติ

(รุกฆาตหมู่มาร)

โลกที่เราอยู่

จงรู้ คือทะเลทุกข์

ไม่มีสุข

มีแต่สนุกสนาน

หมกอยู่ในกระแสกามคุณ

เหมือนปลาคุ้นน้ำ

สุขนิดเดียว เหมือนไอน้ำ

ในกาแฟดำ นั่นเทียว

ธรรมชาติซุกซ่อนไว้

ทางให้ความสุข

อยู่ในตัวมนุษย์

ใกล้สุด เหมือนหญ้าปากคอก

เป็นทางสายกลาง

มีทางเข้า

คือศูนย์กลางกายตัวเรา

เป็นทางเก่า มีมานาน

ทางเอกสายเดียว

เปลี่ยวสุด

พวกมนุษย์

ไม่ชอบเดิน เมินไม่มอง

ยากหลาย

ที่ใครจะเชื่อ

พระเทศน์ ก็แสนน่าเบื่อ

คนที่เชื่อ น่าคิด คือบัณฑิตกตัญญู

หมู่มารใส่กิเลส

เกิดอาเพท ลุ่มหลง

จิตงวยงง

ลุ่มหลง กามคุณ

ทำตัวเป็นปลาตาย

ไหลตามน้ำ

ไม่เชื่อน้ำคำ

ของบัณฑิต

 มีตัณหา

ทะยานอยาก ไม่กลัวตาย

ใจคอโหดร้าย

ไม่อาลัย ชีวิตอื่น

พระพุทธองค์

ทรงเข้าใจปัญหา

น่าเวทนา

หมู่ชนปัญญาน้อย

ต้องใช้พระโพธิญาณ

สู้กับหมู่มารถ่อย

จึงสร้างบารมี ไม่ถอย

ไม่น้อย ยี่สิบอสงไขยก้ป

พระพุทธองค์

ทรงเปิดโลก เปิดดวงตา

สรรพสัตว์ มนุษย์และเทวา

ได้ดวงตาเห็นธรรม

เราจึงเกิดมาสร้างบารมี

เพื่อตัวเรานี้ และสรรพสัตว์

เพื่อหมู่ญาติ

และรุกฆาต หมู่มาร

;;;;;;;;;;

คนห่างวัด (ฉลาดแฉลบแน่นอน) :: ความรู้ความสามารถ ขาดสุขใจ และความใสสว่าง แฉลบ ออกนอกทาง ห่าง ความดีงามได้

คนห่างวัด

(ฉลาดแฉลบแน่นอน)

ความรู้ความสามารถ

ขาดสุขใจ และความใสสว่าง

 แฉลบ ออกนอกทาง

ห่าง ความดีงามได้

เรียกว่า ฉลาดแฉลบ

แสนแสบ สุดใจ

ทำลายตน และคนได้

 แถมมีฤทธิ์ร้าย มารส่งให้อีก

 

คนมีปัญญา

 มีครูบา อาจารย์

เลิศกตัญญู เท่านั้น

จึงจะพ้นมัน ความแฉลบ

 

คนฉลาดแฉลบ

ประมาทไป ไม่ใส่ใจศีล

หลงลาบยศอำนาจ ลืมดีสิ้น

เท้าไม่ติดดิน ลืมตีน ลืมตน

 ไม่อาจทรง

ไม่อาจดำรงตนได้นาน

ย่อมย่อยยับ แตกดับ แม่นมั่น

สู่นรกโลกันต์ อนันตกาล 

คนฉลาดแฉลบได้

ด้วยเกิดใน ตระกูลสูง

เรืองรุ่ง

ด้วยลาภยศ สรรเสริญ

จึงประมาท

ขาดสติ หลงเพลิดเพลิน

หลงเดิน

ตามทาง ห่างกุศล

 คนฉลาดแฉลบได้

ประมาทไป ไม่เก็บใจ ไว้ในตัว

เหมือนไก่ไม่กลัว

เหยื่อล่อ ลืมตัว เดินตามไป

ติดกับดักนั่นหละ

สติจึงจะตื่น คืนมาได้

สายเกินแก้ไข

กลับไปเริ่มต้นใหม่ ในนรก

คนฉลาดแฉลบได้

เพราะยังไม่ใช่ นิยะตะโพธิสัตว์

มัวประมาท

 เถรเทวทัต ตัวอย่าง

ขนาดเหาะได้

ยังกลาย เป็นผู้ประมาท

หลงตนจัด

อาฆาต พระพุทธองค์

คนห่างวัด

ย่อมฉลาดแฉลบ แน่นอน

นั่งสมาธิ สม่ำเสมอ ท่านสอน

และหลับนอน ในอู่ทะเลบุญ

;;;;;;;;;;

บุญกินไม่ได้ (แต่บันดาลให้สุขสม) :: เกิดมาไม่แสวงบุญ แล้วคุณ เกิดมาทำอะไร เล่นๆหัวๆ ไม่ได้ บุญนั้น รู้ไว้ คือชีวิต

บุญกินไม่ได้

(แต่บันดาลให้สุขสม)

เกิดมาไม่แสวงบุญ

แล้วคุณ เกิดมาทำอะไร

เล่นๆหัวๆ ไม่ได้

บุญนั้น รู้ไว้ คือชีวิต

บุญกินไม่ได้

แต่บันดาลให้ สุขสมปราถนา

ทุกอย่างที่ได้มา

บุญญา บันดาลให้

 คนดีหรือไม่ดีไม่เป็นไร

ล้วนรวยได้ น่าคิด

ขยันหรือไม่ ก็มีสิทธิ์

น่านำมาคิด พิจารณา

อยู่ที่บุญวาสนาบันดาล

ไหลผ่าน มาที่ใจ

เหมือนคลื่นทะเลไหล

เล็กใหญ่ เป็นระรอก

บุญเป็นพลัง

ให้กำลังใจ

ทำงานอดทน ไม่เบื่อหน่าย

 สำเร็จง่ายๆ คิดไม่ถึง

 คนมีบุญกินน้อย

ใช้สอย ประหยัด

เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ หมู่ญาติ

เพื่อนร่วมชาติ สาธุชน

รักความสะอาด

มีมารยาท มีระเบียบ

ใช้ชีวิตเรียบๆ

สมถะ

 มีสมองโปร่งใส

สะท้อนไกล เห็นกลเม็ด

ทางชีวิตทางสำเร็จ

อยู่ข้างหน้า ศรัทธาแรง

บุญกลั่นธาตุธรรม

เห็นจำ คิดรู้

ขจัดบาปหยาบช้า ศัตรู

เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน

 

 ;;;;;;;;;;